به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ «ایلین مایلز» یکی از پرکارترین شاعران قرن حاضر است. سخنانی که در زیر می‌آید از آن نظر نادر است که خود وی تاکنون درباره آنان سخن نگفته بود. مطالب مربوط به زندگی او در زیر می‌آید:

اگر مشروبات الکلی را ترک نمی‌کردم، الآن زنده نبودم. ماه بعد سی و سومین سالی است که لب به مشروبات الکلی نزده‌ام. پیش از این چنین عددی در خیال من هم نمی‌گنجید. تا آستانه مرگ رفتم و برگشتم. به خاطر دارم روزی که پس از بیهوشی برای قدم زدن به خیابان رفتم احساس سرگیجه داشتم و احساس کردم روح هستم. این موضوع مرا  یاد داستان‌های مختلف ارواح که درباره «نیویورک» نوشته شده است انداخت.

من اصلاً  آدم ظالمی نیستم اما بسیاری چنین فکری درباره من دارند چون یک بار شعری نوشتم که برای من هیچ اهمیتی ندارد که «رابرت لوول»، شاعر بنام آمریکایی از دنیا رفته است. خب، جوان بودم و فکر می‌کردم قدر شاعران را فقط تا وقتی که زنده هستند باید بدانیم.

من زنده مانده‌ام تا مراسم ختم خودم را ببینم. پاییز سال گذشته سفری به دور دنیا برای معرفی کتابم داشتم. بسیاری پس از دیدن من می‌گفتند «خیلی خوشحالیم که شما زنده هستید!» پس از این اجرا به ذهنم آمد که ما عادت کردیم برای شاعران مرده بزرگداشت برگزار کنیم. بهتر است از این به بعد در حضور شاعران و نویسندگان برایشان مجلس ختم بگیریم بلکه قدرشان در زمان حیات بیشتر دانسته شود!

برای به دست آوردن چیزی که می‌خواهید درخواست کنید. من همیشه یاد گرفتم وقتی چیزی می‌خواهم خودم به سمت آن بروم. من یک زن و اهل طبقه کارگر جامعه هستم و به همین دلیل بلد نبودم تقاضاهایم را اعلام کنم. ترک مشروبات الکلی این درس را به من داد که باید درخواست کنم و اگر توجهی نکردند دوباره درخواست کنم. بسیاری چیزها در زندگی هستند که ممکن است با خود فکر کنید هیچ‌گاه به آن نمی‌رسید. خودم چنین تجربه‌ای دارم و حالا برای خواسته‌هایم می‌جنگم. تجربه بسیار هیجان‌انگیزی است. حتماً امتحان کنید!

همه چیز در حال تغییر است. سن، سلامتی و حتی روابط انسانی. برای اینکه حالتان خوب باشد نیاز به هیچ محرک بیرونی ندارید. در حال حاضر من در حال مدیتیشن و ورزش هستم و به اندازه کافی می‌خوابم. باید تلاش کنم حالت‌هایم را مدیریت کنم و اجازه بدهم تغییرات آن طور که خود مایل هستند رخ دهند.

همیشه وقتی همه چیز خوب است احساس می‌کنم ممکن است همه چیز ناگهان خراب شود. البته در سال گذشته چنین حسی نداشتم و اکنون احساس خطر می‌کنم. حال من بسیار خوب است! و همین سبب می‌شود فکر کنم اتفاقی شوم در راه است.

سرچشمه همه چیز شعر است. همیشه دلم می‌خواهد به شعر برگردم. هر کار دیگری بخواهم انجام دهم با محدودیت‌های بسیاری روبه‌رو می‌شوم اما دنیای شعر محدودیت ندارد.