به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایلنا؛ در جلسه نقد ۱۵ سال عملکرد خانه موسیقی؛ ساسان فاطمی که پیشتر یکی از اعضای هیئت مدیره این خانه بود؛ نامه‌ای که به عنوان استعفا نامه‌ نوشته بود را خواند و گفت: بیش از دو ماه حضور در جلسات هیئت مدیره خانه موسیقی به عنوان عضو این هیئت؛ به من اینجانب ثابت کرد که امیدی به بهبود شرایط این خانه براساس آنچه من و همکارانم درنظر داریم، وجود ندارد.

اقدامات پدرسالارانه و کاهلانه خانه موسیقی

این نویسنده؛ پژوهشگر و انتوموزیکولوژیست ادامه داد: اکنون که بیم آن می‌رود؛ نزاع‌ها و درگیری‌های شدید لفظی؛ دوستی‌ها را خدشه‌دار کند؛ ترجیح می‌دهم مزاحمتی برای هیئت مدیره ایجاد نکرده و مقابل روال عادی و سنتی فعالیت‌های آن که معتقدم غیردموکراتیک و خودسرانه و عمیقا غیرشفاف و به همین علت سوظن برانگیز است و همچنین پدرسالارانه و همراه با تخلفات متعدد از اساسنامه و مجامع عمومی و به‌خصوص کاهلانه و فاقد تحرک لازم است؛ نایستم.

وی افزود: در این شرایط تصمیم گرفتم که با حرف‌های تکراری که هیچ ثمری ندارد؛ سوهان روح اعضا نشوم چراکه حرف‌های اینجانب را تنها به عنوان جوانکی که تازه از خارج برگشته جدی نمی‌گرفتند. من استعفای خود را در تاریخ ۳۰/۴/۸۶ نوشتم و دو هفته بعد گفتند که صلاح نیست من بروم و هرکاری بگویم انجام می‌دهم. با بازگشت من روال کارها بهتر انجام شد اما دوباره بلافاصله بعد از اینکه رفتم؛ همه چیز به روال عادی خود برگشت. درواقع آن‌ها تصمیم داشتند دهن من را ببندند نه اینکه مشکلی را حل کنند.

تخلف خانه موسیقی در دریافت حق عضویت/ علاقه‌ی جمعی برای خرید ساختمان

فاطمی درباره شرایط حق عضویت در خانه موسیقی بیان کرد: دریافت حق عضویت از اعضا؛‌ یکی از مهمترین وظایفی‌ست که خانه موسیقی را از نظر مالی بی‌نیاز می‌کند اما آن‌ها هیچگاه این‌کار را انجام ندادند. من به شخصه از ۷ سال پیش که از این خانه بیرون آمدم هیچ حق عضویتی نپرداختم در نتیجه حتی عضو خانه موسیقی هم به حساب نمی‌آیم؛ حالا هم نمی‌دانم شرایط چگونه است.

 او ادامه داد: من در زمانی که در خانه موسیقی فعالی می‌کردم همه چیز را باید با زور به نتیجه می‌رساندم. بارها گفتم که برای ایجاد یک کتابخانه و نوارخانه(آرشیو موسیقی) اقدام کنند که در نهایت خودم با زور از هیئت مدیره بن‌هایی را گرفتم که کتابخانه‌ای ایجاد کنیم. نکته اینجاست که الان هم نمی‌دانم چه بلایی سر آن کتاب‌ها آمده است. از سوی دیگر ساختمانی در خیابان صبا بود که یک سالن ۱۰۰۰ متری داشت و بی‌استفاده افتاده بود. هر بار که می‌گفتم برای پارتیشن‌بندی این ساختمان بودجه‌ای اختصاص دهند؛ می‌گفتند پول نداریم اما خدا را شکر برای ختم مادر یکی از موسیقیدانان پول خرج می‌کردند. البته این که ختم بگیرند ایرادی ندارد اما وقتی شرایط خود خانه موسیقی نابسامان است واقعا این کارها ضرورتی ندارد. به تازگی هم خبردار شدم که از جایی پول گرفتند و یک ساختمان ده طبقه در فاطمی خریداری کردند البته نمی‌دانم تا چه حد این خبر صحت دارد اما علاقه جمعی آن‌ها برای خرید ساختمان را متوجه نمی‌شوم. این همه ساختمان برای خانه موسیقی به چه دردی می‌خورد؟

بی‌اطلاعی هیئت مدیره از شرایط درونی خانه موسیقی

فاطمی به بی‌توجهی هیئت مدیره به شرایط خانه موسیقی نیز اشاره کرد و اظهار داشت: نهمین کانونی که در خانه موسیقی ایجاد شد؛ کانون صدا برداران بود که هیئت مدیره یک سال و نیم بعد متوجه تشکیل چنین کانونی شد و وقتی این مسئله را مطرح کردند؛ اعضا به شدت بهم ریختند. اعضای کانون می‌گفتند یک سال و نیم پیش صورت جلسه را تصویب کردید و ما یک سال و نیم است که در ساختمان صبا جلسه تشکیل می‌دهیم؛ شما تازه فهمیدید که این کانون وجود دارد؟ حالا از یک طرف از این کانون خبر ندارند و از طرف دیگر کانون سازسازان که از آن خبر دارند را چون موی دماغ می‌شود، معلق می‌کنند. اصلا هیچ جای اساسنامه هیئت مدیره اختیار انحلال یک کانون را ندارد.

