به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ ششمین جشن کانون کارگردانان سینمای ایران که مصادف بود با بیست و پنجمین سالگرد تاسیس این کانون صنفی، در محل پردیس سینمایی ملت برگزار شد. میرشهاب رضویان اجرا و مازیار میری کارگردانی این برنامه را به عهده داشتند. در ابتدای این مراسم گروه تواشیح به قطعاتی را اجرا کردند و بعد از آن با اعلام مجری، نماهنگی به یاد ۱۷۵ شهید غواص پخش شد.
در بخش دیگری از این مراسم کمال تبریزی رییس فعلی کانون کارگردانان به روی سن آمده و گفت: سعی کردیم تا این دوره از جشن کانون کارگردانان را با سیاست های جشن خانه سینما همسو برگزار کنیم. امیدوارم بتوانیم به عنوان اعضای خانه سینما خود را همراه و هماهنگ کنیم و به فکر این باشیم که دست در دست هم مشکلات این خانه را برطرف کنیم. امیدوارم هرچه سریعتر مسائل و مضایقی که گریبان سینمای ایران را گرفته، برطرف شود و بتوانیم در کنار هم آینده روشنی را برای سینمای ایران رقم بزنیم.
پس از این سخنرانی کوتاه، در ادامه مراسم، یدالله صمدی، رخشان بنی‌اعتماد، محمد متوسلانی، محمد بزرگ نیا، علیرضا رئیسیان، سیروس الوند و همایون اسعدیان روسای دوره‌های پیشین کانون کارگردانان تقدیر شدند.
در این میان یدالله صمدی با دلی پر از کنار گذاشته شدن آخرین اثرش، فیلم سینمایی «پدر آن دیگری»،از بخش مسابقه جشنواره فجر گذشته یاد کرد. وی سخنانش را با انتقاد از «باند بازی» در عرصه سینما آغاز کرد و گفت: دلم می خواست با خنده حرف بزنم اما دلم درد دارد. دوست دارم قلبا باور کنم که صنوف و اعضای آن واقعا با هم هستند و باندبازی و گروه‌بازی در سینما وجود ندارد اما برای رسیدن به این هدف باید به وحدت برسیم.این مدیران هستند که روزی در میان ما حضور دارند و ممکن است فردا دیگر بر صندلی مدیریت تکیه نزنند و در میان ما نباشند اما ما همچنان هستیم. اما دیدن اینکه بعضی از بین ما راحت‌تر تسهیلات می گیرند و راحت تر درها به روی آنها باز می شود، کمی ناراحت کننده است.
کارگردان در این دوره از جشنواره فیلم فجر به جرم پیشکسوت بودن فیلم من را از بخش مسابقه سینمای ایران بیرون انداختند اما بهتر بود که راستش را می گفتند که فیلم خوب نبوده و در شان جشنواره فیلم فجر نیست، که البته در صورتی که به گواه اهالی رسانه و منتقدان اینگونه نبود. این مساله برای من مشکلاتی از جمله به از دست دادن حامیان مالی خود را به همراه داشت که در نهایت باعث ایجاد شرایط نامناسب اقتصادی برای من شد اما در این میان انتظار داشتم که کانون کارگردانان سینمای ایران در این زمینه یک واکنشی نشان داده و از یکی از اعضای خود حمایت کند. در صورتی که اگر ما اعضای یک خانواده و صنف هستیم باید از هم حمایت کنیم. تعداد ما زیاد است و توان شورای مرکزی نیز کم نیست، امیدوار بودم که توسط هم صنف هایم حمایتی صورت بگیرد.
صمدی این چنین ادامه داد: من همچنان کودک هستم و تشویق را دوست دارم حق این فیلم نبود که خارج از بخش مسابقه قرار بگیرد. تنها کسی که از من دفاع کرد عمو جعفر جوزانی سینما بود که در مصاحبه‌ای که در برنامه هفت داشت به این برخورد اعتراض کرد این در شرایطی بود که خودش در این جشنواره فیلم داشت و از رقبا محسوب می شد. این مسائل را حتی با آقای ایوبی رئیس سازمان سینمایی و آقای جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد مطرح کردم اما آنها هم هیچ واکنشی نشان ندادند همچنان که آقای عسگرپور مدیر عامل پیشین خانه سینما و آقای توحیدی رئیس هیات مدیره آن نیز کمترین واکنشی به تماس‌های تلفنی من نشان ندادند.
