به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ چهارمین روز جشنواره فیلم کن با نمایش فیلم «ناهید» ساخته آیدا پناهنده همراه بود، داستان زندگی مادری که با باورهای اشتباه اجتماعی در مبارزه است.

پناهنده که اولین تجربه بلند سینمایی‌اش را با فیلم «ناهید» تجربه کرده است در پاسخ به سوالی درباره چگونگی آغاز این پروژه سینمایی گفت: برای سال‌ها هنگامی که من و همکاری فیلمنامه‌نویسم نوشتن یک فیلمنامه را شروع می‌کردیم، زنی جوان به ذهن ما خطور می‌کرد که پسر سرکش و نامنظمی دارد، همیشه سعی داشتیم این شخصیت را در داستان خود بگنجانیم اما داستان هیچ وقت آن‌طور که می‌خواستیم پیش نمی‌رفت و ما هم از این شخصیت صرف نظر می‌کردیم اما در نهایت به داستانی خوب برای او رسیدیم. من و ارسلان امیری بدون حضور پدر، بزرگ شدیم و شاهد تلاش مادران برای اثبات خودشان به عنوان زنی مستقل در جامعه سنتی ایران بودیم.

او در ادامه افزود: از همان ابتدا که نگارش فیلمنامه را آغاز کردم، می‌دانستم بهترین زمان برای فیلمبرداری فصل پاییز است چرا که فضای ابری و خاکستری شهر به خوبی منعکس کننده روحیات درون قهرمان زن داستان و دیگر شخصیت‌های فیلم است و به غنای بصری فیلم افزوده است. من همچنین باید در مورد رنگ لباس بازیگران دقت زیادی می‌کردم و از رنگ‌های سرد و خنثی برای تأکید بر تأثیر رنگ قرمز به عنوان یک عنصر نمادین استفاد می‌کردم.

کارگردان «ناهید» درباره بازیگران این فیلم نیز عنوان کرد: ساره بیات بازیگر درخشانی است که به ویژه برای بازی در فیلم برنده اسکار «جدایی» شناخته شده است اما من نمی‌خواستم هیچ ارتباطی بین نقش او در فیلم جدایی و فیلمم ایجاد کنم. او بازیگر احساسی است که می‌تواند بدون ادا کردن حتی یک کلمه، احساسات گوناگون را منتقل کند.

پژمان بازغی نیز بازیگر با تجربه‌ای است که در جریان فیلمبرداری به هوش و ذکاوت او حسادت می‌کردم. او پیشنهادها و ایده‌های من را سریع درک می‌کرد و آن‌ها را به خوبی در بازی‌اش به کار می‌بست و رابطه احساسی او با بازیگر اصلی سایر بازیگران بسیار خوب بود.

«پناهنده» در پاسخ به سوالی درباره دیدگاهش درباره صنعت فیلمسازی در ایران نیز گفت: در میان کشورهای خاورمیانه ایران تنها کشوری است که سینمای خود را در سطح جهانی صادر می‌کند و سینماگرانی چون کیارستمی، فرهادی، بنی اعتماد و بسیاری دیگر نقش مهمی در بسط و گسترش فرهنگ ما داشته‌اند. ما نمی‌توانیم به راحتی آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها فیلم بسازیم چرا که بودجه یکسانی با آن‌ها نداریم. دست‌های ما بسته است و نمی‌توانیم رویاهایمان را به عمل برسانیم.

وی در ادامه تصریح کرد: در تمام کارهایم تنها منبع الهام هنری‌ام خود زندگی بوده است، البته چیز دیگری نیز وجود دارد که بدون آن زندگی‌ام بی‌معنا خواهد بود و آن ادبیات است. تاکنون فیلم‌هایی از «تارکوفسکی»، «برگمن»، «کیارستمی»، «آیاری»، «اوزو»، «کوروساوا»، «بیلی وایلرر»، «جین کمپیون»، «کوبریک» و «کاپولا» را تماشا کرده‌ام.

آیدا پناهنده در انتها درباره پروژه بعدی سینمایی خود نیز گفت: فیلمنامه‌ای که هم اکنون در حال کار کردن روی آن هستم درباره عشق است، دو زن از دو نسل متفاوت که یکی باید به نفع دیگری کنار برود، این فیلم بیشتر روانکاوانه است تا یک فیلم اجتماعی.