به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ این نویسنده و مترجم ادبیات آلمانی درباره سود و ضرر پیوستن ایران به قانون بین‌الملی کپی‌رایت اظهار کرد: مشکلات نشر ما به علت نداشتن آگاهی و اطلاعات از جامعه جهانی است. در واقع این مشکلات به خاطر این است که متاسفانه نگاه بسیاری از ناشران و حتی دولت به این صنعت کاسب‌کارانه است، چون به هر حال به طور عام در ممیزی نیز نوعی کاسب‌کاری و نگاه منفعت‌طلبانه وجود دارد. البته ناشران خوبی هم داریم که حساب آن‌ها از این دست ناشران کاسب‌کار جداست.
او با بیان این‌که بیش‌ترین مشکلات صنعت نشر کشور مربوط به نگاه غیرادبی به کتاب است ادامه داد: کپی‌رایت می‌تواند خوب باشد، ولی به نظر من برای نشر ما موضوع دست و پاگیری نیست. خود من همواره برای کتاب‌هایی که ترجمه کرده‌ام کپی‌رایت را رعایت کرده‌ام.
حسینی‌زاد به مزیت‌های پیوستن به قانون کپی‌رایت اشاره کرد و گفت: کپی‌رایت کمک می‌کند تا ترجمه‌های متعدد از یک کتاب کاهش پیدا کند؛ اتفاقی که در حال حاضر در ایران زیاد رخ می‌دهد. مثلا وقتی یک مترجم اثری را پیدا و آن را ترجمه می‌کند، بلافاصله بی‌شمار مترجم به سراغ همین اثر می‌روند که اتفاق خوبی نیست. همچنین قانون کپی‌رایت می‌تواند به بالاتر بردن کیفیت ترجمه‌ها کمک کند، چون بسیاری از ناشران حرفه‌ای در کار ترجمه نیز نظارت می‌کنند.
او افزود: همچنین کپی‌رایت باعث می‌شود مترجم انگیزه پیدا کند به سراغ کتاب‌های جدیدتری برود و این موضوع می‌تواند برای حوزه کتاب و ادبیات ما هم بد نباشد. به این واسطه ممکن است کتاب‌های تازه‌تر به ایران برسند و ترجمه شوند تا ما بفهمیم ادبیات دنیا به چه سمتی می‌رود و احیانا از این طریق ما هم از آن بهره بگیریم.
برنده مدال گوته در ادامه درباره این موضوع که برخی معتقدند نپیوستن ایران به کپی‌رایت باعث شده آثارشان کم‌تر مجال معرفی در دنیا را پیدا کند، گفت: این حرف درست نیست. همه ما از خدا می‌خواهیم که آثارمان به دیگر زبان‌ها ترجمه شود و این ربطی به کپی‌رایت ندارد. پیوستن به قانون کپی‌رایت هیچ سودی به حال رونق گرفتن آثار ایرانی در دنیا نخواهد داشت.
حسینی‌زاد اظهار کرد: البته در ترجمه ما می‌توانیم کارها را با ناشران خارجی پایاپای پیش ببریم. مثلا من تا حالا بیست و چند اثر از زبان آلمانی به فارسی ترجمه کرده‌ام و حق دارم از ناشر آلمانی بخواهم دو کتاب هم از زبان فارسی به زبان آلمانی ترجمه شود.