به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ «پاسکال کوته» دانشمندی فرانسوی است که پس از سه سال بررسی تابلوی «بانویی با قاقم» داوینچی به این نتیجه رسیده که این هنرمند سه پرتره از این زن را به شکل‌های مختلف روی بوم کشیده تا به نسخه‌ی نهایی رسیده است.
به‌نظر می‌رسد، بانوی این تابلوی 500 ساله در ابتدا قاقمی در آغوش نداشته است. تحقیقات کوته که در آن از فناوری نورهای انعکاسی استفاده شده، حاکی از آن است که داوینچی ابتدا پرتره را بدون قاقم نقاشی کرده و در دو مرحله بعدی، این حیوان را با رنگ خزهایی متفاوت کشیده است.
«بانویی با قاقم» در واقع «سیسیلیا گالرانی»، زن اشرافی و مورد علاقه‌ی «دوک میلان» را 
نشان می‌دهد. دوک میلان که 18 سال از عمرش را در این شهر گذراند، مهم‌ترین حامی هنری نقاش «مونالیزا» بود. تصور می‌شود داوینچی این اثر را بین سال‌های 1484 تا 1490 میلادی خلق کرده است.
کوته در روش به‌کار گرفته‌شده در پژوهش‌هایش، با استفاده از تاباندن نورهای خاص روی نقاشی، لایه‌های متعدد زیر اثر اصلی را مانند کندن پوست پیاز نمایان می‌کند.
وی در این‌باره گفت: با این تکنیک متوجه شدیم داوینچی همیشه در حال تغییر عقیده بوده است. او آدمی پر از تردید بوده که دائم کارهایش را پاک می‌کرده، چیزهایی به آن اضافه می‌کرده و بارها و بارها نظرش را عوض می‌کرده است.
به گزارش بی‌بی‌سی، نقاشی «بانویی با قاقم» در حال حاضر در موزه‌ی ملی کراکوف لهستان آویخته شده و یکی از شناخته‌شده‌ترین کارهای استاد نقاشی رنسانس ایتالیاست. تا کنون بارها آزمایش اشعه‌ی ایکس و فرابنفش روی این شاهکار هنری انجام شده و گمانه‌زنی‌های بسیاری درباره‌ی داستان کشیده شدن آن وجود دارد.
لئوناردو داوینچی متولد سال 1452 میلادی در فلورانس ایتالیا در طول 67 سال عمر خود، صدها اثر هنری را که مشهورترین آن‌ها تابلوی «مونالیزا» یا «لبخد ژکوند» است، خلق کرد. هرچند بیشتر شهرت داوینچی به‌دلیل خلق دو شاهکار نقاشی جهان، یعنی «شام آخر» و «مونالیزا» است. او علاوه بر تبحر در نقاشی، در مجسمه‌سازی، طراحی و مهندسی بناهای تاریخی نیز یک استاد بود.