به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنر و تجربه؛ این جشنواره از ۱۷ ژوئن آغاز شده و تا ۲۸ ژوئن (۲۷ خرداد تا ۷ تیر) ادامه دارد. پایگاه خبری فیلم‌های مستقل ایندی وایر از فیلم‌سازان حاضر در این جشنواره یک سوال پرسیده است: بزرگ ترین چالش شما در حین ساخت فیلم‌تان چه بود و چه طور آن را حل کردید؟
جواب کارگردانان را در زیر می‌خوانید:
ترنس نانس (کارگردان «شنای دوباره در پوست تو»): «ما به یک مشکل فنی برخوردیم و تمام راش‌هایمان با فرمت عجیب و غیرقابل خوانشی ضبط شده بود. به شکلی که مراحل پس از تولید به کابوس ما تبدیل شد. چندیدن کامپیوتر، زمان خواندن راش های‌مان خراب شدند یا سوختند. حقیقتش خودم هم نمی‌دانم چطور با این معضل کنار آمدیم».
اندرو لمبرت و اوون کلاین (کارگردانان «جاز برای جو»): «بزرگ ترین مشکل ما سر و کله زدن با دو بازیگری بود که به نوبت سر فیلم‌برداری باید چرت می‌زدند. یکی بازیگر خردساله ۲۲ ماهه‌مان و دیگری بازیگر بسیار مسن فیلم. که این آخری مدت کوتاهی بعد از پایان فیلم‌برداری مرد و خیلی شانس آوردیم که کار تمام شده بود و توانست قبل از مرگش فیلم را ببیند».
جو کالاندر (کارگردان «گری از ایدز می‌ترسد»): «بزرگ ترین مشکل من، غلبه بر بی‌تجربگیم بود. من فیلم‌برداری فیلمم را سال ۲۰۰۵ شروع کردم اما نه به صورت تمام وقت. از شغل کاملاً متفاوت دیگری که داشتم در سال ۲۰۰۸ استعفا دادم تا فیلم را به صورت تمام وقت ادامه دهم. بعد از اینکه چهار نسخه متفاوت فیلم را در طول پنج سال به جشنواره ساندنس می‌فرستادم و هر دفعه رد می‌شد، یک سال تمام مجدداً آن را رها کردم و با نگاهی تازه در پاییز ۲۰۱۳ دوباره سروقت آن آمدم. این کار برای مواجهه با ۲۵۰ ساعت راش گرفته شده به صورت آماتور، خیلی مورد نیاز بود. آخرین بار، فرق کارم این بود که تکلیفم با خودم و ایده‌ام مشخص بود و نسخه نهایی را با قاطعیت تدوین کردم. بی‌تجربگی من باعث شد تا این فیلم مجبورم کند تا به داستانگوی بهتری تبدیل شوم تا از یک سری راش بهم ریخته و نامرتب، معنا و مفهوم بیرون بکشم. همه این پروسه شش سال طول کشید تا من مستندی ۱۷ دقیقه‌ای بسازم».
استیفن وینتر (کارگردان «جیسون و شرلی»): «هر وقت تصمیم به ساخت فیلمی می‌گیرید مشکلات حل نشدنی به نظر می‌رسند. تا زمانی که مشخص کنید دقیقا در چه تاریخ و چه مکانی فیلم‌برداری خواهید داشت. آن وقت مشکلات آسان می‌شود. یک نصیحت هم همیشه در ذهن دارم که موقعیت هدایت بازیگران در ذهن دارم :”دیالوگ‌ها را بازی نکن، سکوت بین دیالوگ‌ها را بازی کن” »
میسون ولز (کارگردان «جودی،جودی،جودی»): «هنگام فیلم‌برداری با سوپر ۸، نه تنها مشکلات ثبت بر روی سلولوئید را دارید بلکه به صداگذاری سینک شده بعد از فیلم‌برداری هم نیاز دارید.»
دان شونبران (کارگردان «مدرسه نگهبان ماست»): بزرگ ترین مشکل برای من، مبارزه کردن با وسوسه دیدن تلویزیون و استفاده از اینترنت است و اینکه تمام وقتتان را صرف فیلم بکنید. ایجاد تعادل بین زمان کار بر روی پروژه و زندگی شخصی، برای من چالش بزرگی بود. و این موضوع وقتی پروسه تمام شدن فیلم طول می‌کشد بیشتر نمود پیدا می‌کند. باید با فیلم‌سازی به عنوان مسئولیتی نگاه کنید که در پایان، بتوان به آن افتخار کرد.
کارین کوساما (کارگردان «دعوت»): «گذشته از صبر زیادی که برای ساخت یک فیلم مستقل باید داشته باشید، بزرگ ترین مشکل من کمبود فضا بود. باید حرکت بازیگران فیلم را با توجه به تک لوکیشنی که داشتم و سعی زیادی کردم تا بیشترین بهره را از محیط کوچک اطرافم ببرم. به برخی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام از جمله “جشن” توماس وینتربرگ و «بلندی و پستی» آکیرا کوروساوا که در فضای کوچک فیلم‌برداری شده‌اند به طور دقیق نگاه کردم و سعی کردم با الهام از آنها، با بازیگرانم کار کنم تا حرکت‌های حساب شده‌ای جلوی دوربین داشته باشند».
بروس اسمولانوف (کارگردان «لجن»): «بزرگ ترین مشکل من ندای درونم بود. یک صدایی دائماً به من می‌گفت که کار را خراب می‌کنم و نمی‌توانم به درستی از پس آن بربیایم. آخر سر توانستم با مشخص کردن محدوده‌های زمانی برای کارم و از همه مهمتر کار با یک تیم خوب، به این صدای درونی بی‌توجهی کنم. سعی کنید با افراد مثبت زندگی‌تان کار کنید. فیلم‌سازی مثل یک ورزش گروهیست.»
جنیفر فنگ (کارگردان «ممتاز») : «بودجه کمی در اختیار داشتیم و این ذات جدایی ناپذیر فیلم‌های مستقل است. سعی کردیم برای اینکه از همه عواملمان در کوتاه ترین مدت زمان ممکن و با صرف پول کمتری استفاده کنیم دو تیم فیلم‌برداری داشته باشیم. هماهنگی بین دو تیم مجزای فیلم‌برداری سخت ترین کار فیلم من بود. از دو مشاور حرفه‌ای بهره گرفتیم تا مشکلات برطرف شده و دو تیم، به طور متعادل و هم ریتم کار کنند».
شان بیکر (کارگردان «نارنگی»): «بزرگ ترین مشکل سر راه “نارنگی”، ساختن فیلمی بود که حدود ۲۰ سال قبل برای آن میلیون‌ها دلار بودجه در نظر گرفته شده بود و حالا با کسر بسیار کوچکی از آن عدد، فیلم ساخته شده است. این مشکل هم با کمک گرفتن از تهیه کننده‌های خلاق و به کار گرفتن حقه‌های مختلف مانند فیلم‌برداری با موبایل آیفون حل شد. کار سختی بود اما از نتیجه پایانی راضی هستیم و فکر می‌کنم شاید از ابتدا مقدور بوده تا این گونه فیلم را بسازیم.»