به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ این نویسنده در صفحه شخصی خود در فضای مجازی نوشت: «فکر می‌کنم این روزها بیشتر از این‌که کمبود مطالعه در میان عوام مشکل باشد، افزایش هرز خوانی در بین طبقه تحصیل‌کرده و روشنفکر معضل است.»
به تعبیر این نویسنده، «هرز خوانی» شامل خواندن پیام‌های وایبر و تانگو و واتس آپ، اکثر استاتوس های فیس‌بوک، اخبار پیش‌پاافتاده سایت‌های خبری، خواندن کامنت های متعدد خبرهای داغ و حتی کتاب‌های روانشناسی زرد است که در چند سال اخیر رشدی قارچ مانند داشتند.
این نویسنده در ادامه مطلب خود می‌نویسد: «اکثر آدم‌هایی که دوروبرم می‌شناسم -و شما هم لابد دور وبرتان می‌شناسید -روزی یکی دو ساعت را صرف خواندن این‌جور موارد می‌کنند اما وقتی از آن‌ها درباره آخرین کتاب به‌دردبخوری که خوانده‌اند می‌پرسید؛ می‌مانند. متأسفانه این هرز خوانی به‌مرورزمان مبدل به هرزنویسی می‌شود که نمونه‌هایش را به‌کرات هم من دیده‌ام و هم شما».
این نویسنده با اشاره به برخی اظهارنظرهای مثبت درباره مطالب موجود در فضای مجازی می‌آورد: «یک عده از دوستان می‌گویند که در فیس‌بوک و وایبر هم مطالب خوبی پیدا می‌شود. به نظر من این مطالب خوب –مثلاً فرازی از فلان کتاب نیچه و یا فلان شعر فروغ-هیچ تأثیر عمیقی روی مخاطب ندارد و اصلاً قابل‌مقایسه بامطالعه کتاب نیست. چون تأثیرش بلافاصله با استاتوس بعدی که مثلاً عکس جشن تولد گلی یا سفرنامه اروپای اسی است محو و ضایع می‌شود. فضاهای مجازی مثل فیس‌بوک درست مثل هتل‌های آل و یو آل هستند که ظاهراً همه خوراکی برای همه نوع سلیقه‌ای وجود دارد ولی در پایان یک وعده خودتان نمی‌فهمید که چه خورده‌اید».
وی در تشریح دلایل خود برای حضور در فضای مجازی گفت: «حقیقتش من صفحه‌ام را در اینجا به چشم وبلاگم نگاه می‌کنم اما حقیقتش بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم نوشتنم در اینجا به‌اندازه کسی که می‌خواهد در یک مهمانی شلوغ و بزن‌وبکوب با چند نفر بحث جدی کند پوچ و بیهوده است».