به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ محمد آزرم شاعر و محقق حوزه شعر درباره آثار جدید خود گفت: کتاب جدیدم با عنوان «هیاکل» به تازگی توسط انتشارات سرزمین اهورایی مجوز چاپ گرفته است.
وی افزود: این کتاب در واقع یک شعر بلند است که چند تکه است و یک ساختار کلاسیک دارد. در این شعر، زبان را به صورت کلاژ به کار گرفتم. ساختاری که این شعر دارد، به نظرم اجرای امر غیرممکن در زبان شعر است. «هیاکل» یک شعر موزاییکی است و همان طور که اشاره کردم، یک شعر، ولی قطعه قطعه است. این کتاب قرار است اواخر تابستان امسال چاپ شود.
این شاعر در ادامه درباره آثار دیگرش گفت: کتاب «جیغ بنفش» شامل گزیده شعرهای هوشنگ ایرانی نیز به تازگی توسط همین ناشر، از من به چاپ رسید. اولین گام هر جنبش نوین، با درهم شکستن بت‌های قدیم، همراه است. این جمله از هوشنگ ایرانی است که در «بیانیه خروس جنگی» در سال ۱۳۳۰ در مجله‌ای به همین نام منتشر شد. شاعری که در نخستین روزهای شهریور ۱۳۵۲ در پاریس بر اثر ابتلا به سرطان حنجره درگذشت. پیکر او را در ۱۴ شهریورماه همان سال در بهشت زهرا به خاک سپردند.
شاعر مجموعه شعر «عکس‌های منتشر نشده» گفت: هوشنگ ایرانی شاعری است که نیم قرن بدون این که شعرش خوانده شود، با دو کلمه مورد قضاوت قرار گرفت و این دو کلمه هم عبارت بودند از: جیغ بنفش! ایرانی یک شعر سه سطری دارد که به این شرح است: «غار کبود می‌دود/ دست به گوش و فشرده پلک و خمیده/ یکسره جیغی بنفش می‌کشد» عبارت و اصطلاح جیغ بنفش از همین شعر، باب شد. نام این شعر «کبود» است که در اولین کتاب شعر این شاعر با نام «بنفش تند بر خاکستری» در سال ۱۳۳۰ چاپ شد. «بنفش تند بر خاکستری» یکی از آن کتاب‌هایی ست که فصلی جدید در تقویم شعر فارسی ست و پس از آن هر امر نامتعارف و فراتر از آن، هر امر درک نشده، با عبارت جیغ بنفش، طبقه‌بندی شده است.
آزرم در ادامه گفت: کتاب «جیغ بنفش» گزیده شعرهای هوشنگ ایرانی با مقدمه و تشریح شعرهاست. او دارای نگاه خاصی بود و من هم شعرهای قوی اش را برای چاپ در این مجموعه انتخاب کردم. روی چند شعر از اشعارش هم، خوانش و شرح نوشتم تا شاعران امروز و آینده کشور بتوانند از پتانسیل نهفته در اشعار ایرانی، استفاده کنند. او ۵ مقاله هم نوشت و بیشتر انرژی اش را صرف بحث و جدال گذاشت. به این ترتیب، کمتر درباره آثار خودش حرف زد.
شاعر مجموعه شعر «هوم» افزود: اگر شعر هوشنگ ایرانی مورد حمله‌ی طرفداران شعر سنتی قرار گرفته و توسط آنان، پوچ و بیهوده معرفی شده، باید بگوییم که این رویکرد واکنش به بیانیه خروس جنگی او بوده است. این که نقدی جز طعنه و تمسخر دریافت نکرده، اتفاق عجیبی نیست بلکه عکس العملی طبیعی است که نسبت به شعر او و طرفدارانش نشان داده شده است. همین بیانیه بود که باعث شد هوشنگ ایرانی حدود نیم قرن از شعر فارسی حذف شود. در این بیانیه فوتوریستی و ضد سنتی، آن‌چه مغفول مانده، باور به دانش و تکنولوژی، به عنوان بنیان فلسفه پیشرفت و حرکت بی‌وقفه، به سوی آینده است؛ و آن‌چه مؤکد شده، صمیمیت با درون است که مرکز تناقض‌ها و حفره فروپاشاننده متن بیانیه است.