به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ نوید سیدعلی‌اکبر گفت: ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که بسیاری از ژانرهای ادبی و گونه‌های آن در جامعه تجربه نمی‌شوند؛ بنابراین به نظر می‌رسد در چنین فضایی کم‌رغبتی نویسندگان به نگارش رمان‌های اسطوره‌یی نو طبیعی باشد.
او اظهار کرد: نوشتن رمان‌های اسطوره‌یی نیازمند کار تحقیقاتی پیچیده‌ای است که از عهده هر نویسنده‌ای برنمی‌آید؛ به عبارتی به نظر می‌رسد تنبلی شخصی نویسندگان و بی‌توجهی و عادت آن‌ها به نگارش در سبک و سیاقی خاص باعث شده است تا آن‌ها از تجربه کردن فضاهای جدید نگارشی بازبمانند.
این عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان تأکید کرد: فیلیپ پولمن نویسنده‌ای است که آثارش را در قالب‌هایی متنوع همچون رئال، طنز، رمان‌های اسطوره‌یی و... تجربه می‌کند. او جسارت ورود به هر فضای داستانی را دارد؛ فضایی که نویسندگان ما به دلیل گرفتاری و تنبلی کم‌تر مایل‌اند آن را تجربه کنند.
او افزود: در واقع نویسنده‌های ما از خطر کردن می‌ترسند. بنابراین مثلا کسی که مثلا در فضای ادبیات دفاع مقدسی کار می‌کند هرگز حاضر نیست این فضا را رها کند یا کسی که در حوزه ادبیات بزرگسال کار می‌کند کم‌تر مایل است فضای ادبیات کودک را در هر ژانری تجربه کند و حتی نویسنده کودک ما نیز حاضر نیست از گونه‌ای به گونه دیگر وارد شود، چون دردسرِ در یک قالب نوشتن برای او کم‌تر است.
علی‌اکبر گفت: البته من فکر می‌کنم ادبیات اروپا باید در بستر اروپایی و ادبیات ایرانی باید در بستر ادبیات ایران مورد بررسی قرار گیرد. ما به لحاظ شخصیت‌پردازی هنوز به سطح نویسندگان اروپایی نرسیده‌ایم. بنابراین اگرچه اروپاییان به مدد رسیدن به مرحله پست‌مدرنیسم در پی احیای ریشه‌های کهن خود از طریق ادبیات هستند شاید ما هنوز این ضرورت را به خوبی حس نکرده‌ایم.
این نویسنده تأکید کرد: همین موضوع باعث شده است تا ورود ما در حوزه ادبیات کهن در بازنویسی‌ها خلاصه شود و نسبت به بازآفرینی رغبتی نشان ندهیم. البته این موضوع هم به نظر من در تنبلی نویسندگان‌مان ریشه دارد، چرا که برای هر بازآفرینی ما نیازمند آن هستیم تا الگوهای داستان‌نویسان کهن را بشناسیم و براساس آن‌ها فضاهای جدیدی را خلق کنیم که اغلب نویسندگان ما در این زمینه به سبب کمی علاقه به مطالعه و تحقیق بی‌رغبت‌اند؛ در حالی‌که بازنویسی برای آن‌ها هیچ دردسری را به‌وجود نمی‌آورد.