به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ نکوداشت هشتادمین سال تولد دکتر غلامعباس توسلی، استاد پیشکسوت جامعه شناسی دانشگاه تهران و پنجاهمین سال تحقیق و تفحص وی در علوم اجتماعی، عصر روز سه شنبه ۵ خردادماه در حالی در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد که بنا به اخبار پیشین قرار بود این برنامه در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شود اما به بهانه مشکل فنی در سیستم صوتی این مراسم لغو شد و با حضور جمع کثیری از دوستداران جامعه شناسی و این استاد برجسته، مراسم در یکی از اتاق‌های خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. این در حالی بود که در همان ساعت برنامه دیگری در سالن حافظ خانه اندیشمندان در حال برگزاری بود.
محمدامین قانعی راد رئیس انجمن جامعه شناسی ایران در ابتدای این مراسم ضمن اظهار تأسف از برگزاری این مراسم بدین شکل گفت: دکتر توسلی همیشه یک شخصیت سیاسی بوده و فعالیت سیاسی هم داشته اما به شکل ماکس وبری هیچ گاه مسئله سیاست و کلاس را با هم درنیامیخته است و تا جایی که ما تجربه داریم، از ایشان هیچ گاه ندیدیم که در تدریس، انتخاب دانشجو و استاد، ترجیحات سیاسی، عقیدتی و شخصی را به میان بیاورد و همیشه با سعه صدر و وسعت دید برخورد کرده است.
وی افزود: ایشان دانشجویان ممتاز را همیشه حمایت می‌کردند و حتی از بسیاری از اساتیدی که بعدها علیه ایشان جبهه گیری کردند نیز پشتیبانی کرده‌‌اند.
وی ادامه داد: مسأله علم و جامعه شناسی برای ایشان مهم بوده است. ایشان تعهد به جامعه شناسی کشور داشته و سالهاست در کنار این نهال ضعیف ایستاده و آن را آبیاری کرده است تا اینکه امروز به یک درخت برنا تبدیل شده و آینده کاملاً روشنی دارد.
قانعی راد گفت: در زمان حضور ایشان شاهد تبدیل جامعه‌شناسی به یک رشته دارای دستاوردهای متعدد پژوهشی، آموزشی هستیم و امروز این رشته چهره‌های علمی شناخته شده ای در جامعه دارد که اکثریت مطلق آنها تربیت شده دکتر توسلی هستند.
وی با بیان اینکه در ایران هیچ استادی در عرصه جامعه شناسی را نمی‌توان نشان داد که به نحو مستقیم یا غیر مستقیم توسط ایشان آموزش ندیده باشد یادآور شد: جامعه علمی ما این موضوع را ارج می نهد و دکتر توسلی به عنوان یک شخصیت علمی و آزاد اندیش که همواره به فکر جامعه خود بوده است مطرح است.
رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران تأکید کرد: استاد توسلی، یک روشنفکر است که در زمینه‌های مختلف سعی کرده خط شکنی کند و به دانشجویانش یاد بدهد که دغدغه جامعه را داشته باشند. به هر حال در عرصه جامعه شناسی نام ایشان ماندگار است.
وی در پایان سخنانش گفت: خوشحالم که این مراسم به همین صورت حداقلی برگزار می‌شود و شاهد هستیم که تاریخ جامعه شناسی چگونه در کشور شکل می‌گیرد. علی رغم مشکلات و مسائلی که وجود دارد ما شاهدیم به دلیل ایمان اساتید و دانشجویان چگونه با تلاش، یک رشته علمی شکل گرفته است.
وی با بیان اینکه مشکلات جامعه بدون استمداد از جامعه شناسی حل نمی‌شود گفت: اگر دولت یا حاکمیت نیاز به قدرت دارد، می‌تواند این را در پرتو جامعه‌شناسی به دست بیاورد. اگر جامعه نیز نیاز به قدرت و سرزندگی دارد این را می‌تواند از طریق جامعه شناسی کسب کند. جامعه شناسی به هر جامعه‌ای برای سامان دادن کمک می‌کند.
وی اضافه کرد: شاید جامعه شناسی را بتوان در مفهوم کلی علوم اجتماعی مطرح کرد. به هر حال بدون استمداد از دانش کلی علوم اجتماعی چه می‌توان کرد؟ ما امروز نیاز به پژوهش‌های هوشمندانه جامعه شناسان داریم تا مشکلات و مسائل جامعه خودمان را بشناسیم و حل کنیم.
سارا شریعتی نیز در این مراسم گفت: من آمده بودم اینجا که بگویم تاریخ جامعه شناسی زندانی حافظه هاست و پیشکسوتان ما در جامعه شناسی، حافظه زنده ما هستند. اما دیدیم که ما تاریخ نداریم و ملتی تاریخ ساز هستیم و یک تولد را تبدیل به واقعه سیاسی، تاریخی می‌کنیم.
وی در پایان سخنانش گفت: پرونده استاد توسلی با پرونده جامعه شناسی و علوم اجتماعی پیوند خورده است و خوشحالم این بزرگداشت با از دست دادن و غم و عزا نیست بلکه با تولد و کیک و شادی، پیوند خورده است.
دکتر غلامعباس توسلی نیز در پایان با بیان اینکه خدا را شکر می کنم که فرصتی دست داد که حدود ۵۰ سال در دانشگاه با نسل‌های مختلف دانشجویان سر کار داشته باشم گفت: من در ۸۰ سالگی از پدر، مادر، استادان، معلمان و دانشجویانی که به من کمک معنوی کردند و همچنین از مرحوم بازرگان، آیت‌الله طالقانی و مرحوم سحابی تشکر می‌کنم و به همه این‌ها درود می‌فرستم.
وی اظهار امیدواری کرد که این جلسه همبستگی میان استادان جامعه شناسی باشد و گفت: علوم اجتماعی مانند چاقویی دولبه است، بدین معنی که هم یک شمشیر برنده است و هم می‌تواند موجب پیوستگی و محبت باشد. مهم این است که باید آن را به نفع جامعه به کار برد.
توسلی در پایان با بیان اینکه وقتی جامعه شناسی بتواند مسائل جامعه را حل کند می‌تواند برای جامعه مفید باشد، اظهار کرد: تا جامعه شناسی خود از توسعه نیافتگی خارج نشود، جامعه هم نمی‌تواند از آن استفاده کند. باید کیفیت کارها را بالا برد و همه باید تشویق شوند تا کار خود را به درستی انجام دهند. این هم از طریق شیوه‌های متعدد قابل اجراست و باید در درون خود جامعه شناسی هم رشد اتفاق بیافتد.