فرهنگ امروز/ فریدون مجلسی

مدتی است پسر یکی از سفرای عربستان، لابد با حمایت‌ها و قول‌وقرارهایی در نظام جدید عربستان سُدیری به صندلی وزارت خارجه رسیده است. او که به دلیل اقامت خانواده‌اش در کشورهای اروپایی و آمریکا، یکی، دو زبان می‌داند و در دانشگاه گرانی تحصیل کرده است، تعبیر مَثَل «در شهر کوران، یک‌چشم پادشاه است» برای سعودی‌هاست. «جبیر» بدون اشراف و درک لازم از گذشته منطقه و حساسیت تاریخی روابط عربستان و ایران، با لحن غیردیپلماتیک سخنانی گفته و کارهایی کرده که نشان می‌دهد سمت وزارت خارجه بسیار بیش از ظرفیت چنان شخصی است. او از برنامه‌ریزان اصلی هجوم عربستان به یمن است که می‌رود سعودی‌ها را به باتلاقی مخرب بکشاند. شش ماه است عربستان و اقمارش با خلبان‌های کرایه‌ای و میلیارددلاری، یمن را می‌کوبد غافل از اینکه کشور فقیری که شکست و ویران شد، دیگر چیزی برای باخت ندارد و حتما برای سعودی‌ها دردسرساز خواهد شد. این کشور، رئیس‌جمهور سابق یمن را پس از استعفا و فرار، پذیرفت. «هادی» به امید بازگشت به قدرت، شاهد و ناظر کشتار مردم و ویرانی کشوری است که روزگاری برای دفاع از آن، سوگند یاد کرده بود. عربستانی‌ها وی را همراه خودشان به نیویورک آورده و بر صندلی یمن نشانده‌اند. او روز دوشنبه، درست هنگامی که موضوع یمن در مجمع عمومی مطرح می‌شد، در خواب خوش فرو رفته بود و فیلم‌برداران تلویزیون هم با شیطنت رسانه‌ای، تصویر او را در این لحظات شکار کردند. وزیر خارجه جوان عربستان که از بیرون «خانواده» انتخاب شده، برای ابراز وفاداری ناچار است دوبرابر خوش‌رقصی کند، اما نمی‌داند در آینده خراب‌کاری‌ها را به حساب او خواهند نوشت و فواره اوج‌گرفته این غریبه، زودتر از آنچه فکر می‌کند سرنگون خواهد شد. به باور نگارنده، تا وقتی این جوان بر سر کار است، مذاکره با او مفید و در شأن مسئولان دیپلماسی کشورمان نخواهد بود. 

مدارا با عربستان از آغاز هم ضرورت نداشت. اگر به یادداشت‌های نگارنده در سه سال گذشته رجوع شود، همواره از دیدگاه‌های نژادپرستانه و بدوی سعودی‌ها نگران بوده‌ام که نسبت به ایران، کینه تاریخی می‌ورزند. پول نفت چنان آنها را مست کرده که دامن عقل از دست داده‌اند. آنها سوریه را به نابودی کشاندند و بقایای سپاه صدام را سرهم کرده و عراق را به گرداب داعش کشاندند. تا به امروز هم با آنان مدارای بیش‌ازحد شده است.
 عربستان باید بداند که در سرزمین‌های تمدن‌خیز عراق، سوریه و لبنان جایی ندارد. این کشور به بهانه حضور ایران، به یمن حمله کرد و اثری از ایرانی در آنجا نیافت! امارات، قطر و کویت هم باید بدانند که آنان، لقمه‌های بعدی عربستان خواهند بود. عمان که سوابق حکومتی طولانی دارد، عربستان را آزموده و به‌همین‌دلیل، خود را کنار کشیده است. ایران در سیاست خارجی خود می‌تواند پس از تصفیه عراق از پس‌مانده‌های بدویان و صدامیان، به تقویت دولت ملی با حضور نیروهای مدنی شیعه، سنی و کرد کمک کند تا عربستان خودش را از حریم تمدنی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران و عراق بیرون بکشد. با توجه به آنچه گفته شد، موضع رئیس‌جمهور را در برخورد با رفتار وقاحت‌آمیز عربستان که خود را از هرگونه مسئولیتی مبرا می‌داند صحیح می‌دانم. 

عربستان ناچار به پذیرش کمیسیون حقیقت‌یاب است زیرا در غیر این‌صورت و با توجه به اینکه بیشتر قربانیان از میان ایرانی‌ها هستند، تردید‌هایی جدی را درباره کشاندن حجاج ایرانی به دام مرگ برمی‌انگیزد. 

 
روزنامه شرق