یدالله صمدی در پایان رییس سازمان سینمایی را غیابا مورد خطاب قرار داد و گفت: آقای ایوبی! من هنوز نتوانستم وارد اتاق شما بشوم هرچند مدام برای دیدن شما تماس گرفتم و می‌خواستم مشکلم را به رئیس سازمان سینمایی بگویم.
بعد از این سخنان کمال تبریزی در جمله‌ای کوتاه گفت: ما منتظریم تا تمام همکاران‌مان مسائل‌شان را مطرح کنند و در حد توان‌مان مشکلات را پیگیری می‌کنیم.
بنی‌اعتماد به عنوان دومین رییس سابق کانون مورد تقدیر قرار گرفت که در صحبتهای کوتاهی گفت: دوران مسئولیت من به عنوان رئیس کانون خیلی کوتاه بود آنقدر که نتوانستم موثر باشم ولی از همه اعضای هیئت مدیره کانون کارگردانان در این ۲۵ سال تشکر می کنم و خسته‌نباشید می‌گویم. به خصوص آنهایی که در دوران بحران تعطیلی خانه سینما تلاش کردند.
سپس محمد بزرگ‌نیا یکی دیگر از روسای سابق کانون هم مورد تقدیر قرار گرفت. اما در یک اشتباه لپی در رعایت نوبت دعوت از روسای سابق، پیش از آن نوبت به محمد متوسلانی رسید. وی در سخنانی که به نظر می رسید در پاسخ به گلایه یدالله صمدی طرح شد گفت: قبول مسئولیت کردن در کانون از این جهت سخت است که اگر وقت بگذاری و کاری انجام دهی من باب وظیفه است و اگر هم انجام ندهی عده‌ای گله‌مند هستند. از شورای مرکزی که قبول مسئولیت کردند تشکر می‌کنم چراکه کار این گروه بسیار سخت است و برای هر گامی که برمی دارند باید دقت کنند، در این میان هم امیدوارم دوستان کارگردان بدانند که اعضای شورای مرکزی که نمایندگان آنها در خانه سینما به شمار می روند بدون هیچ چشم داشتی برای ایجاد شرایط بهتر تلاش می کنند.
در ادامه برنامه نوبت به علیرضا رئیسیان رسید که به دلیل سفر به ینگه دنیا در این مراسم حضور نداشت اما نامه‌ای را برای کانون کارگردانان ارسال کرده بود و توسط کمال تبریزی قرائت شد. در بخش هایی از این نامه آمده بود: کانون خانه من است و زمانی که من را به این خانه دعوت کردند، گفتم که رسم نیست کسی را به خانه اش دعوت کنند. در این چند سال خاکستری من در کانون بودم. هرچند امروز دیگر تمایلی ندارم که کار صنفی کنم اما امیدوارم اصول درستی را بنای کار برای آینده قرار دهیم. اگر تهیه‌کنندگان به خاطر منافع مشترکشان محل پیوند پیدا کردند ما نیز می‌توانیم با تکیه بر اصول خود به وفاق برسیم. از جمله این اصول امنیت حرفه‌ای و رونق بازار کار، احترام به آزادی بیان همراه با مسئولیت‌پذیری است.
سیروس الوند از دیگر مدیرانی بود که در این مراسم تقدیر شد، وی سخنان خود را با چند بیتی در خصوص رمضان شروع کرد و سپس خطاب به یدالله صمدی گفت: سال گذشته فیلم من هم در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر حضور نداشت ولی من را به آنجا پرت نکردند بلکه با احترام کنار گذاشتند. نمی‌دانم چرا برای آقای صمدی موضوع خارج از مسابقه بودن چه اهمیتی باید داشته باشد؟! شاید هم به خاطر مسائل مالی فیلمش است.
همایون اسعدیان کارگردان سینما و رییس دوره پیشین و سخنگوی فعلی شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران آخرین فردی بود در این بخش به روی سن آمد. وی گفت: یک خاطره است که فکر می کنم باید در کتاب تاریخ ۵۰ سال کانون کارگردانان سینمای ایران نوشته شود. در آن سال‌های خاکستری که یکسری دشمن از بیرون به خانه سینما حمله می‌کردند و بعضی از دوستان هم با آنها همدست شده بودند، به دلیل تعطیلی خانه سینما جلسات‌مان را در دفاتر دوستان برگزار می‌کردیم. شورای مرکزی کانون کارگردانان به دلیل بسته بودن خانه سینما در دفتر محمد سجادی جلسات خود را برگزار می کرد، در روزهایی که عرصه تنگ شده بود، یکی از دوستان گفت بهتر است استعفا بدهیم و خیال خود را راحت کنیم، خوشبختانه در آن روز هیچکس این مساله را قبول نکرد و اعضای شورای مرکزی به کار خود ادامه دادند، امروز از آن سال ها گذشته ایم و دور هم جمع شده ایم، اما مساله مهم این است که تک تک اعضای کانون کارگردانان از اعضای شورای مرکزی حمایت کردند و امروز خوشحالم که و استعفا ندادیم و شورای مرکزی را حفظ کردیم. اگر امروز کانون کارگردانان باقی مانده به همت شورای مرکزی نیست بلکه به همت تک تک اعضا است.با افتخار می‌گویم در آن سال‌های خاکستری یکی از اعضای شورای صنفی کانون کارگردانان بودم و نه رئیس آن و این افتخار صنفی تا پایان عمر برایم کافی است.
