به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ مسلم ناصری، سردبیر مجلات ماهک و ملیکا در پاسخ به این سوال که ادبیات ما تا چه اندازه قابلیت عرضه جهانی دارد گفت: ادبیات ما نسبت به ادبیات جهان، پیشینه کهن و ارزشمند دارد و از محتوای عالی برخوردار است. با این رویکرد و متونی که نویسندگان ما بر آن مسلط هستند، ادبیات ما در جهان حرفی برای گفتن دارد. اگر آثار ادبی ما نسبت به ترجمه ها، کارهای قوی تری نباشد، ضعیف تر نیست.

ناصری با بیان اینکه داستان و رمان های ما از نظر تکنیک چیزی کم ندارد، عنوان کرد: مهم این نیست که ما مثل نویسندگان خارجی بنویسیم. مهم این است که به شیوه خود، اثری متفاوت خلق کنیم. همانگونه که نویسندگان آمریکای لاتین با این رویه، آثار خود را به جهان عرضه کردند.

وی با اشاره به اینکه ما تقلیدوار می نویسیم، بیان کرد: ما با برداشتن تکنیک دیگران در جهان مطرح نخواهیم شد. متاسفانه ما تقلیددار می نویسیم. تکنیک را بلد هستیم اما آن را از بطن چگونگی خود روایت نمی کنیم. با تقلید می شود اثر خوب خلق کرد اما اثر خوب و متفاوت نه.

این نویسنده تصریح کرد: ما هنوز به خودباوری ادبی نرسیدیم و طبق روایت های قصه گویی خود، روایت نمی کنیم. نویسندگان آمریکای لاتین نوع روایت خود از کهن الگوها را کشف کردند، نویسندگان همچون مارکز و خورخه بورخس به همین دلیل توانستند مطرح شوند، نوع روایت آنها جذاب است. آنها توانستند به خویشتن خویش برگردند و به همین خاطر جهانی شدند.

سردبیر مجلات ماهک و ملیکا با بیان اینکه ما بدون توجه به فرهنگ خود تقلید و کپی می کنیم، عنوان کرد: نویسنده باید به فرهنگ و مخاطب خود توجه داشته باشد، به عنوان مثال رئالیست جادویی در آمریکا جواب می دهد اما در ایران اینطور نیست. ما باید به نوع روایت های خود برگردیم. به کتاب های کهن و دینی خود رجوع کنیم. به بختیارنامه ها و قرآن برگردیم و از نظر محتوا و تکنیک از آنها کمک بگیریم.

این نویسنده خاطرنشان کرد: ما از نظر محتوا مشکل نداریم و از نظر تکنیک مقلد هستیم. باید به نوع روایت های هزار و یک شب برگردیم و آن را به صورت امروز و برای انسان معاصر امروز روایت کنیم. به زبان ساده، ما باید خودمان شویم و به خود برگردیم.

سردبیر مجلات ماهک و ملیکا اظهار داشت: متاسفانه ما نه خود هستیم و نه دیگران. ما آمدیم راه رفتن کبک را یاد بگیریم، راه یافتن خودمان را فراموش کردیم. کارهای ما مشابه دیگران است و از فرهنگ خود روایتی نداریم و به همین دلیل جهانی نشدیم.

این نویسنده با اشاره به تیراژ پایین کتاب در کشورمان یادآور شد: قصه های ما در کشور خودمان دارای مخاطب نیست چه برسد به جهان. تیراژ کتاب ها این مسئله را نشان می دهد. به جای اینکه تیراژ کتاب ها زیاد شود متاسفانه به ۱۰۰۰ نسخه نزول پیدا کرده است. ما باید خودمان را باور کنیم، به خویشتن برگردیم تا حداقل در ابتدا بتوانیم مخاطب داخلی را حفظ کنیم و سپس به سراغ مخاطب جهانی برویم.