به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ این کتاب نخستین کتابچه از مجموعه خاطرات روزانه ناصرالدین شاه قاجار، مربوط به سالهای پایانی حیات وی، موجود در مخزن اسناد خطی کاخ موزه گلستان است.
در مقدمه این کتاب که توسط مجید عبدامین و نسرین خلیلی تصحیح و ویرایش شده آمده است؛ در عرصه تاریخ ایران ناصرالدین شاه قاجار را یکی از سلاطین پرنویس و اهل فضل و ادب برشمارند .
تعداد زیادی از دست نوشته ها و مکتوبات او در آرشیوهای عمومی و خصوصی وجود داشته که به دست پژوهش سپرده شده و پس از استنساخ به طبع رسیده‌اند.
اما نباید این نکته را از نظر دور داشت که تعداد زیادی از این دست‌نویس‌ها نیز در کنج مراکز آرشیوی وجود دارند که پژوهشی بر روی آنها صورت نگرفته و لازم است تا این اسناد نیز مورد واکاوی قرار گرفته و برای استفاده محققین و پویش گران عرصه تاریخ و فرهنگ ایران زمین به عرضه عمومی گذارده شود .
در پیشگفتار این کتاب به قلم محمد بهشتی آمده است:
«وقتی قرار شد بر کتابی که در دست دارید گشایش نامه ای بنویسم، با تورقی اندک در صفحات آن به فکر فرو رفتم. این سوال برایم پیش آمد که ناصرالدین شاه این یادداشت‌ها را برای چه کسی نوشته‌است؟ آیا آدم‌ها این قبیل گزارشات و روزنامه خاطرات را که از سر حوصله و به دقت نوشته می‌شود و قرارنیست به نظر دیگری برسد، تنها برای ارضای دل خود می‌نگارند؟ یا نه. قصد دارند هویتی مقبول از خویشتن برای نادیدگان ترسیم کنند؟ یا تنها مقصودشان ثبت دیده‌ها و شنیده‌های خود در محضر آیندگان است و برای شهادت واقعیتی که ممکن است مغفول بماندآن را بر جای می گذارند؟
هر کدام از تعابیر مذکور را که پاسخ بدانیم، با یک حقیقت روبرو هستیم: نویسنده خاطرات در شرح روزمرگی خود به دنبال گفتن چیزی است که اراده کرده بگوید. در عین حال از گفتن چیزهایی به اراده خود پرهیز می کند تا بتوان مقصودی که ازنگارش داشته را جامه عمل بپوشاند. ناصرالدین شاه نیز در روزنوشته‌های خود عامدا از گزارش برخی موارد خودداری و به جای آن بر بعضی موضوعات تمرکز کرده است؛ مثل اینکه بخش مهمی از یادداشت هایش را به تشریح گردش ها و شکارها پرداخته، اما با پرده پوشی خاصی از بیان مسائل حول حکومت و سلطنت خودداری می‌ورزد.»
کتاب روزنامه خاطرات ناصرالدین شاه توصیف دفترچه خاطرات روزانه ناصرالدین شاه قاجار مربوط به بازه زمانی ربیع الاول ۱۳۰۸تا ربیع الثانی ۱۳۰۹ه. ق مقارن با نوامبر ۱۸۹۱الی سپتامبر ۱۸۹۲م. و آبان ۱۲۷۰لغایت شهریور ۱۲۷۱ه. ش است.
در شروع این کتاب آمده است: «درسفر فرنگستان ثالث، سه کتابچه دست گرفته، روزنامه نوشتم، کتابچه آخری را از خروج از بوداپست مجارستان دست گرفتم تا به طهران رسیدیم و بعد نوشتم تا سنه ۱۳۰۸بارس ئیل، اواسط میزان که از شهرستانک برگشتیم به سلطنت آباد و از آنجا رفتیم شکار ورجین به حیدرآباد-با حرم-و شش شب مانده از آنجا برای ۲۰صفر –اربعین-یک سر رفت برای شهر؛ یک شب عشرت آباد مانده، ۱۸صفر وارد شهر شدیم...»