به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ زنده یاد حسین قندی، روزنامه‌نگار، مدرس روزنامه‌نگاری، فارغ‌التحصیل کارشناسی در رشته مدیریت بین‌الملل از کشور آمریکا بود. وی متولد اسفند ۱۳۳۰ در سبزوار و بزرگ شده تهران است.
ویژه‌ترین مهارت حسین قندی را در انتخاب تیترهای مناسب برای مطالب مطبوعاتی می‌دانند. او از جمله روزنامه‌نگارانی بود که بسیار بر اخلاق روزنامه‌نگاری تاکید می‌کرد.
وی معتقد بود که هر خبرنگار به هر خبر با زاویه دید خاص خود نگاه می‌کند و می‌تواند خبر را با رعایت صحت آن به‌صورت توصیفی بنویسد که خبرگزاری‌ها با استفاده از این روش خبرنویسی می‌توانند مخاطب بیشتری جذب کرده و علاوه بر کسب درآمد، بیشتر رقبا را از صحنه خارج کنند. همچنین قندی بر این باور بود که هر حوزه خبری، زبان و ادبیات خاصی دارد و خبر باید توسط رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها با انعطاف و جذابیت نگارش شود تا احساسات خواننده را تحریک کنند.
«روزنامه نگاری نوین»، «مقاله نویسی در مطبوعات»، «روزنامه‌نگاری تخصصی» و «تخیل در روزنامه نگاری: شش گزارش و یک سفرنامه» از جمله آثار مکتوب و ماندگار حسین قندی است.
کتاب «روزنامه نگاری تخصصی» حاصل چندین سال تدریس و تجربه حرفه‌ای قندی است که گام موثری در درک پایه‌ای و مقدماتی از مطبوعات تخصصی، نحوه انتشار و فعالیت ثمربخش برای دانش‌پژوهان ارتباطات و به‌ویژه روزنامه‌نگاران است. این کتاب دربرگیرنده تاریخچه‌ای از مطبوعات تخصصی در جهان و ایران، گستره معنایی این‌گونه مطبوعات، شکل، قالب‌ها و محتوای موجود در زمینه روزنامه‌نگاری و انتشار نشریه است.
کتاب «تخیل در روزنامه نگاری: شش گزارش و یک سفرنامه» نیز حاصل تجربیات حسین قندی است که درباره نقش تخیل، ذهنیت داستان پردازانه و خلاقیت ذهنی در روزنامه نگاری سخن گفته و بر آن است تا فنون پرورش خلاقیت ذهنی و تخیل را آموزش دهد. همچنین نمونه‌هایی عینی از روزنامه نگاری متخیل از مطبوعات جهان و گزارش‌های نویسنده در کتاب درج شده‌است.
استاد و نویسنده پیشکسوت روزنامه‌نگاری ایران که پس از ماه‌ها تحمل رنج بیماری، برای همیشه چشم از جهان فروبسته و تیترهای جذابش را تا همیشه به یادگار گذاشته است، در نگاه و کلام دوستان و همکارانش انسانی همیشه متبسم و آراسته و پایبند به اصول انسانی و اخلاق حرفه‌ای بود.
دوستش دارم تا همیشه‌هایم
فریدون صدیقی، استاد روزنامه‌نگاری و پیشکسوت مطبوعات ایران: «حسین قندی، رفیق هزارساله من است. درد او، درد من است. چهار سال است بی او، به کلاس درسی می‌روم که قریب ۱۵ سال زیر یک سقف در دو کلاس همجوار بودیم.
قریب ۲۰ سال در روزنامه کیهان همکار بودیم. ۵ سال تمام ، به‌عنوان دو عضو شورای سردبیری روزنامه انتخاب، رو در روی هم می‌نشستیم. سالیانی همکار دور و نزدیک روزنامه جام جم بودیم و بیش از این‌ها دوست و دلبر بودیم.
بیماری او، نشنیدن او و نخواندن او دردی تلخ و جانکاه برای من بود. دوستش دارم تا همیشه‌هایم... دوستش دارم به‌خاطر قهقه‌های بلند و گپ و‌گفت‌های خودمانی در روزگاری که روزان و شبان با ما هر دو بهتر بود.»
قندی به ژورنالیسمی باور داشت که انضباط در آن حرف اول را بزند
دکتر مجید رضاییان، نویسنده و مدرس و پیشکسوت روزنامه‌نگاری ایران: «اکثر مواقع خنده بر لب داشت و همیشه با لبخندهایش فضای کار را نرم می‌کرد. حسین قندی در همه‌جا خوش‌پوش و مرتب بود و این در محل کار روی دیگران تاثیر مثبت داشت.
خوش‌پوشی، لبخند به لب داشتن و جدی گرفتن روزنامه‌نگاری شخصیت خاصی به او می‌داد. اخلاق حرفه‌ای در کنار اخلاق فردی و شخصی که انضباط در عین قدرت را در فرد ایجاد کند که خوب با مجموعه و محیط کاری خود ارتباط برقرار کند.
