به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ غلامرضا موسوی رییس شورای عالی تهیه کنندگان سینمای ایران که به عنوان تهیه کننده بخش خصوصی در بازار کن حضور داشت درباره چتر سینمای ایران در شصت و هشتمین بازار کن گفت: چتر سینمای ایران در سال های گذشته در بازار کن با حضور بخش خصوصی و بخش دولتی تعریف می شد اما در این دوره از جشنواره، جز در مواردی انگشت شمار خبری از بخش خصوصی در این بازار نبود و همین حضور هم در غرفه هایی مجزا از چتر سینمای ایران بود.
وی افزود: سازمان سینمایی قصد ایجاد تغییرات اساسی در روند حضور در بازارهای بین المللی فیلم از جمله بازار فیلم کن را دارد اما در این راستا برنامه مشخصی ندارد و به همین دلیل حضور ناموفقی در بازار فیلم کن داشتیم.
موسوی در پاسخ به اینکه وضعیت عرضه آثار سینمای ایران در بازار کن چگونه بود؟ توضیح داد: از بخش دولتی سینمای ایران تنها یک نماینده از بنیاد سینمایی فارابی و سه فرد هم به عنوان نماینده موسسه رسانه های تصویری حضور داشتند بنابراین ارزیابی عرضه آثار سینمای ایران در بازار کن را باید از این دو بخش دولتی جویا شد.
رییس شورای عالی تهیه کنندگان سینمای ایران در ادامه صحبت های خود تصریح کرد: با این اوصاف معتقدم نقطه ضعف سینمای ایران در بازار کن کم رنگ بودن بخش خصوصی بود. تجربه ثابت کرده در هر نقطه تاریخی که سینمای ایران موفق بوده، براساس برنامه پیش رفته است و در هر مرحله که بی برنامه و بی هدف کاری را انجام داده ایم هیچ سودی نبرده‌ایم.
تهیه کننده فیلم «پارک وی» ادامه داد: با شرایطی که از سینمای ایران در این دوره از بازار فیلم کن دیدم، متوجه شدم نحوه حضور سینمای ایران در بازارهای بین‌المللی باید باید بازتعریف شود. طی سی سال گذشته طبق روش های قدیمی در بازارهای بین المللی حاضر شده ایم و اکنون با توجه به تغییر در معادلات بازار سینمای بین الملل روش های قدیمی پاسخگو نیست.
موسوی متذکر شد: مهمترین برنامه ای که مدیریت سینمای ایران باید درنظر داشته باشد، هدف گذاری درست و آگاهی از مسیری است که باید طی کند که در این راستا اعتماد به بخش خصوصی می تواند کارساز باشد. در سایه اعتماد به بخش خصوصی است که می توان بازار بین الملل را کشف کند و طبیعتا سینمای ایران برای اینکه از امکانات بیشتری برخوردار باشد نیاز به حضور در بازارهای بین الملل دارد.
رئیس شورای عالی تهیه کنندگان سینمای ایران در پایان گفت: نباید فراموش کنیم آثاری در سینمای ایران وجود دارد که به لحاظ انسانی حرف برای گفتن دارد و این ویژگی در سالیان گذشته سینمای ایران را در مجامع بین المللی به یک ستاره تبدیل کرده است بنابراین همین آثار می توانند بخش عمده ای از بازارهای بین الملل را تصاحب کنند.