این موزیکولوژیست یکی از اهانت‌های خانه موسیقی را عضوگیری بی‌رویه دانست و بیان کرد: اعضای خانه موسیقی ۸۰۰۰ نفر هستند و از این میان فقط ۴۰۰۰ نفر عضو کانونی هستند که هیئت مدیره آن بیش از دوباره جلسه برگزار نکرده است. جالب است که از این میان تنها ۲۰۰۰ نفر حق عضویت پرداخت کردند. این نشان می‌دهد که خانه موسیقی تا چه حد در اداره ۸۰۰۰ نفر ناتوان است و نمی‌تواند حس همبستگی در میان اعضا ایجاد کند. همه چیز نشان می‌دهد که تا چه حد نگاه هیئت مدیره این خانه رو به بیرون است و هیچگاه این هیئت مدیره نگاهی به داخل خانه برای سازماندهی شرایط ندارد.

بی‌توجهی هیئت مدیره به اساسنامه

وی افزود: من از سال ۸۶ تا ۸۷ عضو هیات مدیره خانه موسیقی بودم و از سال ۸۱ تا ۸۳ در کانون پژوهشگران و از سال ۸۵ تا ۸۷ به عنوان عضو هیات مدیره و رئیس هیات مدیره کانون پژوهشگران حضور داشتم، اما در این مدتی که در این حوزه صنفی فعالیت می‌کردم باید بگویم که خانه موسیقی نگاه عمیقی به درون خود نمی‌کرد و نمی‌کند و تاکنون کارهایی را انجام داده که خیلی ثمری نداشته است.  

ساسان فاطمی اظهار داشت: متاسفانه این نهاد موسیقایی غیردولتی تا حدود زیادی منفعلانه عمل کرده است که عدم توجه به تشکیلات، بی‌توجهی به اساسنامه و مواردی از این دست از مهمترین ضعف‌هایی است که می‌توان به آن اشاره کرد. نکته جالب اینجاست وقتی در همین یکی دو روزه اساسنامه خانه موسیقی را مجددا روی سایت گذاشتند؛ محتوای اساسنامه هنوز از واژه کمیته به‌جای کانون‌ها استفاده کرده است. یعنی حتی اصطلاحاتی که در اساسنامه تغییر کرده، به شکل قدیم آن در سایت گذاشته شده و آقایان فقط تنها تغییری که روی این اساسنامه دادند، در مدت زمان فعالیت هیات مدیره خانه موسیقی بوده که دو سال را به چهار سال تغییر دادند.

ریاست به شیوه دیکتاتورهای آفریقایی/ اعضای هیئت مدیره استعفا بدهند

عضو اسبق هیات مدیره خانه موسیقی درباره شرایط هیئت مدیره بیان کرد: براساس همین ۴ سال نیز خانه موسیقی سوم بهمن ماه سال ۸۹ این هیات مدیره را انتخاب کرده و در نتیجه زمان ریاست آنها بهمن سال ۹۳ به پایان رسیده است. به نوعی می‌توان گفت که ما از دموکراسی صحبت می‌کنیم اما اعضای هیئت مدیره به شیوه دیکتاتور‌های آفریقایی به دوران حکومتشان اضافه می‌کنند. تمام انتخابات مجامع عمومی خانه طبق اساسنامه به این صورت است که اگر تعداد رای‌دهندگان در جلسه اول به حد نصاب نرسید؛ در دومین جلسه با هر تعداد می‌توانند رای‌گیری کنند. این مضحک است که کانون ۴۰۰۰ نفره با ۳۵ نفر را‌ی ژیری خود را برگزار کند.  

او در پایان گفت: طبق قاعده این جلسات قرار است در آخرین جلسه منتقدان و اعضای خانه موسیقی باهم به مذاکره بپردازند. من زمانی که اعضای هیئت مدیره از خانه موسیقی استعفا دادند در این جلسه شرکت می‌کنم. ما سال‌ها این حرف‌ها را زدیم و نتیجه‌ای نداشت. وقتی آن‌ها اصول مدنیت‌را نمی‌شناسند؛ مذاکره بی‌معناست.