به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ علی معلم دامغانی شاعر پیشكسوت كشورمان و رئیس فرهنگستان هنر در تازه‌ترین كارگاه «شرح شعر» خود در حوزه هنری در سخنانی با بیان این كه تفاوت هایی بین سبك و طرز شاعری وجود دارد، اظهار كرد: قله‌ایی مانند حافظ وقتی صحبت از سبك می‌شود می‌گوید من همشهری سعدی استاد سخن هستم، اما طرز من با طرز سعدی متفاوت است.
وی ادامه داد: اگر بپذیریم كه هر شاعری، به غیر از آثاری كه خلق می‌كند، شخصیت حقیقی هم دارد كه در آثارش نیز نمود پیدا می‌كند؛ باید شیوه دیگری هم با عنوان اسلوب، در كنار سبك و طرز شاعری طرح ریزی كنیم.
معلم خاطرنشان كرد: حافظ شناسان تا به حال درباره آثار حافظ بسیار صحبت كرده‌اند، اما هنوز حافظ را به لحاظ اسلوب نشناخته‌ایم و هنوز نمی دانیم مسلمان بوده است یا خیر. حافظ قرآن بودن با ایرانیت غلیظی كه در اشعار حافظ وجود دارد متضاد است و اگر این ها را كشف كنیم شاید بتوانیم به تفسیرهای دقیق و درستی از اشعارش برسیم.
این شاعر كشور همچنین گفت: این كه پیش از رودكی چند شاعر وجود داشته اند چیز زیادی نمی دانیم و از رودكی هم تنها دیوان كوچكی داریم و یك افسانه بزرگ كه می‌گوید او یك میلیون بیت شعر داشته است. در واقع هنوز نمی توانیم به طور قطع بگوییم كه رودكی پدر شعر فارسی بوده است.
وی با تاكید بر این كه هر شاعری در شعر خود حضور دارد، عنوان كرد: همه شاعران امروز یك حوزه زبانی دارند، یك طرز و در نهایت هر كس خود را در اثرش روایت می كند. شاعر در هر نقطه ایی كه متولد شود و رشد كند، تجربیاتش از زندگی در شعرش رسوب می‌كند. حتی در شعر شعرای نو و معاصر هم این موضوع مشهود است. اگر كسی می خواهد كوشش كند تا بفهمد شاعران شعرشان را در چه فضایی سروده اند و چه معانی دارد، باید در حوزه ایی كه شاعر در آن زیسته است مطالعه كنند، وگرنه راه به جایی نمی‌برند