حسین قندی در کارش جدی بود و به هیچ وجه از این خصوصیت نمی‌توانست بگذرد. به ژورنالیسمی باور داشت که انضباط در آن حرف اول را بزند. وفادار به ویرایش و متن و تیتر خود بود و انتقاد را تنها با استدلال قوی می‌پذیرفت.
با حسین قندی در روزنامه‌های انتخاب و جام جم سال‌ها در کنار هم کار کردیم. در ویرایش‌ها و تصحیحی که انجام می‌داد به یک سری واژگان پایبند بود و اصرار داشت که ادبیات اصیل پارسی تا حدممکن در خبرنویسی رعایت شود. در این زمینه صاحب تجربه، صاحبنظر و صاحب سبک بود.
همیشه استدلال می‌کرد ما وقتی می‌خواهیم در خارج کشور حضور پیدا کنیم، باید با گرافیک آن کشورها نزدیک باشد و روزنامه شخصیت بین‌المللی داشته باشد.
حسین قندی را با باید با خبرنویسی بشناسیم. کلاس‌های ایشان نیز در دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها نیز در زمینه خبرنویسی و ویراستاری و مدیریت اخبار بود.
آثار حسین قندی به دو دسته تقسیم می‌شود. یک دسته آثاری که متمرکز بر مجموعه مباحث ژورنالیسم خبری است مانند کتاب مشترک ایشان با نعیم بدیعی «روزنامه‌نگاری نوین» و آثار دیگری که متمرکز بر فرم‌های ژورنالیسم غیرخبری مانند کتاب «تخیل در روزنامه‌نگاری» که پیوست آن حاوی ۶ گزارش و یک سفرنامه است. »
هنر خوب نوشتن را بلد بود
علی‌اکبر قاضی‌زاده، نویسنده، مدرس و پیشکسوت روزنامه‌نگاری: «قندی از نسلی بود که برای روزنامه‌نگار شدن بسیار زحمت کشید و تلاش کرد. ایشان از زمان دانشجویی بسیار کتابخوان و دنبال دانستن بیشتر بود.
در شناخت ارزش کلمه‌ها و واژه‌ها پدیده بسیار بسیار استثنائی بود. هنر خوب نوشتن را بلد بود.
در جاهای مختلف همچون دانشگاه علامه و دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها و چندین روزنامه با هم کار کرده‌ایم. قندی انسانی اصولی و از نسلی بود که امروز بسیار اندکند. وی همیشه شاد و خندان بود و نوع برخوردش با مسائل بسیار حرفه‌ای و در عین حال انسانی بود.»
قندی یکی از بزرگترین تیترزن‌های مطبوعات معاصر بود
دکتر علی‌اکبر فرهنگی، نویسنده، استاد دانشگاه و پدرعلم رسانه ایران: «حسین قندی یکی از بزرگترین تیترزن‌های مطبوعات معاصر بود که تیترهایش بی‌نظیر بود؛ استادی کامل که کتاب‌هایش سرشار از خلاقیت و نوآوری است.»
حسین قندی در قطعه نام آوران آرام می گیرد
مراسم تشییع پیکر زنده یاد حسین قندی شنبه صبح ۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ از روبروی دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها برگزار می شود.
به گزارش روابط عمومی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مراسم تشییع پیکر زنده یاد استاد حسین قندی، مدرس پیشکسوت روزنامه نگاری ساعت ۹ صبح روز شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ از روبروی دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها برگزار می شود. طبق برنامه قرار است زنده یاد قندی پس از تشییع در قطعه نام آوران بهشت زهرا(س) آرام گیرد.
دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها در خیابان شهید بهشتی، خیابان پاکستان، کوچه دوم، شماره ۱۲ واقع شده است.
این استاد ارتباطات و روزنامه نگاری که به آلزایمر مبتلا شده بود، از مدتی پیش بر اثر سکته مغزی به کما رفته بود و عصر پنجشنبه ۳ اردیبهشت در سن ۶۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.
در این باره بخوانید:
خداحافظی مرد تیترهای ماندگار با زندگی / کتاب‌های استاد مرحوم حسین قندی را بشناسید
حسین قندی استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری پس از تحمل کمای ناشی از سکته مغزی امروز ۴ بعدازظهر سوم اردیبهشت ۱۳۹۴ دار فانی را وداع گفت.
۴۰ سال خدمت حسین قندی به مطبوعات و رسانه‌های ایران / چرا روزنامه‌نگاران به قندی علاقه دارند؟
مجيد رضاييان با اشاره به خدمات ۴۰ ساله حسين قندی، روزنامه‌نگار پيشكسوت ايران گفت: قندی مظهر و مصداق روزنامه‌نگاری عملی در ایران است. رسانه‌ها هر چقدر هم که عوض شوند اما روزنامه‌نگاری عشق و قلم است و باید ...