به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ چندی است که پیشنهاد افزایش تعرفه گمرکی کاغذ از سوی برخی تولیدکنندگان بزرگ داخلی کاغذ، خبر داغ بسیاری از رسانه‌ها شده است. «ایبنا» به این بهانه با مخالفان این پیشنهاد گفت‌وگو کرده و نتایج آنها را منتشر کرد اما به این دلیل که این خبرگزاری می‌کوشد صدای همه فعالان این عرصه را به گوش مخاطبانش برساند، پای صحبت‌های موافقان این طرح نیز چون مدیر کارخانه چوب و کاغذ مازندران نیز نشست؛ به این امید که گره کاغذ، کتاب و نشر، در تعامل با تمام دست‌اندرکاران این حوزه گشوده شود.
ابوالفضل روغنی گلپایگانی، مدیر کارخانه چوب و کاغذ مازندران درباره سابقه این طرح گفت: در سال ۱۳۸۶ دولت یارانه را از کارخانجات تولید کاغذ قطع کرد و بازار را به سمت مصرف‌کننده سوق داد و مقرر شد همزمان با وضع تعرفه مناسب از تولیدکنندگان، حمایت عملی را معمول کند.
وی با اشاره به علت مطرح شدن پیشنهاد افزایش تعرفه گمرکی کاغذ از سوی تولیدکنندگان بزرگ داخلی کاغذ، ادامه داد: در آن زمان، همزمان با قطع یارانه کارخانجات تولید کاغذ باید افزایش تعرفه گمرکی کاغذ به منظور حمایت از تولید داخلی صورت می‌گرفت که متأسفانه انجام نشد.
رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران افزود: کشور حدود ۳۰۰ هزار تُن کاغذ تحریر و حدود ۷۵ تا ۸۰ هزار تُن کاغذ روزنامه احتیاج دارد. ظرفیت ایجاد شده در کشور برای تولید کاغذ تحریر (کارخانه کاغذ مازندران و کارخانه کاغذ پارس) ۱۶۰ هزار تُن و همچنین این ظرفیت برای تولید کاغذ روزنامه (کارخانه کاغذ مازندران) حدود ۴۰ هزار تُن است.
روغنی گلپایگانی عنوان کرد: حجم عظیم واردات کاغذ به کشور، باعث شده هیچ‌گونه استقبالی از تولید داخلی وجود نداشته باشد. این در حالی است که پرسنل زیادی در این کارخانه‌ها مشغول به فعالیت هستند و درآمدشان از آنجا حاصل می‌شود.
وی با اشاره به مخالفت‌‌های برخی افراد و صنوف نسبت به افزایش تعرفه گمرکی کاغذ، گفت: عده‌ای در ادامه این مخالفت‌ها، مدعی هستند که کاغذ تولیدی از کیفیت لازم برخوردار نیست. من در پاسخ به این عزیزان می‌گویم که «کیفیت» معنا و مفهومی دارد و تقسیم‌بندی کتاب‌ها به لحاظ کیفیت و دوره ماندگاری متفاوت است. عمر کاغذ روزنامه یک روز است، کاغذ کتاب‌های درسی ۸ ماه عمر مفید دارد و کتابی که بسیار مهم باشد و به عنوان مرجع و اثر نفیس چاپ شود، عمری حدود ۵ تا ۱۰ سال دارد. برخی دیگر از کتاب‌ها که عموم مردم مطالعه می‌کنند مانند انواع رمان، عمر چندان طولانی ندارند.
رئیس سندیکای تولیدکننده کاغذ و مقوا افزود: اگر منظور، چاپ کتاب باکیفیت به‌عنوان گنجینه مانند فرهنگ لغت یا مرجع باشد، با صراحت می‌گویم که کاغذ چنین کتابی در ایران تولید نمیشود و طبیعتاً باید وارد شود. البته بعد از تحریم‌ها بدون‌شک این امکان نیز در کشور فراهم می‌شود و کارخانه چوب و کاغذ مازندران امکان تولید آن را در آینده خواهد داشت.
روغنی گلپایگانی عنوان کرد: ناگفته نماند که کارخانه‌های تولید کاغذ کشور باید برای ورود مواد اولیه، ۹ درصد ارزش افزوده متقبل شوند؛ این معضل در کنار معضل ورود مکرر کاغذ به کشور، آسیب زیادی به این کارخانه‌ها وارد می‌کند.
مدیر کارخانه چوب و کاغذ مازندران با بیان این‌که این کارخانه پیشنهاددهنده افزایش تعرفه گمرکی کاغذ نبوده اما این موضوع را پیگیری کرده، چرا که معتقد است دولت در این زمینه قصور کرده است، ادامه داد: در چنین شرایطی، شایسته است تمام کشور برای حمایت از صنعت تولید داخلی و حفظ شغل پایدار، با در نظر گرفتن دغدغه مقام معظم رهبری در حوزه اقتصاد مقاومتی، درباره افزایش تعرفه گمرکی کاغذ تجدیدنظر کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که «چند درصد احتمال می‌دهید این پیشنهاد به تصویب برسد؟» گفت: این پیشنهاد باید مراحل قانونی خود را طی کند. اگر بررسی‌ها کارشناسانه باشد، به تصویب می‌رسد اما اگر با این موضوع احساسی برخورد شود، تصویب نمیشود.
رئیس سندیکای تولیدکننده کاغذ و مقوا در پاسخ به این پرسش که «افزایش تعرفه گمرکی کاغذ، به مراتب افزایش قیمت کتاب را به همراه دارد؛ آیا تصور نمی‌کنید در شرایطی که مردم کمتر به سمت کتاب و کتابخوانی می‌رود، تصویب این پیشنهاد به بدنه نشر کشور و به دنبال آن، به فرهنگ کشور صدمه می‌زند؟» اظهار کرد: حدود ۳۰ درصد هزینه تولید کتاب به قیمت کاغذ برمی‌گردد. همچنین ۷۰ درصد هزینه تولید به استهلاک ماشین‌آلات، نیروی انسانی، ویراستاری، حروفچینی و ... مربوط می‌شود. افزایش تعرفه گمرکی کاغذ از ۴ به ۱۵ درصد، تأثیر قابل توجهی در قیمت کتاب نخواهد داشت و آسیب چندانی به مصرف‌کننده وارد نمیشود اما همین مبلغ اندک، به تولیدکننده کمک می‌کند.
روغنی گلپایگانی با بیان این‌که ما دست همکاران ِ ناشر خود را می‌فشاریم و از آنها انتظار داریم در زمینه حمایت از صنعت داخلی با ما همکاری کنند، توضیح داد: ناشران عزیز نباید تصور کنند که ما دشمن آنها هستیم و در مقابل آنها ایستاده‌ایم. ما با یکدیگر همکاریم و در کنار یکدیگر قرار داریم. ما می‌توانیم کنار هم بنشینیم و با تبادل‌نظر و صحبت، مشکلات را حل کنیم.