به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ فرهنگسرای نیاوران عصر جمعه 7 آذر ماه میزبان چهره های مطرح عرصه موسیقی بود که برای برنامه ای سینمایی دور هم جمع شده بودند.

مراسم اکران خصوصی فیلم «ساکن طبقه وسط» به کارگردانی شهاب حسینی همراه با به نمایش گذاشتن تعدادی از عکس های دیده نشده این فیلم در حالی برگزار شد که بخش ویژه مراسم به تجلیل از علیرضا قربانی خواننده موسیقی ایرانی که قطعه ای از او در تیتراژ پایانی اثر به کار برده شده بود، اختصاص داشت.

اجرای این مراسم را عباس سجادی مدیر فرهنگسرای نیاوران برعهده داشت که در سخنان کوتاهی به حضار خیرمقدم گفت. پس از وی شهاب حسینی روی سن حاضر شد و در سخنانی گفت: یکی از بهترین روزهای زندگی من امروز است که فیلمم در حضور بزرگانی چون شما به نمایش درمی‌آید و گویی این برگه امتحانی من است که در پیشگاه شما مورد قضاوت قرار می‌گیرم.

وی همچنین از تاخیر پیش آمده برای شروع مراسم عذرخواهی کرد و نمایش فیلم را نوید داد و پس از پخش فیلم مراسم تجلیل از علیرضا قربانی با چند سخنرانی کوتاه آغاز شد.

امیر سمواتی تهیه‌کننده فیلم «ساکن طبقه وسط» از جمله سخنرانان بود که این فیلم را به نوعی تجربه شخصی کارگردان در زندگی دانست و گفت: این تجربه و چالشی است که همه به نوعی در زندگی با آن روبه رو هستیم. این فیلم درباره هویت یابی حرف می زند و در آن فلسفه، عرفان، امید، آرزو، مرگ و زندگی حضور دارد.

کریم زمانی مولاناپژوه دیگر سخنران مراسم بود که گفت: از این فیلم لطیف گوشه های درخشان فراوانی بهره بردم. این فیلم نکته های ارزنده کم نداشت و امیدوارم اهل نظر در مجال واسع این اثر را تحلیل کنند ولی آنچه من به عنوان یک بیننده عام دریافت کردم این بود که فضای کلی «نی نامه» مولانا در این فیلم منعکس بود. این فیلم ما را به یاد «من به هر جمعیتی نالان شدم/ جفت خوش حالان و بد حالان شدم» می انداخت.

وی با تاکید بر اینکه 18 بیت نخست مثنوی را می توان درخشان ترین و هنری ترین نمونه های شعر فارسی دانست، بیان کرد: مولانا در این ابیات غربت و غریبی انسان را بیان کرده و ما نمونه آن را در ادبیات جهان نداریم. شاید شما بپرسید مگر تو همه ادبیات جهان را خوانده ای که اینگونه با اطمینان سخن می‌گویی و من می گویم اگر خبری بود حداقل به گوش ما می رسید.

این مولاناپژوه اضافه کرد: مولانا نقطه اتصال و حلقه میان‌وند شرق و غرب است. به این شعر اشاره می کنم که «سوی مشرق نرویم و سوی مغرب نرویم / تا ابد گام زنان جانب خورشید ازل» این فیلم مرا به یاد این شعر انداخت و اینکه اگر به سوی مشرق برویم پشت مان به مغرب می شود و برعکس پس چه کنیم که همیشه رویمان به سوی آفتاب باشد و شرق و غرب را به هم وصل کنیم؟ که به گفته مولانا نه به سوی شرق و نه غرب بلکه تا ابد جانب خورشید ازل برویم.

به گفته وی، عشق و دوستی و وحدت عالم بشریت پیام مولاناست که باید به آن دقت کرد.

سهیل محمودی شاعر هم سخنران مراسم بود که روی سن حاضر شد و گفت: این فیلم درباره هویت و جستجو برای یافتن هویت بود. بخشی از فیلم ارجاعاتی به ادبیات داشت که برای من دلنشین و گوارا بود.

وی سپس با خواندن غزلی با مضمون هویت سخنانش را پایان داد.

با پایان سخنرانی ها، عباس سجادی مجری مراسم از شهاب حسینی دعوت کرد روی صحنه حاضر شود تا از امیر عابدی عکاس فیلم تجلیل کند. هزینه یک سفر خارج از کشور به وی تقدیم شد و عابدی هم در سخن کوتاهی گفت: من فقط راوی نگاه مهربان شهاب حسینی بودم.

سجادی در ادامه مراسم با اشاره به اینکه موسیقی در این فیلم نقش مهمی داشت و روی کارگردان و اثر تاثیر زیادی داشت، گفت: این نزدیکی دو حوزه بسیار دلنشین بود و ما امروز دور هم جمع شدیم تا از علیرضا قربانی که صدای او بر پایان بندی فیلم نشسته بود تجلیل کنیم.

وی از محمد سریر، شهرام ناظری، حسین علیزاده، نادر مشایخی، حمیدرضا نوربخش، حسام الدین سراج، کریم زمانی، سهیل محمودی، اسرافیل شیرچی، محمد معتمدی دعوت کرد که روی سن حاضر شوند و سپس از علیرضا قربانی و مهیار علیزاده آهنگساز دعوت کرد که به جمع بپیوندند.

اهدای سه تار از سوی مجید پازوکی یکی از سرمایه گذاران فیلم به علیرضا قربانی که توسط شهرام ناظری به وی اهدا شد، تقدیم مثنوی معنوی از دست کریم زمانی و یک تابلوی خطاطی به قلم نوراللهی و یک عکس از علیرضا قربانی از بخش های این مراسم بود.

علیرضا قربانی هم در سخنانی گفت: خوشحالم که برای بار سوم فیلم را دیدم. وقتی شهاب حسینی پیشنهاد داد که این قطعه را برای پایان بندی فیلمش استفاده کند به دیده منت پذیرفتم. من راضی به این نبودم که از من تجلیل شود و این مراسم را بیشتر برای تجلیل از موسیقی می دانم.

وی در پایان تاکید کرد که شهاب حسینی یکی از بهترین و بااخلاق ترین بازیگران سینمای ایران است.