به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایلنا؛ فریاد شیری از یک مجموعه شعر عاشقانه برای جوانان، به نام «نقطه چینهای بعداز تو» خبر داد که آماده چاپ است و دارای سی و سه قطعه شعر است. او همچنین یک رمان صدوپنجاه صفحهای نوجوانان را آماده انتشار دارد که هنوز برای آن اسمی انتخاب نکرده است.
شیری در رابطه با این رمان اظهار داشت: این رمان درمورد «کتاب» است. یک رمان نوجوان که درباره کتاب، کتابخوانی و دنیای کتاب سخن میگوید. بحث این رمان جایگاه کتاب و کتابخوانی است. زمان داستان مربوط به دوره جنگ است. نوجوانی که جنگزده است و در این فضای اندوهناک با کتاب دوستی نزدیکی پیدا میکند.
این نویسنده و شاعر بیان کرد: سه گانهای هست به اسم «سه نقطه» که یک داستان کودک است و هم اکنون آماده چاپ است. همچنین در حوزه کتاب بزرگسال، گزیده چهار مجموعه شعرم به ترجمه سحر توکلی به صورت دو زبانه آماده چاپ است. کار گزینش و ترجمه را سحر توکلی انجام داده است.
وی همچنین از کارهای نیمه تمامش سخن گفت: «تاریخ شعر نو کردی» ناتمام مانده و باید بخشهایی از آن را که مربوط به کردهای خارج از ایران است را تمام کنم. همچنین درگیر اشعاری هستم که باید ترجمه شوند.
شیری با اشاره به اینکه ناشران اصلاً از شعر استقبال نمیکنند؛ گفت: متأسفانه هیچ ناشری علاقهمند به چاپ شعر، خصوصاً شعر نوجوان نیست. شخصا به شعر علاقمند هستم و فکر کردم که نوجوان هم نیاز به شعری دارد که برای فضا و سن او سروده باشد اما متأسفانه استقبالی ازسوی ناشران شاهد نبودم.
وی ادامه داد: از طرفی باید به ناشران حق بدهیم، چراکه شعر مخاطب چندانی ندارد و چاپ شعر نوعی ریسک است. اما ناشری که به عنوان ناشر کودک و نوجوان معرفی شده و در این زمینه مشغول به کار است؛ وظیفهاش این است که اگر کار نو و جدیدی در زمینه شعر و نثر کودک صورت گرفت از آن استقبال کند.
شیری با بیان اینکه برای چاپ مجموعه شعر نوجوان، با ناشران زیادی تماس گرفتم که هیچکدام استقبال نکردند؛ افزود: اشعار یک سال نزد کانون پرورش فکری کودک و نوجوان بود که بعداز گذشت این مدت در نهایت نوشتند که این اشعار برای نوجوان مناسب نیست. به هر دلیلی برخی ناشران اجازه نمیدهند که کار متفاوت منتشر شود و هر طور که شده جلوی رشد آن را میگیرند. در حوزه کودک و نوجوان فقط چند اسم تکرار میشوند و اجازه کارهای متفاوت داده نمیشود.
شیری در رابطه با علاقه مخاطب به ترجمه بیش از ادبیات داخلی، اظهار داشت: در دنیای نشر، سخن از این است که تولید ادبیات کم است و برای حل این مسأله میزگردهای مختلف میگذارند اما وقتی اجازه انتشار کارهای متفاوت داده نمیشود، مردم به ترجمه روی میآورند. علاقمندی اکثریت مخاطب به ادبیات داستانی به تألیفات داخلی ما ضربه میزند، شعر هم درحال دچار شدن به همین سرنوشت است و این تنها به خاطر آن است که اجازه منتشر شدن کارهای متفاوت و ایدههای نو داده نمیشود.
