به گزارش فرهنگ امروز به نقل ازمهر؛ در این رتبه بندی ۵۰ کشور دنیا دارای بالاترین نظام های آموزش عالی در چهار شاخص قدرت سیستم، میزان دسترسی، رهبری و حاکمیت دانشگاه ها و زمینه های اقتصادی معرفی کرده است.

در این رتبه بندی از ۴ معیار قدرت نظام آموزشی، دسترسی، رهبری و حاکمیت دانشگاه ها و زمینه های اقتصادی استفاده کرده است.

قدرت سیستم؛ اولین معیار این رتبه بندی براساس قدرت نظام آموزشی است. هر کشور بر اساس تعداد دانشگاه هایی که در فهرست های سالانه «کیو اس» در رتبه ۷۰۰ یا بالاتر رتبه دارند، نمره می گیرند. هدف این است که جایگاه هر کشور در رتبه بندی جهانی نشان داده شود.

میزان دسترسی؛ دومین معیار این رتبه بندی دسترسی بین المللی است. در واقع تلاش و توانایی دانشگاه های یک کشور برای رسیدن به سطح اول آموزش عالی جهانی، مهم است.

این معیار درباره دانشگاه های دارای رتبه در ۵۰۰ دانشگاه برتر جهان و بر اساس یک شاخص جمعیتی محاسبه شده است. در این معیار تعداد کل دانشجویان تمام وقت در دانشگاه ها در یک چهارم جمیعت محاسبه شده اند.

رهبری و حاکمیت دانشگاه ها؛ این معیار کیفیت دانشگاه و رتبه دانشگاه را در معیار «کیو اس» در نظر می گیرد و در آن سرمایه گذاری ملی که هر کشور برای دانشگاه های حاضر در رتبه بندی جهانی «کیو اس» انجام می دهد از اهمیت برخوردار است و به عنوان یک شاخص محاسبه می شود.

زمینه های اقتصادی؛ در این رتبه بندی میزان سرمایه گذاری هر کشور در آموزش عالی آن بررسی شده است. سرانه تولید ناخالص داخلی در آموزش نیز در این معیار محاسبه شده است. دانشگاه های حاضر در رتبه بندی بر حسب قرار گرفتن در دسته ۱۰۰ تای اول تا ۱۰۰ تای چهارم امتیازات متفاوتی دریافت می کنند.

FacebookTwitterGoogle+ارسال به