در ادامه مراسم بر اساس سنت جاری در دوره های قبلی جشن کانون کارگردانان، از ۳ نسل از کارگردانان سینمای ایران تقدیر شد.
ایرج طهماسب و حمید جبلی به عنوان نسل سوم کارگردانان تقدیر شدند. همایون اسعدیان هنگام اهدای لوح و جایزه به حمید جبلی که به نمایندگی از ایرج طهماسب هم حضور داشت، گفت: بخشی از سینمای ما و به خصوص سینمای کودک مرهون حمید جبلی و ایرج طهماسب است. همانطور که اشاره شد ایرج طهماسب در این مراسم حضور نداشت و حمیدجبلی لوح تقدیر را دریافت کرد.
در ادامه مراسم، توسط محمد مهدی عسگرپور مدیرعامل سابق خانه سینما از احمدرضا درویش به عنوان نسل دوم کارگردانان تجلیل شد.
مجموعه اصناف سینمایی که زیر چتر خانه سینما حضور دارند گنجینه های سینمای ملی ایران به شمار می روند و در این میان نقش کانون کارگردانان درخشان و روشن است. معمولا هر فرد و یا هر خانواده ایی را با توجه به گذشته آن اعتبار می بخشند و کانون کارگردانان سینمای ایران اعتبار خود را از اعضای خود می گیرد، اعضایی که سهم و نقش مهمی را در اعتلای سینمای ایران داشتند که از جمله این افراد می‌توان به داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی و عباس کیارستمی اشاره کرد که ذخیره‌های بالنده سینمای ایران هستند. به خصوص شخصیت زنده‌یاد علی حاتمی که مفتخرم اولین جایزه خود برای فیلم سینمایی «کیمیا» را از دستان این کارگردان گرفتم.
وی ادامه داد: از این فرصت استفاده می‌کنم و از هم‌نسلان خود در حوزه سینما یاد می‌کنم که آنها هم در شکل‌گیری سینما بسیار تاثیرگذار بودند، کارگردانانی چون زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور، زنده‌یاد سیف‌الله داد، کیومرث پوراحمد، رخشان بنی‌اعتماد، تهمینه میلانی و برادرم ابراهیم حاتمی‌کیا، هنرمندانی که خوشحالم با آنها در سینما هم نسل بودم.
درویش با اشاره به شرایط فعلی سینمای ایران بیان کرد: هر چند حال بخشی از سینمای ایران خوب است اما در کنار آن حال بخش مهمی از سینمای ایران خوب نیست که از آن جمله می توان به بخش هایی چون تولید آثار، پشتوانه فنی، اقتصادی و نمایش فیلم اشاره کرد که در این بخش ها دچار بحران هستیم.
وی متذکر شد: مدیران سینمای ایران گرفتاری‌های بسیاری دارند و دو سوم انرژی خود را صرف پاسخگویی به مشکلاتی می کنند که ربطی به سینمای ایران ایران ندارند و نمی توانند به سینما برسند. این در حالی است که همه چیز در سینما در حال تغییر است و این تغییرات به سرعت در حال انجام است به طوریکه به زودی دیگر چیزی به عنوان آپارات و سرور برای نمایش فیلم ها وجود نخواهد داشت و آثار سینمایی از طریق سیستم لیزر نمایش داده می شود و ما هنوز به دیجیتالی کردن سالن‌هایمان می بالیم.
