به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ محمدجواد مرادی‌نیا درباره این کتاب گفت: «این کتاب نسخه خطی از کتابی با عنوان «چهل و یک مجلس» است که در دوره ناصرالدین‌شاه و مشخصا سال ۱۲۹۵ قمری به دست کاتبی با نام حسین بن محمد خوانساری نوشته شده که بر اساس آن نسخه‌های تعزیه و روضه را می‌نوشتند. در واقع، این اثر منبعی برای روضهخوانی و تعزیه بوده است.»
وی درباره ویژگی خاص این اثر گفت: «عنوان اصلی این کتاب «چهل و یک مجلس تعزیه و روضه» و موضوع آن شرح تعدادی از غزوه‌های پیامبر اسلام و تطبیق آن با حوادث عاشورااست. در این اثر نویسنده غزوه‌های پیامبر اکرم(ص) را آورده و بررسی کرده که بین این غزوات و واقعه عاشورا چه شباهت‌ها و تناقض‌هایی وجود داشته است.»
این نویسنده ادامه داد: «نویسنده این کتاب یک موضوعی از جنگ‌های صدر اسلام را انتخاب و با حادثه‌ای در روز عاشورا مقایسه کرده است. حالا این قیاس یک وقت شباهت دو حادثه و یک وقت هم تضاد و تناقض را می‌رساند.»
مرادی‌نیا هدف از گردآوری این اثر را احیای اقداماتی دانست که شیعیان برای حفظ تاریخ وقایع صدر اسلام و روز عاشورا انجام داده‌اند و افزود: «هنر شیعه این بود که نگذاشت واقعه کربلا از بین برود، بلکه هر روز پُررنگ‌تر شد و در طول تاریخ این واقعه الهام‌بخش حرکت‌های مردمی و اسلامی بوده و هست؛ لذا با این کار خواستم یکی از هنرهای شیعه را با هدف نشان دادن واقعه کربلا نشان دهم.»
این محقق و پژوهشگر دربارة تطبیق دادن این اثر با کتاب‌ها و اسناد تاریخی گفت: «تا آنجایی که می‌توانستم منابع مورد استفادة نویسنده را پیدا کردم و تطبیق دادم، ولی برخی را پیدا نکردم. ممکن است نویسنده در آن زمان به آن منابع دسترسی داشته، ولی ما امروزه به این منابع دسترسی نداریم.