به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ صالح نجفی، درسگفتارهای بهار ۱۳۹۵ موسسه «پرسش» دوره «اسپینوزا در خوکدانی: تصاویر می ۶۸» را تدریس می کند. این دوره از بیستم اردیبهشت ماه آغاز می شود. سرفصل مباحث این جلسه عبارتست از؛ ضرورت مه ی ۶۸. روایت فردریک جیمسن، چهار مه ی ۶۸. روایت الن بدیو،حیات بعد از مرگ مه ی ۶۸. روایت کریستین راس و اسپینوزا در خوکدانی یا دفاع از انفعال فعال. روایت پازولینی.
این دوره روزهای دوشنبه ساعت ۱۷:۳۰ تا ۱۹:۳۰ برگزار می شود.
دوره دیگری که از ۲۲ اردیبهشت ماه آغاز می شود دوره «بازیابی امر محسوس: شکل گیری، ضرورت و معنایابی تاریخی زیبایی شناسی مدرن» که مجید اخگر آن را تدریس می کند. این دوره روزهای چهارشنبه ساعت ۱۷:۱۵ تا ۱۹:۱۵ برگزار می شود.
اخگر درخصوص محتوا و سرفصل های این دوره می گوید:
در چند دهه‌ي اخير، سرمشق رايجِ گفتمان هنر و ادبيات سرمشقِ ضديت با مدرنيسم و «زيبايي‌شناسيِ» مدرنيستي و مفاهيم مرتبط با آن ــ مانند اومانيسم، رمانتيسم، و جز آن ــ بوده است. اين سرمشق از حدود دهه‌ي ۱۹۶۰ ميلادي در كانون‌هاي فرهنگي و آكادميك اروپا و امريكاي شمالي دست بالا را پيدا كرد، و در سال‌هاي اخير روايت‌هاي دست‌وپاشكسته‌اي از آن بر فضاي هنري ايران نيز حاكم بوده است. از سوي ديگر، آن‌چه در سرمشق‌هاي عمليِ هنر و محصولات هنريِ دهه‌هاي اخير مي‌بينيم نيز حكايت از كاربست الگوهاي مشابهي دارد. به اين ترتيب، بايد پرسيد «زيبايي‌شناسي» چيست كه در چند دهه‌ي اخير چنين از وجوه مختلف محل نقد بوده و حالا عده‌اي از ضرورت بازگشت به آن سخن مي‌گويند؟ آيا زيبايي‌شناسي به سادگي مشتمل بر كل تفكرات نظام‌مند متفكران و فيلسوفان مختلف در مورد هنر و زيبايي است، يا بايد در اين زمينه تفكيك و تمايزي قائل شد؟ در اين دوره سعي مي‌كنيم خاستگاه‌ها و ضرورت تاريخيِ برآمدن سنت زيبايي‌شناسي مدرن و خصيصه‌هاي آن را به‌اجمال توضيح دهيم، و اين پرسش را مورد بحث قرار دهيم كه از پي تحولات نظري و فكري دهه‌هاي اخير كه تحت عنوان كلي پست‌مدرنيسم به آن اشاره مي‌شود، چه چيزي از زيبايي‌شناسي باقي مانده است، و دفاع از آن در زمانه‌ي ما چه معاني و پتانسيل‌هايي مي‌تواند براي كار هنري و انديشيدن به آن داشته باشد. رئوس تقريبي مباحث اين چهار جلسه به قرار زير است.
جلسه‌ي اول: زيبايي‌شناسي چيست؟/ برآمدن زيبايي‌شناسي و تكوين ايده‌ي مدرنِ «هنر»/ چرا هنر تا اين ميزان اهميت دارد؟/ نقد سوم كانت: پل ميان عين و ذهن، علم و اخلاق، و ضرورت و آزادي/ زيبايي‌شناسان زيبايي‌شناسي را نقد مي‌كنند (درباره‌ي بيگانگي زيبايي از حقيقت)/ هايدگر، گادامر، و هنر «بزرگ»
جلسه‌ي دوم: محسوس و مفهوم/ آيا امر محسوس مي‌انديشد؟/ ژاك رانسير: رژيم اخلاقي، رژيم بازنمايانه، رژيم زيبايي‌شناختي/ تجربه‌ي زيبايي‌شناختي به عنوان سرمشق تجربه به معناي عام/ تجربه و سوبژكتيويته
جلسه‌ي سوم: مسئله‌ي «بيان» هنري/ هنرمند چه چيزي را بيان مي‌كند؟/ بيان و حقيقت/ هنر قديم، هنر جديد، و نسبت آن‌ها با مسئله‌ي بيان/ ابداع معناشناختي يا «هنرمند از كنترل خود خارج مي‌شود»؟/ بيان، زبان، واقعيت/ «واقعيت»هاي چندگانه در علم، شعر، و زندگي روزمره/ تلاش براي بيان واقعيت همواره به شكل گرفتن استعاره يا فيگوري از واقعيت منجر مي‌شود
جلسه‌ي چهارم: فراز و فرودهاي رابطه‌ي فرهنگ و اقتصاد (هنر و سرمايه‌داري) در عصر مدرن و دگرگوني اين نسبت از ميانه‌ي سده‌ي بيستم به اين سو/ نفي زيبايي‌شناسي: ظهور گفتمان‌هاي نظري راديكال از دهه‌ي ۱۹۶۰ / ديالكتيك تصوير و مفهوم در هنر آلمان/ بازگشت به زيبايي‌شناسي: بازيابيِ امر محسوس/ تاريخ و وراي تاريخ: ايده‌پردازي با محسوسات و حسّاني كردنِ ايده‌ها