به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ و به نقل از ستاد خبری نمایشگاه نقاشی و نقاشیخط شهر هنر، اینجا بام تهران است، بلندترین نقطه شهر که میتوان همه چشم انداز شهر را برانداز کرد و از هیبت این شهر بی نظم و آلوده انگشت به دهان ماند، اغلب بازدیدکنندگانی که به برج میلاد می آیند می خواهند از این برج بالا بروند و سر به آسمان بی انتها بسایند، اما همه این بازدیدکنندگان در حین سرکشی به همه بخش های برج میلاد به گالری شرقی نیز سر میزنند، در این نمایشگاه ۷۳ اثر از ۷۳ هنرمند شاخص نسل های مختلف به نمایش درآمده است، چهار تابلوی نادیده از هانیبال الخاص، فریده لاشایی، ناصر اویسی و سهراب سپهری که اغلب مردم تصور میکنند سراینده «آب را گل نکنید» شاعر است و بس! اینجا فضایی است که مردم مجانی و بدون پرداخت بلیط بخشی از آثار شاخص هنری ایران را از نزدیک به نظاره مینشینند، دو روز پایانی نیز نمایشگاه بوی رنگ و بوم نقاشی گرفتهاست، در این روزها سعید نقاشیان، حکمت رحمانی، اوژن شیراوژن، پیمان پیروی، ابوحمید اسدی، لیلا قلوبی، رضا تقیپور اجرای زنده خلق اثر هنری را به نمایش گذاشتهاند و همین بهانهای میشود که با موجی از سوالات درباره نحوه اجرای نقاشی و نقاشیخط، هنر فیگوراتیو، آبستره، رنگ و ابزار روبرو شوند. این هنرمندان که با علاقه به سوالات هر یک از مردم پاسخ میگویند و حتی گاهی آنها را در خلق اثر مشارکت میدهند، پس از پایان ورکشاپ گروهی، ضمن تاکید بر ضرورت برگزاری مستمر این کارگاهها بر این باور هستند که گره اصلی اقتصاد هنر و بیرغبتی به آثار هنری در ایران نه در جیب مردم، بلکه در ذهنیت آنهاست. در زیر نظرات این هنرمندان درباره نمایشگاه و راهکارهای شکوفایی اقتصاد هنر در ایران را میخوانید:
محمد سعید نقاشیان، یکی از این هنرمندان، هرچند دوست دارد آثارش در نمایشگاه انفرادی به نمایش درآید چون تجلی هنرمند در آن زیاد است، با اینحال میگوید، این نمایشگاه گردهمایی خوبی است که هنرمندان و مردم در آن حضور دارند و با سبکهای مختلف هنری آشنا میشوند.
وی میافزاید: در بخش نقاشیخط این نمایشگاه سختگیری و ممیزی دستاندرکاران موجب شد که آثار ارزندهای در این نمایشگاه به نمایش دربیاید که حرفی برای گفتن دارند، اغلب در نمایشگاههای گروهی کار هنرمندان صاحب سبک در کنار آثار کسانی که کارشان کپیبرداری است، قرار میگیرد و همین به اعتبار نمایشگاه لطمه میزند. در میان نقاشیهای نمایشگاه نیز آثار شاخصی دیدم بویژه اثر اوژن شیراوژن، که هنرمند با اخلاق و با تکنیکی است.
به گفته نقاشیان، حضور مردم در این نمایشگاه یک فرصت خوبی برای تبلیغ هنر ایجاد کرده است، بازدیدکنندگان بیشتر به نقاشیخط علاقه نشان میدهند، شاید به این دلیل که مخاطب عام با آثاری که کمتر با تجرید و انتزاع سرکار دارد، راحتتر ارتباط برقرار میکند، در حالیکه ایجاد ارتباط با نقاشی و هنر آبستره، مستلزم آشنایی با تجرید و انتزع است.
لیلا قلوبی، که در حوزه نقاشی آبستره فعال است، با بیان اینکه تاکنون نمایشگاهی در این سطح و به این وسعت برای عموم مردم برگزار نشده است، میگوید: در این نمایشگاه دو گروه از هنرمندان حضور داشتند، گروهی از هنرمندان پیشکسوت که صاحب سبک هستند و گروهی از هنرمندان نسل جوان که با انگیزهاند و تکنیک در کارشان به خوبی مشهود است.
وی بر این باور است که هدف نمایشگاه شهر هنر خیر است و در پی آشتی مردم با هنر و بسترسازی فرهنگی برای استفاده از کالای هنری ایرانی است، هرچند بازدیدکنندگان به نقاشی رئال اقبال بیشتری نشان میدهند، چون سریعتر با آن ارتباط برقرار میکنند، در همین مدتی که ورکشاپ برگزار شد، آنها سوالاتی درباره هنر آبستره میپرسیدند که نشان دهنده عدم آشنایی آنان با این هنر است، با این وجود این نمایشگاه بستر و فرش قرمزی زیر پای مردمی بود که شاید تاکنون یکبار هم پای آنها به گالری باز نشده است.
