به گزارش فرهنگ امروز به نقل از سایت انسان‌شناسی و فرهنگ؛ علیرضا کاظمی زاده در یادداشتی نوشت:

چیستی ذهن یکی از موضوعات اساسی فلسفه ذهن است. ذهن در معنای عام آن، که در مقابل بدن به کار می رود شامل همه قوای معرفتی، روانی ، ارادی و روحی انسان می شود. جان سرل (john Searle ) فیلسوف تحلیلی معاصر می نویسد: " از کلمه ذهن، من تنها سلسله هایی از افکار، احساسات و تجارب خودآگاهانه یا ناآگاهانه را قصد می کنم که حیات ذهنی ما را می سازند. " ذهن در این تلقی و تعریف عبارت از همان حالات ذهنی است که در زبان فیلسوفان، ویژگی عمومی چندی برای آن ذکر شده است و می توان آنها را بصورت زیر فهرست نمود. ویژگیهایی که برای ذهن یا حالات ذهنی ذکر شده است : ۱- برخی حالات ذهنی معلول جهان خارج هستند . ۲- برخی حالات ذهنی، افعال و کنش هایی را به بار می آورند. ۳- برخی حالات ذهنی، علت برخی دیگر از حالات ذهنی هستند . ۴- برخی حالات ذهن آگاهانه اند، به این معنا که ما به برخی حالات ذهنی آگاهی داریم . ( من هنگام نوشتن این متن و شما هنگام خواندن آن، هر دو آگاهی داریم ) ۵- برخی حالات ذهنی درباره اشیاء جهان هستند . فیلسوفان و روان شناسان از این ویژگی ذهن به " حیث التفاتی " (intentionality) تعبیر می کنند. ویژگی ای که به سبب آن، حالتهای ذهنی ما به سوی اشیاء و امور موجود درجهان که غیر از خود آنها هستند، معطوف یا مربوط می شوند، یا بدانها اشاره می کنند و یا واجد آنها هستند. ذهن با این ویژگی در حقیقت بازنمایاننده جهان به صورتی خاص است . ۶- برخی حالات ذهنی به صورت نظام مند با انواع خاصی از حالات مغزی همبستگی دارند.مثلآ در دهه ۵۰ قرن بیستم نشان داده شد که با تحریک بخش هایی از مغز بوسیله جریان الکتریکی ضعیف می توان خاطرات خاصی را به یاد شخص آورد .

منابع: - ریونزکرافت، فلسفه ذهن، ترجمه حسین شیخ رضایی، تهران، صراط، چ اول، ۱۳۸۷ -

سرل.جان، " مغز، ذهن و علم " ، ترجمه: امیر دیوانی، قم ، بوستان کتاب، ج۱ ،۱۳۸۲ -

رهیافت فکری-فلسفی معاصر در غرب، به کوشش گروه غرب شناسی پژوهشگاه علوم انسانی، تهران، چ اول، ۱۳۸۵