به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ به نوشته «گاردین»، دادگاه عالی رژیم اشغالگر قدس با صدور حکم تعلق داشتن دست‌نوشته‌های «فرانتس کافکا» نویسنده آلمانی‌زبان اهل چک به کتابخانه اسرائیل، به این پرونده پایان داد.
چند سال پیش یک دادگاه اسرائیلی مدعی شد «کافکا» به «ماکس برود» دوستش نزدیکش گفته است که آثارش را به کتابخانه دانشگاه عبری در بیت‌المقدس، کتابخانه شهر تل‌آویو و یا موسسه‌ای عمومی، چه در اسرائیل و چه در کشوری دیگر، تحویل دهد این در حالی است که در همه زندگی‌نامه‌های نویسنده «مسخ» آمده او پیش از مرگ در سال ۱۹۲۴ به «برود» وصیت کرده تمام دست‌نوشته‌هایش را بسوزاند.
با این حال دوست «کافکا» به این وصیت عمل نکرد و در زمان فرار از دست نیروهای نازی به چک‌اسلواکی، آن‌ها را با خود به فلسطین برد. «برود» برخلاف خواسته دوستش، بخشی از این آثار را منتشر کرد تا «کافکا» به یکی از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان قرن بیستم تبدیل شود.
«ماکس برود» پیش از مرگ در سال ۱۹۶۸، این مجموعه آثار را به منشی خود «اشتر هوف» سپرد. «اشتر هوف» که در سال ۲۰۰۷ درگذشت، این دست‌نوشته‌ها را نزد خود مخفی نگه داشت و بخشی از آن‌ها را به فروش رساند. «محاکمه» یکی از مهم‌ترین این آثار است که به قیمت دو میلیون دلار چوب حراج خورد. «هوف» پیش از مرگش این دست‌نوشته‌ها را بین دو دختر خود تقسیم کرد.
خانواده «هوف» مجموعه دست‌نوشته‌های «کافکا» را طی این سال‌ها در صندوق امانات بانک‌هایی در اسرائیل و سوییس نگهداری کردند و صفحاتی از آن‌ها را به مجموعه‌داران فروختند.
دادگاه رژیم صهیونیستی از سال ۲۰۰۹ مدعی شد این میراث ادبی که میلیون‌ها دلار ارزش دارد، باید به کتابخانه این رژیم تحویل داده شود. در حالی که «کافکا»ی آلمانی‌زبان در بیش‌تر کشورهای جهان مورد احترام است، اما بسیاری از اسرائیلی‌ها او را به عنوان میراث اسرائیل معرفی می‌کنند و مدعی‌اند تمام آن‌چه متعلق به اوست، باید در اختیار آن‌ها قرار بگیرد.
دادگاه عالی رژیم صهیونیستی در حکم جدیدش آورده: «ماکس برود» نمی‌خواسته میراثش به بالاترین قیمت ممکن فروخته شود، بلکه قصد داشته از آن‌ها در مکانی مناسب در یک موسسه فرهنگی یا ادبی نگهداری شود.
«فرانتس کافکا» روز سوم جولای سال ۱۸۸۳ در یک خانواده یهودی آلمانی‌زبان در پراگ، پایتخت جمهوری چک، متولد شد. زبان نخستی که او فراگرفت، آلمانی بود؛ اما بعدها توانست زبان چکی را نیز بیاموزد. همچنین علاقه‌اش به زبان فرانسه، او را به آموختن این زبان کشاند.
بعد از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه، به دانشگاه آلمانی «چارلز فردیناند» در پراگ رفت و در ابتدا به تحصیل شیمی پرداخت؛ اما بعد از دو هفته رشته‌اش را به حقوق تغییر داد و در سال ۱۹۰۶ موفق به کسب دکترای حقوق شد. تا هنگام مرگ، آثار و سبک نگارش «کافکا» توجه کمی را جلب می‌کرد. وی پیش از مرگ، از دوست نزدیک و مدیر برنامه‌های ادبی‌اش، «ماکس برود» خواست تا تمام دست‌نوشته‌هایش را از بین ببرد. «دورا دیامانت» که «کافکا» به او علاقه‌مند بود، تا حدودی این درخواست را اجرا کرد؛ اما حدود ۲۰ یادداشت و ۳۵ نامه‌اش را نگه داشت که البته در سال ۱۹۳۳ به دست گشتاپو افتاد. تمامی آثار منتشرشده «کافکا»، به جز چند نامه‌ای که او در چک به «میلنا جنسکا» نوشت، همگی در آلمان نوشته شدند.
«توصیف جنگ» (۱۹۰۴)، «مقدمات عروسی در ییلاق» (۱۹۰۷)، «تفکر» (۱۹۱۲)، «در تبعیدگاه» (۱۹۱۴)، «رییس آرامگاه» (۱۹۱۷)، «دیوار بزرگ چین» (۱۹۱۷)، «پیامی از سوی امپراتور» (۱۹۱۹)، «محاکمه» (۱۹۲۵)، «قصر» (۱۹۲۶) و «آمریکا» (۱۹۲۷) از جمله آثار این نویسنده هستند.