به گزارش فرهنگ امروز به نقل از سایت انسان‌شناسی و فرهنگ؛ پنجاه و نهمین نشست «یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ» با موضوع: «کلانشهر و فرهنگ» روز یکشنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۳۹۴، در زمان و مکان همیشگی (میدان ولیعصر، ابتدای بلوار کشاورز، مرکز مشارکت های فرهنگی هنری شهرداری تهران) از ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر برگزار خواهد شد. در این نشست فیلم مستند «اهالی خیابان یک طرفه» از مهدی باقری به نمایش در خواهد آمد. سخنران اول این مراسم آقای دکتر ناصر فکوهی (مدیر انسان شناسی و فرهنگ و استاد دانشگاه تهران) هستند که با عنوان « پاریس: بازنمایی یک کلانشهر در هنر» صحبت خواهند کرد. سخنرانی دوم نیز توسط خانم زهره دودانگه (کارشناس ارشد شهرسازی از دانشگاه تهران) با عنوان «کلانشهر تهران و شهرک های اقماری: رابطه زندگی روزمره زنان و فضا» انجام خواهد شد.
محل: تهران، میدان ولیعصر، ابتدای بلوار کشاورز، جنب کوچه برادران مظفر(انتقال خون سابق) و کتاب فروشی شهر فرهنگ، ساختمان مرکز مشارکت های فرهنگی هنری شهرداری تهران
زمان: ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر یکشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۴
برنامه راس ساعت ۴ بعد از ظهر شروع می شود، لطفا یک ربع پیش از شروع، در محل حاضر باشد.
ورود برای عموم آزاد است
سایر پیوندهای مرتبط:
درباره آقای مهدی باقری(مستند ساز)
درباره فیلم مستند اهالی خیابان یک طرفه
چکیده سخنرانی دکتر فکوهی: پاریس: بازنمایی یک کلانشهر در هنر
مطالعات شهرشناسی و انسان شناسی و جامعه شناسی شهری سال ها است که به سوی بررسی عمیق و نگاهی موشکافانه بر موضوع «بازنمایی» های شهر از یک سو و تجربه حسی آن از سوی دیگر رفته اند. میشل دو سرتو و پیر سانسو در این زمینه جزو مهم ترین نظریه پردازانی بوده اند که لزوما در جهت حرکت لوفبور ( و پس از او هاروی) پیش نرفته اند. برعکس، مکتب مطالعات فرهنگی از یک طرف و نشانه شناسانی همچون رولان بارت از طرف دیگر، نمونه هایی بسیار برجسته برای مطالعات شهری از خلال بازنمایی های به ما عرضه کرده اند. مارشال برمن با کتاب تجربه مدرنیه خود شاید بهترین نمونه ارائه شده به زبان فارسی را به ما عرضه می کند در حالی که جلال ستاری و سید محسن حبیبی، مطالعات خود را در باره تهران تا کنون در قالب چهار کتاب مختلف ارائه داده اند. در این جلسه ما درآمدی را بر چگونگی سامان دادن به الگوی مطالعاتی بر بازنمایی یک شهر عرضه می کنیم. برای این کار شهر پاریس و بازنمایی های هنری از آن را در دوران معاصر یعنی در قرن بیستم با اشاره ای کوتاه به قرن نوزدهم انتخاب کرده ایم، زیرا به دلایل تاریخی و مطرح بودن این شهر در ذهنیت اغلب مخاطبان، می توان از مصداق هایی آشنا تر استفاده کرد. بنابراین بحث به آن اختصاص دارد که الگوهای شناخت تاریخی و معاصر (یعنی در زمان و همزمان) یک کلانشهر، چگونه خود را از خلال شخصیت ها، وقایع، فرایندها، نمادها و نشانه ها، مکان های خاطره، و.... به سطح بازنمایی هنری با تاکید بر هنرهای تصویری منتقل می کنند. پاریس چرا و چگونه خود را در آثار سینمایی، عاسی، ادبیات، نقاشی و برخی از سایر هنرها انعکاس داده استو چه چرخه هایی از این راه پدیدار شده اند. تلاش همچنین آن است که کاربرد پذیری این الگو را با سایر شهرها نشان دهیم. دوره بندی تاریخ معاصر پاریس (و فرانسه) از دیدگاه تاریخ فرهنگی و انطباق آن با هنرها روش عمومی مورد استفاده در این گفتار خواهد بود.