به گزارش فرهنگ امروز به نقل از تسنیم؛ دوشنبه‌ی پیش بود که پایگاه خبری تحلیلی سینماتجربی، متعلق به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گزارشی با تیتر «جشنواره شهر در غیاب بهترین مستندهای شهری آغاز شد» منتشر کرد. گزارشی که نویسنده در آن به عدم انتخاب فیلم‌های مستند این مجموعه در جشنواره فیلم شهر اعتراض کرده بود.
استدلال نگارنده در این گزارش برای اظهار تعجب در مورد عدم حضور نمایندگان مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در جشنواره فیلم شهر، موفقیت این فیلم‌ها در کسب جوایزی در هشتمین جشنواره سینما حقیقت بود. جشنواره‌ای که توسط خود مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار می‌شود.
اختتامیه هشتمین جشنواره سینما حقیقت شامگاه ۱۶ آذر سال گذشته در تالار وحدت برگزار شد. جایی که فرشاد افشین‌پور، کارگردان مستند تحسین شده «سفر به آمادای» با صدایی بلند به داوری‌های این جشنواره اعتراض کرد. سفر به آمادای که توانست در سی و سومین جشنواره فیلم فجر برای تصویربرداری منحصربفرد و خلاقانه‌اش جـایزه ویژه هیأت داوران سینما حقیقت را کسب کند، در «سینما حقیقت» هیچ جایزهای به غیر از جایزه ویژه دبیر جشنواره را نگرفت.
فرشاد افشین‌پور در مستند جدید خود با نصب دوربین به پشت یک عقاب توانسته تصاویر زیبایی را ثبت کند
بیش از نیمی از فیلم‌هایی که در بخش ملی هشتمین جشنواره سینما حقیقت از هیات داوران جایزه گرفتند، فیلم‌هایی بودند که توسط مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شده بودند. فیلم‌هایی که انتخاب برخی از آنها با تعجب کارشناسان و مستندسازان همراه بود. در این بین بیشترین اعتراضات به اهدای ۳ جایزه به مستند «چنارستان» به کارگردانی هادی آفریده صورت گرفت که بدون در نظر گرفتن محتوای فیلم، فیلمی متوسط به شمار می‌رفت. اهدای جایزه به فیلم ضعیفی که در سالن توسط تماشاچیان مورد تمسخر قرار گرفت هم از دیگر شگفتی‌های هشتمین جشنواره سینما حقیقت بود.
«چنارستان»، «درخت سخنگو» و «قاشق» ۳ فیلم پرحاشیه مرکز گسترش بودند که در هشتمین جشنواره سینماحقیقت جایزه کسب کردند
با این حال پیروز کلانتری از اعضای هیات انتخاب جشنواره فیلم شهر که در کنار سیدکاظم علوی، مصطفی دالایی، وحید چاووش و محمدرضا شهیدی‌فرد، ۲۰ فیلم مستند شهری را شایسته راهیابی به بخش مسابقه این جشنواره اعلام کردند، در واکنش به این گزارش سایت مرکز گسترش در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌های کشور گفت: از سوی مسوولان جشنواره نگاه خاصی حاکم نبود و از طرف هیأت انتخاب نیز ملاحظات خاصی وجود نداشت، اما ترکیب اعضای این هیأت به گونه‌ای بود که این آثار رأی نیاوردند. به هر حال هیأت انتخاب ترکیب متفاوتی دارد و اعضای آن سلایق گوناگونی داشتند، به همین دلیل درباره انتخاب بعضی فیلم‌ها به اجماع نرسیدند و در مورد بعضی فیلمسازان هم فیلم دیگری از آنها را انتخاب کردند و این گونه نبود که فیلم خاصی کنار گذاشته شود یا دیدگاه خاصی درباره انتخاب بعضی فیلم‌ها اعمال شود.
شاید دیگر وقت آن رسیده است که تجدید نظری اساسی در مورد این نوع روند جشنواره برگزار کردن مراکز، سازمان‌ها و نهادهای مختلف فرهنگی و غیر فرهنگی کشور صورت بگیرد. این نوع روند که یک سازمان فیلم تولید کند و بعد در جشنواره‌ای که خود برگزار می‌کند به فیلم‌هایش جایزه دهد و این جوایز را به عنوان سندی برای خوب بودن فیلم‌هایش برشمرد و در انتها با استفاده از رسانه خود به انتخاب دیگر جشنواره‌ها اعتراض کند، در آینده می‌تواند آسیب‌های جدی به سینمای کشور وارد کند، همانطور که تاکنون این کار را کرده است.