به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ فیلم سینمایی «محمد رسول الله» (ص)» به کارگردانی مجید مجیدی که عظیم ترین پروژه سینمایی کشور تا به حال به حساب می آید این روزها به نمایش عمومی درآمده است. در این اثر سینمایی کودکی پیامبر اکرم (ص) به تصویر کشیده می‌شود که نقش آمنه مادر پیامبر(ص) را مینا ساداتی بر عهده دارد. ساداتی این روزها با سریال «تنهایی لیلا» به کارگردانی محمد حسین لطیفی نیز روی آنتن تلویزیون است.
برای اولین بار است که نقش آمنه مادر بزرگوار پیامبر اسلام(ص) در فیلمی به تصویر کشیده می‌شود، زنی با فضیلت که مادر بهترین مخلوق روی زمین است به این ترتیب بازی در این نقش قطعا برای یک بازیگر تجربه و مسئولیت سنگینی در پی خواهد داشت.
به بهانه اکران این فیلم سینمایی با مینا ساداتی درباره بازی در این پروژه سنگین و ایفای نقش آمنه گفتگویی انجام دادیم. ساداتی در این گفتگو انتخابش از سوی مجید مجیدی برای بازی در فیلم «محمد رسول الله(ص)» را سعادتی برای خود می‌داند و نقطه عطف حضورش در عرصه سینما را نقش آفرینی در این فیلم عنوان می کند.
مینا ساداتی متولد سال ۱۳۶۰ و دانش آموخته رشته گرافیک در مقطع کارشناسی ارشد از دانشکده هنرهای زیبای تهران است که آموزش‌های بازیگری را در آموزشگاه کارنامه دیده و کار حرفه‌ای خود را در عرصه سینما، از سال ۱۳۸۶ و با فیلم سینمایی «زخم شانه حوا» آغاز کرده است. بازی در فیلم‌های سینمایی «عیار ۱۴»، «سعادت‌آباد»، «خانه پدری»، «مهمونی کامی»، «برف»، «عصر یخبندان»، «هاری» و ... در کارنامه هنری این بازیگر جوان به چشم می‌خورد.
در این گفتگو با ما همراه باشید:
* روند انتخاب شما برای ایفای نقش آمنه در فیلم «محمد رسول الله(ص)» چگونه بود و خودتان چگونه سعی کردید نقشی به این حساسیت را به بهترین شکل اجرا کنید؟
- قبل از دعوت شدن به این پروژه در جریان ساخت آن بودم و همانند سایر عوامل و بازیگران علاقه فراوانی برای حضور در این اثر تاریخی داشتم. پروسه‌ای یک‌ساله برای انتخاب بازیگر نقش آمنه مادر پیامبر گرامی اسلام(ص) طی شد و آقای مجیدی ویژگی‌های فراوانی را برای این نقش در ذهن داشت و به نوعی حساسیتش برای انتخاب بازیگر این نقش بسیار بالا بود.
خوشبختانه بعد از انجام تست گریم، تست لباس و اجرا انتخاب من به عنوان بازیگر نقش آمنه قطعی شد و این انتخاب و حضور در نقش آمنه را نقطه عطف بازیگری حرفه‌ای‌ام می‌دانم چرا که با بزرگان عرصه سینمای ملی و جهانی همانند آقای مجیدی و استورارو همکاری کردم.
هر بازیگری که می‌خواهد در این سطح از سینمای حرفه‌ای و در یک فیلم بسیار مهم و با ارزش همانند فیلم «محمد رسول الله(ص)» نقش آفرینی کند، یک رسالت حرفه‌ای بر عهده دارد و باید به درستی آنچه را که از او می‌خواهند جلوی دوربین ببرد.
من قبل از اینکه در پروژه «محمد رسول الله(ص)» مشغول شوم در مورد نقشی که قرار بود بازی کنم مطالعات زیادی انجام دادم و زندگینامه پیامبر اکرم(ص) و مطالب مختلف تاریخی را که در این زمینه وجود داشت مطالعه کردم. این اطلاعات در روند فیلم بسیار به کمکم آمد. همچنین فیلم‌های تاریخی مانند فیلم «مریم مقدس» را بار دیگر دیدم تا با فضای کار تاریخی بیشتر آشنا شوم.
