به گزارش فرهنگ امروز به نقل از تسنیم؛ نگارش داستان‌های دینی دارای حساسیت‌ها و دشواری‌های خاصی است. در این فضا نویسنده نمی‌تواند به تخیل خود بیش از اندازه امکان جولان بدهد و می‌بایست حتماً به اصالت تاریخی وقایع پایبند باشد و با مراجعه به متون دسته اول و نزدیک به زمان وقوع بکوشد تا در عین بیان ماجرا راوی صادقی باشد.

از سوی دیگر حفظ شأن ارجمند شخصیت‌های مذهبی ایجاب می‌کند تا نویسنده پای خود را از محدوده خاصی فراتر نگذارد؛ به عبارت دیگر نگارش داستان مذهبی دارای خط قرمزهای متعددی است و علاوه بر این نیاز به تحقیق و پژوهش‌های علمی و تاریخی دارد؛ البته در سال‌های اخیر نویسندگانی سعی کردند تا در این قلمرو به ادای دین بپردازند که علاوه بر داستان کوتاه، رمان‌هایی نیز هست که امکان چاپ و نشر پیدا کرده است. این نکته را هم نباید از ذهن دور داشت که توقع مردم از داستان‌های مذهبی بسیار بالاتر از داستان‌های عادی است و لذا برآوردن انتظارات همگان در این عرصه امری بسیار بسیار دشوار و چه بسا غیر ممکن به نظر می‌رسد.

داستان‌هایی که تا به امروز درباره شخصیت‌های مذهبی به رشته نگارش درآمده، بیشتر داستان‌هایی است که درباره شخصیت‌های پرمخاطب‌تر نوشته شده و گاهی یک‌سوژه از سوی چند نویسنده مورد استقبال قرار گرفته که همین موضوع شائبه تکراری بودن فضا در این زمینه را پدید آورده است. با نهایت تأسف باید اقرار کرد که آنچنان که شایسته پرداختن به این مهم بوده است، تاکنون انتظارات جامعه برآورده نشده است. به عنوان مثال درباره بعضی از ائمه و شخصیت‌های مذهبی داستان‌های ما بسیار اندک است و این امر از سویی شاید متوجه مسئولان فرهنگی ما باشد که نتوانستند فضای مساعد را برای حضور نویسندگان در این عرصه فراهم کنند؛ لذا ترجیح داده‌اند که اوضاع بر روال روزمرگی‌ها بگذرد.

اهمیت داستان‌های دینی را نمی‌توان منکر شد چنان که برخی از شخصیت‌های دینی مانند استاد مطهری در مجموعه «داستان راستان» و یا شهید دستغیب در مجموعه‌ای دیگر تلاش می‌کردند تا با استفاده از این زبان دلپذیر بتوانند مفاهیم دینی را در بین اقشار مختلف جامعه نشر دهند که این نکته بیانگر اهمیت فراوان این موضوع است، اما عدم حمایت از آثاری که در حوزه داستان دینی پدید آمده موجب شده است تا نویسندگان کمتر به سراغ چنین فضاهایی بروند و این خلأ قابل انکار نیست.