وی می افزاید: فرهنگسازی برای آشنایی و استفاده مردم از کالاهای هنری ایرانی، فراتر از این نمایشگاه باید از مدارس شروع شود، متاسفانه اغلب مردم گالری را نمیشناسند، برای همین باید در همان بدو ورود دانشآموزان به مدارس آنها را با آثار هنری و گالریها آشنا کرد تا آنها بر حسب عادت، شناخت و علاقمند به گالری ها مراجعه کنند.
ابوحمید اسدی، از دیگر نقاشان جوان حاضر در ورکشاپ، نیز معتقد است، برای آشنایی مردم با هنر نقاشی، علاوه بر برگزاری نمایشگاه گروهی در فضای عمومی، باید به صورت مستمر ورکشاپ برگزار کرد. او همچنین میافزاید: در این نمایشگاه آثار هنرمندان دو نسل در معرض دید عموم قرار گرفت که هر کدام سبکهای خاص خودشان را داشتند، نسل دهه ۴۰ و ۵۰ مفهوم گرایی را اساس کار خود قرار دادند و نسل هنرمندان جوان همچنان که در جهان مرسوم است تکنیکگرایی را.
به گفته این هنرمند، در گذشته هنرمندان سراغ مفهوم میرفتند و با تکنیکهای نقاشی آشنایی نداشتند، اما دغدغه هنرمندان نسل جدید تکنیک است، چرا که نیاز جدی این هنر را تکنیک میدانند و این دوره باید طی شود تا به مرور مفهومگرایی نیز به آن اضافه شود، این گرایش به تکنیک نیز به معنای غرب زدگی نیست، زیرا نوآوری در هنر محصول تاثیرپذیری متقابل است، چنانچه هنرمندان غربی از نگارگری ایرانی تاثیر زیادی گرفتند.
وی در ادامه با تاکید بر ضرورت ورود کالاهای هنری ایرانی به خانهها، میگوید: باید فرهنگسازی کرد تا حداقل هر ایرانی در خانهاش یک اثر هنری داشته باشد، دلیل عمده اینکه مردم در تزئین خانههای خود کمتر سراغ اثر هنری میروند، مشکلات مالی نیست، چون مردم اقبال بیشتری به کالاهای کلکسیونی گرانقیمت دارند و بازار این کالاها در کشور نیز گرم است.
پیمان پیروی، دیگر هنرمندی که در این ورکشاپ گروهی حضور دارد، مقدمه ورود آثار هنری به خانههای مردم را مشاهده آثار هنری خوب می داند و یادآور میشود: عیار این نمایشگاه بالاست، مردم میتوانند در این فضا با آثار شاخص ایرانی و همچنین اجرای زنده آثار هنری آشنا شوند. هرچند ممکن است، توانایی خرید این آثار را نداشته باشند اما کم کم این فرهنگ جا میافتد و به مرور همه به این باور میرسند که تابلوهای هنری به اندازه مبلمان خانه و حتی بیشتر اهمیت دارد.
رضا تقی پور، عضو انجمن خوشنویسان کشور و مدیر روابط عمومی فدارسیون تکواندو نیز با اشاره به ویژگی آثارش، میگوید: من به خاطر اینکه رشته تحصیلیام گرافیک بوده و به همین دلیل ذهنیت گرافیکی دارم از این هنر در خلق آثار نقاشیخط کمک میگیرم.
وی می افزاید: با گرافیک در حقیقت معنا را در درون آثارم پنهان میکنم، آثار من هنر صرف دکوراتیو نیست، چرا که ذات هنر خوشنویسی دکوراتیو، هنر تزئینی است، ولی من تلاش میکنم در آثار نقاشیخط بیان را اضافه کنم.
وی در ادامه با اشاره به اهمیت نمایشگاه شهر هنر، میگوید: تاکنون در نمایشگاههای داخلی و خارجی زیادی شرکت کردهام، اخیرا هم نمایشگاهی در ترکیه داشتم، با اینحال نمایشگاه شهر هنر در مقایسه با با آنها به لحاظ کیفیت آثار، بینظیر است، هنرمندان حاضر در این نمایشگاه از نامیان هنر ایران هستند.
وی در ادامه با تقدیر از مدیران برج میلاد، گالری برج میلاد را به لحاظ نورپردازی، وسعت فضا، تبلیغات، محیطی استاندارد توصیف میکند که با توجه به حضور بازدیدکنندگان برج میلاد و آثار شاخص این نمایشگاه فروش خوبی را تجربه کرده است.