وی با اشاره به اینکه کودک و نوجوان باید اشعاری در فضای خودشان داشته باشند؛ گفت: کودکان و به خصوص نوجوانان به شعر علاقه دارند و وقتی شعری مناسب و درخور خویش پیدا نکنند به سراغ شعر بزرگسال میروند. در بسیاری از اشعار بزرگسال صحبت از عشق است اما عشقی که یک نوجوان با آن آشنایی ندارد و برخی از اشعار دارای جلوههای اروتیک هستند و مسلماً برای یک نوجوان مناسب نیست. پس او باید برای تمایلات و علاقمندیهای دنیای نوجوانیاش اشعاری مناسب خود داشته باشد.
این شاعر با اشاره به اینکه در همه جای دنیا تیراژ شعر پایین آمده؛ گفت: افتخار ادبیات کلاسیک کشور ما، شعر است. طبیعتاً با این پشتوانه تاریخی وضعیت شعر حال حاضر ما باید خیلی بهتر از این باشد. شاعر شخصیتی است که وجودش در جامعه نیاز است. خواندن کتاب شعر در حال فراموشی است، حتی بسیاری از شاعران هم کتاب شعر نمیخوانند فقط شعر میگویند!
شیری با بیان اینکه نویسندهها و شاعران خوب کشور ما به جامعه معرفی نمیشوند؛ افزود: ما در کشورمان نویسندهها و شاعران خوب کم نداریم اما کسی برای معرفی آنها به خود زحمتی نمیدهد. صدا و سیما که مخاطبان زیادی دارد و رسانه ملی ماست هیچ تبلیغاتی برای کتاب و معرفی نویسندگان و شاعران نمیکند. وقتی شاعر، یا نویسندهای یک جایزه ادبی را میبرد از آن اسمی به میان نمیآید مگر در برخی مجلههای و سایتهای ادبی آنهم در چند پاراگراف کوتاه.
وی افزود: برخی شاعران و نویسندگان اختیاراتی دارند که بقیه از آن محروم هستند و به این ترتیب حتی اگر آثارشان به آن شکل چشمگیر نباشند همیشه ازشان تعریف و تمجید میشود و کتابهایشان تجدیدچاپ میشود.
شیری ادامه داد: ناشران ریسک نمیکنند و نمیخواهند روی آثار متفاوت هم کار کنند. خوشبخاته نمایشگاه فرانکفورت تلنگری بود که حضور ناشران در آن باید افزایش پیدا کند.
این نویسنده و شاعر با بیان اینکه باید آژانسهای ترجمه راهاندازی شوند؛ گفت: خیلی از آثار ایرانی به جهت ارتباطات نویسنده و ناشر ترجمه میشوند که از نظر محتوا و کیفیت آثار دست پایینی هستند.
وی در رابطه با ممیزی گفت: ممیزی یا باید وجود نداشته باشد یا اینکه برای آن قوانینی مشخص و معین وجود داشته باشد. ممیزیها نباید سلیقهای اعمال شود. باید یک قانون برای ممیزی با حضور نماینده هیئت ناشران و نماینده شاعران و نویسندگان تصویب شود. این قانون باید به گونهای باشد که فرد تکلیفش با خودش روشن باشد و بداند که چه چیزهایی خط قرمز هستند نه اینکه هر بار و از طریق یک شخص جدید به اثر او ایراد سلیقهای گرفته شود.
به گفته شیری ممیزی مانع رشد ادبیات است.
شیری در رابطه با بخش توزیع افزود: مهمترین مسئله برای یک نویسنده دیده شدن اثرش و در ویترین قرار گرفتن آن است. متأسفانه سیستم توزیع به گونهای مافیایی است. سیستم توزیع در سراسر کشور عادلانه عمل نمیکند. بیشتر آثار خوبی که در تهران وجود دارد؛ در شهرستان ها دیده نمیشود.
وی در پایان افزود: باید بر نویسنده و شاعر ارج نهاده شود. باید به شعر احترام خاصی گذاشته شود. نباید در فیلم و سریالی برای سرگرمی ادبیات و شعر فارسی که تاریخ و فرهنگ ماست به سخره گرفته شود. صدا و سیما و مطبوعات باید عادلانهتر رفتار کنند.