به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ معصومه مظفری - هنرمند نقاش - درباره‌ی تصویب قانون یک درصد، اظهار کرد: در این بحث، اجرای درست اهمیت ویژه‌ای دارد؛ ولی اگر این قانون درست اجرا نشود و فقط در حیطه‌ی یکسری خریدها قرار گیرد، نتیجه‌ی مطلوبی نخواهد داشت؛ ولی درست اجرا شدن این قانون فواید زیادی برای مردم دارد. اداره‌ها، بیمارستان‌ها، بانک‌ها و ... فضاهایی دارند که می‌توان آن‌ها را با آثار تجسمی زیبا کرد و وجود آثار هنری در این مکان‌ها بر سلیقه‌ی بصری مردم تأثیر می‌گذارد. مگر این‌که بگوییم سلیقه‌ی بصری مردم به چه دردی می‌خورد که این نیز از صفر شروع کردن است.

این هنرمند ادامه داد: سلیقه‌ی بصری مردم به زندگی مربوط است و ارتقای آن، سازنده است. البته تأکید می‌کنم که این منوط به این است که اجرای این قانون درست انجام شود و رویکرد ما فقط این نباشد که یکسری آثار روی دیوار اداره‌ها قرار گیرند. باید در شهرستان‌ها هم این قانون اجرا و البته نظر کارشناسی در آن لحاظ شود و انتخاب هر اثر برای هر اداره دلیلی داشته باشد.

مظفری با بیان این‌که در بسیاری از مواقع، خرید آثار هنری برحسب ارتباطات خریداران انجام می‌شود، گفت: چند سال پیش، یکی از مجموعه‌هایی که آثار هنری می‌خرید، آلبوم آثاری را که خریده بود، برای انجمن هنرمندان نقاش ایران فرستاد، آثار را بررسی کردیم و دیدیم که از 80 اثر فقط دو اثر از نظر داشتن ارزش هنری، قابل توجه هستند و کیفیت هنری بقیه‌ی آن‌ها صفر است و خریداران به‌خاطر ارتباطات‌شان آن آثار را خریده بودند.

او در پاسخ به کسانی که می‌گویند هنرهای تجسمی به چه دردی می‌خورد، بیان کرد: اگر به شهر نگاه کنید، می‌بینید که اگر هنرهای تجسمی را از شهر برداریم، هیچ‌چیزی نمی‌ماند. میادین شهر، دیوارها و مغازه‌ها، همه و همه پر از آثار تجسمی‌اند. علاوه بر این، طراحی کتاب‌های درسی، روزنامه‌ها و ... همه با هنرهای تجسمی انجام می‌شود. رسانه‌ها، صداوسیما و ... نیز در هرچه تولید می‌کنند، از هنرهای تجسمی بهره می‌گیرند. اساسا به‌خاطر اهمیت این هنر است که ما می‌گوییم اگر قرار است کاری انجام شود، آن کار باید کارشناسی‌شده باشد و بررسی شود که مثلا چه کاری برای میادین شهر مناسب است، چون برای همه‌ی این موارد، بودجه صرف می‌شود.

این هنرمند نقاش اظهار کرد: سال‌هاست که تصویب و اجرای این قانون در کش‌وقوس قرار گرفته است و هنوز تکلیف آن روشن نیست. امیدوارم این قانون تصویب شود و متولیان اجرای آن هم به نظر خود بسنده نکنند و برای امور مختلف از نظر کارشناسی انجمن‌ها بهره بگیرند، وگرنه نتیجه‌ی کار مانند آثاری می‌شود که در متروها انجام شده است.

او درباره‌ی آثار هنری به‌کار رفته در ایستگاه‌های مترو، توضیح داد: چند سال پیش که تصمیم گرفته شد در مترو آثار تجسمی نصب یا نقاشی شود، کارهایی انجام شد که کیفیت مطلوبی نداشتند، نه گرافیک خوبی داشت و نه از نظر بصری قابل توجه بودند. البته در بعضی مناطق برای انجام کار، نیروهایی استخدام شدند که ماهر بودند، ولی در بعضی مناطق برای این‌که هزینه‌ی کار زیاد نشود، از نیروهای ممیز ماهر استفاده کردند که ماحصل کارشان قابل توجه نبود.

رئیس انجمن هنرمندان نقاش افزود: البته اکنون همان کارها انجام نمی‌شود، این در حالی است که می‌توان از قابلیت فضاهای خالی مترو بهره گرفت و مانند سایر کشورها، حتی آن را به موزه تبدیل کرد.