به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ رویا تیموریان بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره رواج مطالعه بین اقشار مختلف مردم و پیشنهادهایی که این روزها برخی از هنرمندان در شبکه‌های اجتماعی به علاقمندان‌شان می‌دهند، گفت: این روزها برخی از هنرمندان در شبکه‌های اجتماعی کتاب‌هایی را که خودشان خوانده‌اند به علاقمندان‌شان معرفی می‌کنند که من این اقدام را مناسب می‌دانم و اصلا تصورم این نیست که این کار یک نوع پُز روشنفکری است.
وی ادامه داد: چون ما مبنا را بر اعتماد می‌گذاریم، پس مطمئن هستیم که هنرمندان حتما این کتاب‌ها را خوانده‌اند و به همین علت هم دوست دارند علاقمندان‌شان از خواندن یک کتاب خوب لذت ببرند. مردم به جای شک کردن به اینکه هنرمندان معرفی کتاب را تنها برای روشنفکر و باسواد نشان دادن خود انجام می دهند، می توانند کتابی را که هنرمند محبوبشان معرفی کرده، بخوانند و بعد با او در همان شبکه‌های اجتماعی وارد بحث و گفتگو شوند.
این بازیگر سینما و تلویزیون درباره خالی بودن جای کتابخوانی در میان مردم و تاثیری که هنرمندان می‌توانند در علاقمند کردن مردم به این امر داشته باشند، عنوان کرد: در حقیقت علاقمند کردن مردم به امر کتابخوانی، وظیفه ما نیست بلکه این وظیفه سیاستگذاران فرهنگی است که در همه زمینه‌ها به فرهنگسازی بپردازند که یکی از این موارد نیز موضوع کتابخوانی است. فکر می‌کنم ما پایین‌ترین سرانه کتابخوانی را در میان کشورهای بزرگ دنیا داریم. البته پایین آمدن سرانه مطالعه، در همه جای دنیا وجود دارد و امری طبیعی است که دلیل این امر نیز به فراگیر شدن اینترنت و فضای مجازی بازمی‌گردد.
بازیگر سریال «شمس‌العماره» یادآور شد: کتاب خواندن به معنای کلاسیک آن و از طریق تورق کتاب در کشور ما بسیار کم شده است. البته هر کدام از افراد جامعه به اقتضای رشته تحصیلی و کاری که دارند، ممکن است کتاب‌های مختلفی بخوانند اما وضعیت هنرمندان متفاوت است چون کار آنها همانند کار پزشکان است و باید همیشه به روز باشند. بنابراین ما باید از همه اتفاقات و رخدادهای هنری مطلع باشیم و در جریان مجموعه‌ای از مقولات هنری قرار بگیریم. البته این مطالعه ممکن است به دلیل مشغله کاری به کندی صورت گیرد و مدتی به تعویق بیفتد اما طبیعی است که مثلا هنرمندان تئاتر ما حداقل باید همه نمایشنامه‌‌های دنیای درام را بخوانند و از چند و چون اجراهای مختلف مطلع باشند.
تیموریان متذکر شد: علاقمند کردن مردم به کتابخوانی فقط دست هنرمندان جامعه نیست و به سیاستگذاران فرهنگی ما هم مربوط است. هرگاه قرار است حمایت‌های سیاسی، اجتماعی و یا کمک به اقشار مختلف مردم صورت گیرد، حرف از هنرمندان و تاثیری که بر جا می‌گذارند، می‌شود اما باید دید جایگاه سیاستگذاران فرهنگی در این امر کجاست؟ مثلا فقط با تبلیغات هنرمندان و پیشنهاداتی که آنها به مردم برای خواندن کتاب می‌دهند، نمی‌توان انتظار داشت که همه کتابخوان شوند چون این نوع فرهنگسازی و علاقمندی‌ها را باید از دوران کودکی و از درون خانواده آغاز کرد.
وی افزود: حتی با وجود مشغله و کمبود وقت، خانواده‌ها می‌توانند با برنامه‌ریزی مشخص، برنامه کتابخوانی را در دستور کار فرزندانشان قرار دهند. خود من این کار را در مورد فرزندانم انجام دادم و از دوران کودکی آنها را به کتاب خواندن عادت داده و علاقمند کردم. باید در خانواده‌های ما، بعد از غذا خوردن و داشتن آرامش، علاقه به کتاب خواندن در اولویت قرار داشته باشد و این علاقه مثل مسواک زدن به برنامه زندگی‌شان تبدیل شود. همچنین علاوه بر بستر خانواده، جامعه نیز در این علاقمندی سهم بسزایی دارد. این اتفاق باید از مهدکودک‌ها آغاز شود و در نهایت به مدارس و دانشگاه‌ها برسد.
تیموریان درباره تاثیری که تلویزیون می‌تواند در علاقمند کردن مردم به کتابخوانی داشته باشد، گفت: تلویزیون می‌تواند در این زمینه تاثیر بسزایی بگذارد اما متاسفانه شیوه اجرایی در تلویزیون ما آنقدر خشک، عبوث و رسمی است که مخاطب ترجیح می‌دهد کانال را عوض کند در حالیکه تلویزیون می‌تواند با استفاده از ایده‌ها و شیوه‌های به روز و جذاب برای نسل جوان کتابخوانی را رواج داد.
این بازیگر با اشاره به تاثیری که وزارت ارشاد می‌تواند در علاقمند کردن مردم به مطالعه داشته باشد، گفت: وزارت ارشاد می‌تواند در این زمینه برنامه‌ریزی زیادی کند. حتی من خاطرم است که در سال‌های گذشته ما اتوبوس‌هایی داشتیم که به صورت کتابخانه‌های سیار حرکت می‌کردند. حتی پاتوق‌هایی می‌تواند راه‌اندازی شود که در اصل کتابفروشی است اما در حاشیه تبدیل به محلی برای دوره‌همی‌ها و گپ زدن‌های دوستانه، نوشیدن قهوه و چای و کتاب خواندن و معرفی کتاب نیز بشود. در سال‌های دور در سینما ایران چنین مکانی برای این دوره‌همی‌ها وجود داشت که متاسفانه تعطیل شد.
وی در پایان صحبت‌هایش عنوان کرد: متاسفانه وقتی این پاتوق‌ها تعطیل می‌شود، علاقه به مطالعه هم در بین جوانان ما کاهش می‌یابد و همه ایده‌ها در محدوده شعار باقی می‌ماند وگرنه ما مترجمان و نویسندگان بسیار خوبی داریم که بسیار فعال بوده اما کمتر شناخته شده هستند.