به گزارش فرهنگ امروز به نقل از سایت انسان‌شناسی و فرهنگ؛ سالار کاشانی مقاله ای را در این خصوص به نگارش درآورد که در فایل آن را در زیر مشاهده می کنید:
روزانه در چه در گفتارهای شهروندان و چه در کلام دولتمردان اشاره‌ی مستقیم و غیر مستقیم به چنین پدیده‌هایی مشاهده می‌شود: ضعف فرهنگ کار جمعی، قانون‌گریزی، عدم رعایت انضباط در فرهنگ رانندگی، فاصله‌ی میان حرف و واقعیت، رواج دروغگویی، عدم رعایت کامل حقوق متقابل زن و شوهر و فرزندان در خانواده، عدم رعایت حقوق افراد در رسانه‌ها و اینترنت، افزایش طلاق، ،رواج تفریحات ناسالم، عدم رعایت حقوق متقابل در روابط اجتماعی، ضعف وجدان کاری و انضباط اجتماعی، عدم رعایت الزامات آپارتمان‌نشینی،کم بودن ساعات مفید کار، پرخاشگری و نابردباری در روابط اجتماعی،مصرف‌گرایی و ...
به فهرست فوق می‌توان بسیاری از آسیب‌های اجتماعی کنونی جامعه ایران را افزود. اما پرسش اساسی آن است که ریشه این آسیب‌ها و نابسامانی‌ها اجتماعی در کجاست؟ این مسائل چه ارتباطی با هم دارند؟ ساختارهای اجتماعی چگونه بسترهای بروز و گسترش این آسیب‌ها را مهیا می‌کنند؟ شخصیت فردی چه نقشی در ابتلای فرد به آسیب‌های اجتماعی دارد؟
نوشته پیش رو می‌کوشد با ارایه برداشتی سیستماتیک از نظام جامعه ایران، تا حد امکان به برخی از پرسش‌های فوق پاسخ دهد.
برای مشاهده‌ی متن کامل مقاله، فایل ضمیمه را دانلود کنید.
پیوست:
