به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ دکتر صادق زیبا کلام در یادداشتی نوشت: ۳۴ سال است که ممیزی با شدت در کشور ما اعمال شده و هر کتابی را که دولت یا مسوولان بی‌عیب تشخیص می‌دادند، اجازه انتشار می‌یافت. سوال من این است که اگر قرار بود فساد فرهنگی و فساد اخلاقی و غیره، از طریق ممیزی کتاب برطرف شود، تا به حال باید این اتفاق می‌افتاد و بر طرف می‌شد؛ درحالی که اصلا برطرف نشده است.

در کشورهایی مثل نروژ، هند، ژاپن، برزیل، آرژانتین، فیلیپین و کشورهایی از این دست که ما با آنها مشکل خاصی نداریم، می‌شود یک آمار تهیه کرد که مثلا در ۳ سال گذشته در این کشورها، با انتشار چند کتاب مخالفت شده، آن وقت آن را با آمار کتاب‌هایی که در مدت زمان مشابه در ایران اجازه چاپ نگرفتند مقایسه کنید و ببینند که در ۳ سال گذشته جلو انتشار چند کتاب در کشور گرفته شده است.

هیچ تردیدی به خودتان راه ندهید که در تمام جوامعی که یک حداقلی از توسعه سیاسی و دموکراسی وجود دارد، چیزی به اسم ممیزی کتاب به هیچ شکلی وجود ندارد.

این کار نشدنی است و دو موضوع در این مورد مطرح است؛ یکی این‌که در جامعه‌ای که متولی اقتصاد و صاحب اقتصاد حکومت است، در آن جامعه محال است حکومت موافقت کند که فرهنگ دست مردم باشد. همچنان که در جامعه ما به احزاب و تشکل‌های مستقل هم روی خوش نشان داده نمی​شود و احزاب و تشکل‌های سیاسی که مستقل از حکومت هستند، تا بخواهند کمی پا بگیرند و جان بگیرند، معمولا با آنها برخورد می‌شود و  غیر قانونی اعلام می‌شوند. بنابر این فرهنگ هم همین‌طور؛  محال  است  در کشوری که متولی اقتصاد، حکومتش است، اجازه دهند که کنترل فرهنگ از دست حکومت خارج شود.

نکته دوم اینکه چون نظام ما یک نظام ایدئولوژیک است، طبیعتا می‌خواهد از امکاناتی که دارد برای گسترش و تبلیغ ایدئولوژی‌اش استفاده کند. چنین نظامی ذاتا نمی‌تواند با اینکه فرهنگ در دست مردم باشد، موافقت کند؛ برای اینکه ممکن است که مردم بخواهند درباره چیز دیگری تبلیغ کنند که خیلی با آن ایدئولوژی همسو و هم‌جهت نباشد.