به گزارش فرهنگ امروز به نقل از روزنامه شرق؛ جمعه‌شب (١٧مهر) به یک برنامه حراج به نام حراج ملی یا چیزی شبیه به این رفته بودیم. آن‌طور که گفته شد، این دومین سال برگزاری آن بود، به نظر من اینکه تا چه حد در اجرا مشکلاتی وجود داشت یا نه، چندان مهم نیست، در مقایسه با شرایطی که تا همین چندسال قبل داشتیم و کلا از چنین برنامه‌هایی خبری نبود. بدون‌شک گفتن مشکلات و نارسایی‌ها و ایجاد بازار رقابت (بر اثر زیادشدن تعداد این حراج‌ها) می‌تواند به بهترشدن آنها کمک کند. آنچه واضح است، ما در این زمینه‌ها بسیار تازه‌کاریم و تا رسیدن به تجربه کافی راهی طولانی در پیش خواهیم داشت ولی ناگفته نباید گذاشت که حتی حراج‌هایی مانند کریستیز و بونامز هم با همه سابقه چندصدساله خود همچنان در اجرا با چالش‌ها و مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند. اگر به خاطر بیاوریم کریستیز در ابتدای برگزاری‌اش در دوبی چگونه بود، به‌خوبی درخواهیم یافت که تا همین‌جای کار هم باید به برگزارکنندگان خسته‌نباشید گفت. آنچه که برگزارکنندگان باید در نظر داشته باشند، اهمیت افکارعمومی و پاسخ‌گوبودن در برابر آن است. یک برنامه حراج چنانچه بخواهد تداوم داشته باشد باید بیش از هرچیز به سمت شفاف‌بودن و شفاف‌عمل‌کردن حرکت کند چراکه حراج یک امر اقتصادی است که بیش از هرچیز به اعتبار خود متکی است، همان‌گونه که همه می‌دانیم، در امور اقتصادی بخش مهمی از سرمایه به‌عنوان مهم‌ترین بخش از شکل‌گیری یک اتفاق تجاری برد- برد جز از راه تداوم، صداقت و روابط عمومی مثبت به دست نخواهد آمد.