به گزارش فرهنگ امروز به نقل از فارس؛ «سهراب هادی» در خصوص حراج بزرگ تهران گفت: اعتقادم این است که چیزی بر مبنای یک رویداد واقعی و حقیقی در این حراج صورت نمی‌گیرد؛ در واقع اصالت حقیقی ندارد. البته خود این مسئله که آثار هنری عرضه شود و خریدار و مخاطب داشته باشد، بحث منطقی و ارزشمند است اما شیوه و روش نوع رویداد و اتفاق می‌تواند مورد بحث و بررسی و کنکاش قرار بگیرد.
وی ادامه داد: در ایران حراج هیچ نقاشی مستقیماً و رسماً منتفع نمی‌شود. یعنی کمیسیونرهایی که در این حراج حضور دارند و عمل‌کننده‌هایی که این حراج را به وجود می آورند، به مبنای حقیقت رشد هنر و به مبانی حقیقت اقتصاد هنر فکر نمی‌کنند.
این مدرس نقاشی یادآور شد: هویت خریداران در این حراج هم مجهول است. پس همین گونه که لیست تابلوها و نقاشان اعلام می‌شود باید لیست خریداران هم مشخص باشد.
وی با اشاره به یکی دیگر از خلأهای حراج بزرگ تهران، بیان داشت: متأسفانه اثر بعد از خلق توسط هنرمند به قیمت پایین و نازلی در اختیار کارگزاران و جریان حراج قرار می‌گیرد؛ آنها هم اثر هنری را به قیمت بسیار دور و متفاوت با قیمت خریداری شده، در حراج می فروشند که این بیشتر یک رانت ایجاد می‌کند.
این هنرمند نقاش کشورمان خاطرنشان کرد: از مضرات این روش در حراج تهران می‌توان به خط دادن و تعیین تعرفه برای خلاقیت‌های هنری اشاره کرد؛ ضمن اینکه گزینشی و به دور از حقیقت و اصالت عمل کردن و همچنین تبدیل اثر هنری به کالا از پیامدهای این اتفاق می‌تواند باشد.
وی تصریح کرد: من به حقیقت و اصالت جریان حراج تهران باور قطعی ندارم. عموما هنرمندانی را به شکل رایزنی و پیرامونی و در یک هاله ها و دایره‌های خاصی را با قیمت بسیار پایین خریداری و در حراج‌ها به شکل رانت می‌فروشند که اینجا می‌توان گفت صاحب اثر از این داد و ستد اقتصادی منتفع نمی‌شود. این سرمایه در چرخش قرار می‌گیرد و به جیب کمیسیونرها و آژانس و واسطه‌گرهای این جریان ریخته می‌شود که این یک نوع سوداگری است.
حراج بزرگ تهران بعد از گذشت ۱۲ روز از چکش خوردن هنوز هم آماج انتقادات و اعتراض‌های هنرمندان پیشکسوت قرار دارد. این در حالی است که بدنه رسانه‌ای و وابستگان مطبوعاتی متصل به دلالان و برگزارکنندگان در طول روزهای گذشته تلاش‌های بسیاری برای برطرف کردن این جو گسترده را برنامه‌ریزی کرده است.