ایفای نقش مادر در این فیلم هم بسیار سخت بود و هم یک تجربه عینی را می‌طلبید. بنابراین اولین کاری که کردم این بود که به مدت یک ماه به شیرخوارگاه آمنه می‌رفتم و با بچه‌های زیر یک سال ارتباط برقرار می‌کردم و از این طریق ارتباط مستقیمی با بچه‌هایی که از محبت مادری محروم بودند برقرار کردم که تجربه این شرایط در ایفای نقش آمنه کمکم کرد و در طی فیلمبرداری هم توانستم با بچه‌ای که نقش شش سالگی حضرت محمد(ص) را بازی می‌کرد ارتباط خوبی برقرار کنم.
* درباره حس و حالتان در طول مراحل فیلمبرداری بگویید و اینکه این فیلم تا چه اندازه‌ای در زندگی شخصی و حرفه‌ای شما تأثیرگذار بوده است؟
- من در این فیلم نقش مادر انسانی را بازی می‌کردم که برترین مخلوق خداوند روی زمین و برجسته‌ترین شخصیت مذهبی دنیا است به همین دلیل این فیلم برایم پر از لحظات خاص و ویژه بود. به عنوان نمونه حس سکانسی که پیامبر در آغوش مادرش قرار می‌گرفت قابل بیان نیست و فکر می‌کنم هر چقدر در این زمینه‌ها بیشتر توضیح دهم حالت شعاری به خود می‌گیرد.
اما به طور خلاصه اگر بخواهم احساسم را در مورد این فیلم توضیح دهم، باید بگویم تمامی سکانس‌ها یک حس روحی و درونی خاصی برایم به همراه داشت و چیزی شبیه به مناجات کردن با خداوند بود که بیان این حس و حال و انتقال آن به دیگران امکان‌پذیر نیست.
در طول فیلمبرداری هرگاه خسته می‌شدم همیشه با خودم خلوت می‌کردم و می‌گفتم که من امروز در جایگاهی قرار گرفته ام که تا به حال کسی آن را تجربه نکرده است چون اولین باری است که نقش مادر پیامبر(ص) در سینمای دنیا روی پرده می رود و این موقعیت شاید به این زودی‌ها و به این سادگی‌ها برای بازیگر دیگری تکرار نشود. بنابراین وقتی اهمیت و رسالت نقش خودم را مورد بازبینی قرار می‌دادم انرژی دوباره‌ای می‌گرفتم و کار را ادامه می‌دادم.
نمی‌توانم بگویم که این فیلم زندگی‌ام را به طور کامل عوض کرده و اینکه در گذشته خط و ربط دیگری داشتم و امروز خط و ربطم چیز دیگری شده است، اما باید بگویم که این فیلم به لحاظ معنوی و روحی نه تنها برای من بلکه برای سایر عوامل و بازیگران حس بسیار خوب و تأثیرات فراوانی به همراه داشته که بیان آن بسیار سخت و دشوار است.
* تجربه همکاری با مجید مجیدی چگونه بود؟
- کار با آقای مجیدی بسیار سخت است اما همیشه همراهی‌هایش به بازیگران قوت قلب می‌داد و باعث می‌شد ادامه کار راحت‌تر شود. این فیلم اولین تجربه کار تاریخی من بود و زمانی که این پیشنهاد از طرف آقای مجیدی به بنده شد به وی گفتم که یکی از آرزوهای دنیای بازیگری من، کار کردن با شما بود.
آقای مجیدی در این پروژه دغدغه‌ها، حساسیت‌ها و خواسته‌هایی داشت که برآورده کردن آنها بسیار سخت بود، اما خوشبختانه هم عوامل جلوی دوربین و هم عوامل پشت صحنه زحمت بسیاری کشیدند و امروز شاهدیم بزرگ‌ترین پروژه سینمایی کشور اکران عمومی شده است.
قبل از شروع به کارم در این پروژه نیز آقای مجیدی راهنمای‌های بسیاری به من کرده و منابع مهم تاریخی صدر اسلام و مربوط به زندگی پیامبر اکرم (ص) را به من معرفی می‌کرد. از آنجا که چندان در کتاب‌های تاریخی به شخصیت مادر پیامبر(ص) پرداخته نشده و تاکنون نیز فیلمی در مورد این شخصیت ساخته نشده و یا در فیلم‌های تاریخی - مدهبی به او اشاره نشده است از این جهت رسالتی که روی دوشم قرار داشت بسیار سنگین بود.
