به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسکانیوز؛ آخرین روزهای سال 93 با برپایی یک نمایشگاه که می‌تواند خاتمه‌ای خوش از این سال باشد پشت سر گذاشته شد و آثار یکی از اساتید و بنیانگذاران مکتب سقاخانه‌ای در سعدآباد رونمایی شد.
موزه هنرهای زیبای سعدآباد که همواره یکی از محل‌هایی بوده که آثار بزرگانی از هنر را در خود جای داده این بار نمایشگاهی انفرادی از آثار نقاش زیبارویان و اسب‌ها، ناصر اویسی برپا کرده است.
ویژگی مهم این نمایشگاه این است که بسیاری از آثار نه از طریق مجموعه‌داران بلکه از طرف خود اویسی به این نمایشگاه راه یافته و او در این آخرین روزهای سال مخاطبان خود را به دیدار با مجموعه‌های چاپ و نقاشی خود دعوت کرده است.
در نمایشگاه اویسی در موزه هنرهای زیبای سعدآباد علاوه بر موتیف‌های همیشگی وی، بخشی از آثار طراحی او نیز به نمایش درامده که شاید روی دیگر هنر اویسی باشد. اویسی که او را با مناظر دلنشین خورشید خانم‌های ایرانی می‌شناسیم و یا با اسب‌هایی که زیبایی خاص و دلنشین دارند، این بار در یک سری از آثار خود مناظر دلخراشی از مرگ گاوهای ماتادورها را نیز به نمایش درآورده است.
نمایشگاه نقاشی و چاپ‌های دستی ناصر اویسی در سعدآباد یادآور آثاری است از نقاشی که بیش از سی سال است که در ایران زندگی نمی‌کند و اگر چه حقوق خوانده ولی بی‌شک در زمره سردمداران مکتب ریشه‌دار سقاخانه است. آثار او شکل و زمینه است که این نوع نگاه حاکی از بینش شرقی است که برابری خیر و شر را همزمان می‌بیند.
آنچه اویسی را نقاش نگاه می‌دارد نگاه مستمر اوست به تزیین و دریافت درست و دقیق سلیقه که این بسته به شامه اجتماع است و ستودنی است چرا که درک درست اجتماع به نوعی درک دقیق فرهنگ حاکم بر آثارش و بر جامعه اطرافش است.
عمده موضوع آثار اویسی زن و اسب است. او با واژگاني محدود سال‌هاي سال است كه شعر رنگي‌اش را بر صفحه نقش مي‌كند، او با وسواس و دقت واژگان تصويريش را از دل تاريخ هنر ايران استخراج كرده است. فضاي آثار اويسي به سرزميني رؤيايي شبيه است كه در آن نه دشنامي رد و بدل مي‌شود و نه خشمي مي‌تركد. در اين سرزمين دلدادگان و اميرزادگان و سواركاران در تابش نوري طلايي و در متن رنگ‌هايي ارغواني از مقابل چشم مي‌گذرند.
استنباط اويسي از ايران و هنر ايراني جلوه‌اي فاخر و چشم‌نواز از نام ايران و فرهنگ ايراني را در معرض نگاه مردم دنيا قرار مي‌دهد. ناصر اويسي با نگاهي ژرف و عالمانه به تاريخ هنر ايران خيره شده و با حساسيتي هنرمندانه به صيد زيباترين كرشمه هاي هنر ايراني پرداخته است.
رنگ‌هاي تابناك نگارگري ايراني آنچنان با جان او درآميخته كه او به رواني و مهارت هرگاه كه بخواهد تابشي درخشان از آنها را بر بوم خود منعكس مي‌سازد. اويسي در ملتقاي سنت و مدرنيسم، در شرايطي كه نو شدن و با هنر نو درآميختن به عنوان يك مد فرهنگي مطرح مي‌شود، نه از نو شدن سرباز مي‌زند و نه الزاماً در قيد سنت متوقف مي‌شود. او از جمله نقاشاني است كه «حقيقت» هنر ايراني و «واقعيت» تكنيك غرب را در جشني اغواگر به هم مي‌آميزد.
كارلوس آرين، مدير موزه هنرهاي معاصر مادريد، درباره اين ويژگي آثار اويسي مي‌نويسد: «در كار ناصر اويسي، نقاش فيگوراتيو، آن آرامش سنت فيگوراتيو [هنر] ايران وجود دارد، حتي در نشاط‌انگيزترين صحنه‌هاي او. ناصر در پرده‌هاي خود از گاوها، در زنان دلفريبش، در پادشاهان و ملكه‌ها و در تصاويرش از برخي شخصيت‌هاي افسانه‌اي تاريخ اسپانيا، زمان را ايستا نگه داشته است.»
نمایشگاه آثار این هنرمند بزرگ نقاشی ایرانی که تاکنون جوایز متعددی را از بی‌ینال‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی کسب کرده است و آثارش در موزه‌های آتن، بارسلونا، بلگراد، بروکسل، رم، تهران، مادرید، نیویورک، پاریس، لندن، زوریخ، برلین و چند شهر دیگر نگهداری می‌شود، از جمعه 22 اسفند ماه شروع به کار کرده و تا پانزدهم بهمن ماه نیز در موزه هنرهای زیبای سعدآباد میزبان بازدیدکنندگان خواهد بود.
در این نمایشگاه 79 اثر از این هنرمند به نمایش در آمده است.