به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ حسین اسرافیلی، با بیان اینكه هر جریانی در طول رویش و استمرار خود، تحولاتی را ناخودآگاه می‌پذیرد، اظهار كرد: جریانات هنری و ادبی، در مسیری كه طی می‌كنند، پالایش‌ها و ریزش‌هایی را پشت سر می‌گذارند و به سمت و سوی تكامل پیش می‌روند.
وی ادامه داد: حركت و جریان هنر انقلاب به ویژه در زمینه شعر به وجود آمده است. ابعاد نگرشی در آغاز حركت انقلاب به ویژه در سال‌های ۵۹ و ۶۰ كه جنگ نیز به ما تحمیل شد، در شعر نیز حضور موثر و مستمر داشته و تفكر و نگاه شاعران آمیخته با تعهدات دینی و انقلابی بود و فضای جامعه هم همین را می‌طلبید. به مرور شعرهایی كه موضوعات انقلاب هم در آن‌ها بود، از شعار به سمت شعور بیشتری رفت و شعر هم از نظر فرم و درون‌مایه و ساختار تكامل پیدا كرد.
اسرافیلی با بیان اینكه شعر در سال‌های اخیر، توسط برخی افرادی كه توجه به آرمان‌های انقلاب نداشتند به ورطه‌های هنر برای هنر كشش پیدا كرد، افزود: در این سال‌ها شاهد حضور برخی چهره‌های جوان هستم كه نه تنها در شعرشان از آرمان‌های انقلاب بهره نبرده‌اند، بلكه به نوعی بی‌اخلاقی در شعر روی آورده‌اند و مسائلی را در شعر مطرح می‌كنند كه بسیار غیراخلاقی و مستهجن هستند.
این شاعر پیش‌كسوت كشور همچنین گفت: زبان نجیب و فاخر ادب فارسی امروزه توسط كسانی به كار گرفته می‌شود كه متاسفانه در املای كلمات هم مشكل دارند و اخیرا هم كه مد شده غلط‌های نوشتاری را در اشعارشان پیدا می‌كنند و اشتباه خود را هم نمی‌پذیرند و به عنوان مثال به جای علامت تنوین، از حرف «نون» استفاده می‌كنند.
وی خاطرنشان كرد: از سوی دیگر آسیبی وجود دارد كه شاعران ارزشی مفاهیم مدنظرشان را با زبان كلاسیک می‌سرایند و اشعارشان چیزی شبیه سروده‌های قرن پنجم هجری است و مخاطب امروز با این گونه آثار بسیار غریب است. این گونه اشعار همچون انگشتری هستند كه نگین اصیل دارد، اما آن را در ركابی حلبی می گذاریم.