* بهترین خاطره‌تان از این فیلم چیست؟ وقتی خودتان به تماشای اثر نشستید چه ارزیابی از بازی خودتان داشتید و اینکه استقبال مردم از این فیلم را چطور می‌بینید؟
- در ابتدای کار بسیار اضطراب داشتم چرا که تصوری از آنچه باید انجام دهم نداشتم و اینکه همه لحظات این فیلم برای من خاطره است اما سکانس جدایی پیامبر(ص) از آمنه که برای اولین بار رخ می‌داد و پیامبر به دایه‌اش سپرده می‌شد، بسیار برایم به یادماندنی است. وقتی این سکانس را تمرین می‌کردم حالم دگرگون شد و بازی این سکانس در جلوی دوربین هم برایم بسیار سخت بود.
چند روز پیش دفترچه‌ای را یافتم که در آن مطالب مهمی در مورد شخصیت پیامبر (ص) یادداشت کرده بودم. این دفترچه را در لابه‌لای وسایلم دیدم و شروع به خواندن مجدد مطالب آن کردم. همه مطالبی را که یادداشت کرده ام برای خود نگه خواهم داشت تا در طی سالیان بعد، هر وقت سراغ این یادداشت‌ها رفتم رسالت سنگین و خطیری بازی‌ام در آن مقطع را به یاد بیاورم و گذشته‌ام را فراموش نکنم.
در خصوص ارزیابی بازی خودم در این فیلم هم باید بگویم هیچ بازیگری نمی‌تواند بازی خودش را ارزیابی کند اما دوستانی که فیلم را دیدند طی تماس های مختلف از بازی ام در نقش آمنه تمجید کرده اند که برایم نشانه خوبی است.
در خصوص استقبال مردم از این فیلم در داخل کشور و همچنین در سایر کشورها هم باید بگویم اتفاقاتی که در دنیا رخ می‌دهد قابل پیش بینی نیستند اما آنچه مهم است تلاش همه دست‌اندرکاران این فیلم و شخص آقای مجیدی است. همه عوامل فیلم طی این سال‌ها انرژی بسیار روی کار گذاشتند بنابراین مطمئن هستم و ایمان دارم صاحب این کار مراقب فیلم خواهد بود و امیدوارم که فیلم مورد استقبال مردم کشور و دیگر نقاط دنیا قرار گیرد.
*به عنوان آخرین سوال ارزیابی تان از بازی در سریال «تنهایی لیلا» به عنوان اولین تجربه تلویزیونی تان چطور بود. عکس‌العمل‌های مردمی درباره این سریال تاکنون چگونه بوده است؟
- یکی از دلایلی که قبول کردم بعد از چندین سال فعالیت در سینما وارد تلویزیون شوم این بود که این سریال در حقیقت سریالی شخصیت محور بود که کاراکتر اصلی آن یک زن بود و اینکه فیلمنامه دارای پستی و بلندی‌های زیادی بود و تجربه خوبی برایم به وجود می‌آورد که در مجموع دوستش داشتم.
من مخاطبان تلویزیون را به خوبی نمی‌شناختم و نمی‌دانستم چه رفتاری مورد پسند مخاطب است، اما تک تک صحنه‌ها را با آقای لطیفی که یک کارگردان حرفه‌ای است و کار در تلویزیون را بلد است، چک می‌کردم و در مجموع همراهی‌های آقای لطیفی به من در ایفای بهتر نقشم در این سریال بسیار کمک کرد.
عکس‌العمل‌های مردم را هم در طی مدتی که این سریال در حال پخش است، دنبال می کنم که بسیار ویژه است. حتی خانمی مدتی قبل سر صحنه سریال آمد و برای پیدا شدن بچه لیلا دعا می‌کرد که این نشان دهنده باورپذیری این سریال در بین مردم است.
برخی نقدها در مورد اینکه این داستان در دنیای واقعی وجود ندارد هم مطرح است که باید عنوان کرد دلیلی ندارد هر فیلم و سریالی که ساخته می‌شود ما به ازای بیرونی آن هم وجود داشته باشد. من تلاش کردم آنچه را که شاید برخی‌ها آن را غیر واقعی می‌دانند به واقعیت نزدیک کنم و طوری بازی کنم که بیننده آن را پس نزند.
گفتگو از مهدی بخشی سورکی