به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ ناصر نصیری درباره موضوع گرفتن هزینه چاپ کتاب از مؤلف از سوی ناشران گفت: من به واسطه این‌که تقریباً با همه ناشران تراز اول و اسم و رسم‌دار ایران در حوزه تصویرگری کار کرده‌ام، به سیستم نشر آن‌ها اشراف کاملی پیدا کرده‌ام. اما صحبت کردن درباره ناشران سخت و در واقع حرکت بر روی لبه تیغ است.
او اظهار کرد: بسیاری از ناشرانی که در حال حاضر مشغول کار هستند اصلاً ناشر نیستند و حداقل‌های کار نشر را نمی‌دانند. حداقل کار یک ناشر این است که در موقع انتشار یک اثر اعتبارسنجی کند بخصوص در حوزه ادبیات. اما الان در این عرصه آثار نویسندگان و شاعران کار اولی و دومی را تنها با گرفتن پول از خود آن‌ها چاپ می‌کنند. آثاری هم که به این طریق چاپ می‌شوند بدون این‌که دیده شوند، خیلی راحت توی سرشان می‌خورد و بعد از مدت کوتاهی گم و گور می‌شوند و هیچی به هیچی. آخر سر این جریانات هم به از بین رفتن استعداد‌ها ختم می‌شود.
نصیری اظهار کرد: از طرف دیگر ناشران معتبر و اسم و رسم‌دار هم آثاری را منتشر می‌کنند، برای‌شان جشن امضا و مراسم رونمایی تدارک می‌بینند و در بوق و کرنا می‌کنند که البته این آثار عمدتا ارزش ادبی ندارند. نمونه این‌گونه چاپ کتاب‌ها، چاپ شعرهای برخی از بازیگران خانم سینماست که در تمام آن‌ها یک خط ادبیات پیدا نمی‌شود، اما کتاب‌های‌شان توسط همین ناشران چاپ می‌شود.
او با اشاره به این‌که حدود ۱۷ سال است در حوزه شعر فعالیت دارد و شعرهایش در بسیاری از مجلات منتشر شده و جوایزی هم دریافت کرده است، اظهار کرد: با این وجود وقتی شاعر و نویسنده‌ای به یکی از این ناشران مراجعه می‌کند، با نوعی فیلتر الکی مواجه می‌شود و اثر را رد می‌کنند. در این‌جا معلوم می‌شود بسیاری از این ناشران فعالیت اقتصادی انجام می‌دهند نه کار نشر. کارشان در یک دوره تسلسل بیش‌تر ستاره‌سازی و پول درآوردن از طریق آن‌هاست که نهایتا به ویلاسازی ختم می‌شود.
این شاعر با بیان این‌که کار این ناشران نخبه‌کشی است نه نشر آثار فرهنگی توضیح داد: بسیاری از ناشران تراز اول کشور ما کارشان را از ابتدا با گرفتن یارانه کاغذ شروع کرده‌اند. کاری که قرار بوده در جهت توسعه و خدمت به فرهنگ و هنر کشور باشد. آن‌ها از امتیازها استفاده کرده‌اند و در قبال آن موظف‌اند از کسانی حمایت کنند که در حوزه ادبیات و هنر خلاق‌اند و آثار ارزشمندی دارند نه این‌که از کتاب بازیگری حمایت کنند که در تمام کتاب شعرش یک خط ادبیات وجود ندارد، اما کتابش در قطع وزیری و جلد نقره‌کوب توسط ناشر اسم و رسم‌دار کشور چاپ می‌شود.
این شاعر اظهار کرد: در بین خیلی از ناشران نوعی باندبازی مرسوم است به این شکل که ناشر یک‌سری شاعر را به عنوان کارشناس نشر استخدام می‌کند و این‌ها هم تنها آثاری را که خود دوست دارند چاپ می‌کنند و بعد برای‌شان مجله درست می‌کنند و گروه خبری می‌سازند. این مربوط به گروه روشنفکرهاست که از دولتی‌ها هم بدترند. دولتی‌ها هم فقط به نفع خودشان کار می‌کنند، این وسط عده‌ای از اهالی خلاق و واقعی ادبیات مخصوصا در حوزه شعر که بده‌بستانی با این دو گروه ندارند، حق‌شان ضایع می‌شود و در این میان هم آن‌چه برای کسی مهم نیست فرهنگ این مملکت است.