کارگردان فیلم سینمایی «دوئل» در بخش دیگری از سخنانش گفت: در میان همه مسائلی که وجود دارد سهم سینمای ایران از قدرت اقتصادی این هنر که بتواند سینما را روی پای خود نگه دارد، کجاست؟ سهم سینمای جمهوری اسلامی ایران از عرصه سپهر نمایش دنیای اسلامی کجاست؟ سهم جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور شیعه از سپهر سینمای شیعه کجاست؟
درویش که به زودی از او فیلم سینمایی «رستاخیز» اکران خواهد شد، گفت: ایران دارای یک هزار و دویست شهر دارد که از این میان تنها ۶۶ شهر صاحب سینما هستند و به دلیل وجود همین شرایط بسیاری از مردم ایران از دیدن کالا و تولیدات فرهنگی فیلمسازان خود محروم هستند و امکان دیدن این فیلم ها را ندارند و به همین دلیل فضای فرهنگی در اختیار تولیدات بیگانه قرار گرفته است.
وی در پایان صحبتهای خود تاکید کرد: اصلی‌ترین کسانی که می‌توانند راه را باز کنند ما و شما یعنی اهالی سینما هستیم. امیدوارم به عنوان متولیان اصلی به این امر پی‌برده و به مسئولیت‌های خود عمل کنیم.
در ادامه کامبوزیا پرتوی تقدیرنامه داریوش مهرجویی را به عنوان کارگردانی از نسل اول به او اهدا کرد.
پرتوی درباره مهرجویی گفت: حس همه ما این است که از فیلم ساختن دوستان‌مان خوشحال می‌شویم؛ اما فیلمسازی داریم که هر زمان فیلمی از او می‌بینم، حس می‌کنم همچنان دانشجو هستم.
مهرجویی هم در این بخش از مراسم گفت: امیدوارم سینمای ایران مسیر پیشرفت خود را ادامه دهد و درخششی که در جوانان در فستیوال‌ها و مراکز سینمایی دنیا دیده می شود، همچنان ادامه یابد.
کارگردان آثاری چون «سنتوری» و «هامون» همچنین به شیوه نقد در سینمای ایران نقد کرد و اظهار داشت: برای نقد آثار پیشکسوتانی مانند من، تقوایی و کیمیایی باید از کسانی استفاده شود که شعور هنری بالایی داشته باشند. کانون کارگردانان باید بداند که چه کسانی و با چه سطح دانایی برروی تولیدات سینمای ایران نظارت دارند و این افراد چه کسانی هستند که تبدیل به قاضی در سینمای ایران شده اند.
وی با اشاره به لزوم حضور فعال کانون کارگردانان در سینما گفت: کانون کارگردانان وظیفه صنفی خود را قانونا و واقعا انجام دهد و در برابر اجحاف‌ها و ظلم‌هایی که می‌شود بایستد. چرا باید تولیداتی که از قبل مجوز ساخت و نمایش گرفتند با سلیقه عده‌ای در نمایش دچار مشکل شود؟ باید اعضای کانون جلوی اینها را بگیرند چون بی‌حرمتی به اعضایی است که پای مجوز نمایش فیلم امضا کردند. خانه سینما می‌تواند در مقابل چنین برخوردهایی بایستد و برای مهر و امضایی که برای نمایش یک فیلم داده می‌شود احترام قائل شود.
در بخش پایانی برنامه کارگردان‌های برگزیده با روسای کانون کارگردانان عکس یادگاری گرفتند و کلیپ «بهای عشق» که وحیده محمدی‌فر درباره داریوش مهرجویی ساخته بود، پخش شد و پس از صرف شام، همه حاضران کتاب «این سه نفر» که مصاحبه بلندی است با محمد متوسلانی را که توسط او امضا شده بود، به عنوان هدیه جشن دریافت کردند.
این برنامه با حضور داریوش فرهنگ، سیروس حسن‌پور، مازیار میری، جعفر پناهی، ابوالحسن داودی، محسن امیریوسفی، سیدضیاء الدین دری، غلامرضا آزادی، منوچهر محمدی، تهمینه میلانی، جهانگیر کوثری، غلامرضا موسوی، بیژن امکانیان، فاطمه معتمدآریا، نیکی کریمی، منوچهر شاهسواری، مسعود رایگان، رویا تیموریان، فرشته طائرپور، جمال ساداتیان، محمد اطبایی، حبیب اسماعیلی، احمدرضا درویش، روح‌الله حجازی، نادر مقدس، علی شاه‌حاتمی، عباس یاری، بیتا منصوری ، مصطفی کیایی، رضا درمیشیان ، محمد حیدری، مهدی نادری، علیرضا زرین‌دست، هوشنگ گلمکانی و مسعود ده‌نمکی، رخشان بنی اعتماد، بیژن میرباقری، غلامرضا موسوی، کامپوزیا پرتو، منوچهر محمدی، محسن امیریوسفی، شلیله و ... برگزار شد.