به گزارش فرهنگ امروز به نقل از فارس؛ همایش بزرگداشت حکیم حاج ملاهادی سبزواری و یادبود دهمین سال درگذشت استاد سیدجلال‌الدین آشتیانی صبح امروز (19 اسفند) با حضور رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم، غلامرضا اعوانی، چهره ماندگار فلسفه ایران و جمعی از اساتید مؤسسه حکمت و فلسفه ایران در این مؤسسه آغاز شد.
غلامرضا اعوانی در این مراسم با اشاره به اینکه حاج ملاهادی سبزواری حق بزرگی بر گردن ما دارد، گفت: جلال‌الدین آشتیانی نیز در زمان خود کارهای بزرگی انجام داد اما پس از سبزواری ، ایزوتسو آثار او را احیاء کرد و به زبان‌های مختلف چینی، ژاپنی و اروپایی ترجمه کرد.
وی در ادامه افزود: ایزوتسو وقتی با شرح منظومه آشنا شد آن را مورد احیاء قرار داد چگونه این کار را توانست بکند؟ با زمینه فلسفی که داشت آثار زیادی نوشت چهار سال شرح منظومه خواند و ترجمه و مقدمه با عظمتی بر آن نوشت این ناظر بر معلومات او بود. چرا که ابن سینا و افلاطون و ارسطو و غرب را خوانده بود و بعد در فلسفه اسلامی کولاک کرد بنابراین دقت زیادی نمی‌خواهد که چنین مقدمه‌ای و آثاری کار کند.
وی درباره مباحث وجود و موجود و اختلافاتی که درباره آنها وجود دارد، گفت: آیا وجود همان وجدان است؟ این بحث در دانشگاه برکلی نیز مطرح شده است آیا درست است که موجود را به مُدرک تعریف کنیم؟ موجود به معنای چیزی که یافته شده است. ملاهادی سبزواری موجود را وجود می‌داند و هرجا هم ابن سینا گفته موجود، او گفته وجود!
اعوانی در بخش دیگر صحبت‌هایش خطاب به رضا داوری اردکانی گفت: ایشان خدمتی که به ما کرده و توانسته مفاهیم فلسفی را قابل فهم کند و برای خواص و اقشار تحصیل کرده مورد بررسی قرار داده است، بنابراین خبری از الفاظ سخت در آثارش نیست چرا که او به جوانان و جهان امروز سرمایه‌داری توجه کرده است. ایزوتسو نیز توانست مفاهیم خود را با مقایسه و در متن تفکر امروز قرار دهد ما امروز به این هنر نیاز داریم.
وی در ادامه یادآور شد: ما معمولاً شرق‌شناسانی داشتیم که کمتر سراغ فلسفه آمدند و به دلیل غامض بودن مطالب بیشتر به سراغ کلام رفته‌اند، اما استثنائاتی داریم چون هورتن، کوربن و ایزوتسو و البته کسانی چون کوربن قبل از اینکه وارد فلسفه اسلامی شوند خودشان فیلسوف بزرگ غرب بودند.
چهره ماندگار فلسفه در پایان گفت: امروز بحث وجود و ماهیت در فلسفه بحث روزمره شده ولی قبلاً اینطور نبوده و در ارسطو مباحث وجود بسیار پراکنده بوده است، ابن رشد نیز کج‌فهمی‌های زیادی دارد. یکی از اینها نیز مسئله عروض وجود بر ماهیت است و با تمام نوآوری‌های ابن سینا مخالف بوده است.