به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شرق؛ بزرگ‌ترین آرشیو موسیقی ایران در شهرری در حال نگهداری است، شهری که از قدیم‌الایام مهد هنرمندان و هنردوستان تهرانی بوده و بسیاری از هنرمندان تهران که از اسم و رسم پرافتخاری برخوردارند، مدت‌ها در شهرری ساکن بوده‌اند. در اکثر آثار موسیقی قدیم ایرانی نام یک هنرمند از شهرری دیده می‌شود، هنرمندانی چون فرهنگ شریف، رضا منفرد، محسن حسن‌زاده، قاسم غلامعلی، محمد شریفی، جمال جهانشاد، قاسم علوی و بسیاری از نوازندگان چیره‌دست سازهای ایرانی از این منطقه باستانی از تهران سربر آورده و شهره آفاق شده‌اند. این‌بار پس از حدود ٤٠ سال، آرشیو گمشده موسیقی ایران شامل کامل‌ترین برنامه گلها، تک‌نوازان و بزم شاعران و برنامه‌های طنز و شاد و شما و رادیو با حضور استادان برجسته موسیقی کشور و تعداد بسیار زیادی از تصنیف‌ها و ترانه‌های ناشنیده اعم از سنتی و پاپ و کوچه‌بازاری و بسیاری از قطعات مذهبی آیینی ضبط‌شده در دهه ٤٠ تا ٥٠ به همت «علی دولو» در شهرری جمع‌آوری شده است.
حسین خواجه‌امیری (ایرج) ضمن تشکر از «علی دولو» درباره جمع‌آوری این آرشیو به خبرنگار «موسیقی ایرانیان» می‌گوید: «در روزگاری که هنرمندان ایرانی به موسیقی غربی رو آوردند و ازبین‌رفتن آثار قدیمی خم به ابروی خیلی از انسان‌ها نمی‌آورد. هنرمندی از دیاری که در جنوب تهران است، فرهنگ و هنر این کشور را زنده نگه داشته است. شهرری هنرمندان پرآوازه‌ای در خود جای داده، در زمینه آواز ایرانی نیز استاد فرزین ذوالقدر مدتی است که نسبت به حفظ فرهنگ و تمدن ایرانی اهتمام ورزیده، به نظرم بازتاب و بازخورد جمع‌آوری این آرشیو در اذهان عمومی و بالاخص در ورطه جاودانگی مؤثر خواهد بود».علی دولو (نوازنده و پژوهشگر موسیقی) که مالکیت این آرشیو را به عهده دارد و خود نیز با وجود سن‌وسال کم سابقه طولانی در زمینه نوازندگی سازهای کوبه‌ای در رادیو و تلویزیون ایران دارد، در این‌باره می‌گوید: «چرا مردم ایران فکر می‌کنند موسیقی ایرانی فقط برنامه گلهاست، این برنامه گلهایی که در اختیار مردم است هیچ هویتی از ایرانیان به معرض نمایش نمی‌گذارد. چراکه کلا ناقص ارائه شده، وقتی که برنامه ٣٠ دقیقه‌ای گلها تبدیل به ٢٧ دقیقه می‌شود یعنی دور ضبط تند بوده و این خود مشکلاتی را در گام آهنگ و صدای خواننده به وجود می‌آورد و برعکس وقتی یک برنامه ٣٠ دقیقه‌ای به ٣٢ دقیقه افزایش پیدا می‌کند، باز هم مشکلات را برای آن اجرای استادانه و کم‌نظیر به وجود می‌آورد. بعضی آثار ضبط‌شده در گلها بی‌هویت هستند چراکه نوازنده‌ها و خواننده ناشناس قلمداد شده‌اند، ولی به حق این‌گونه نیست، برنامه‌هایی مانند تک‌نوازان، گلهای جاویدان، گلهای صحرایی، برگ سبز و... فقط بخشی از موسیقی و فرهنگ ما را به نمایش می‌گذارند ولی اگر با دقت به این مقوله نگاه کنیم متوجه آثار زیبای آیینی و روحوضی و انواع سیاه‌بازی و موسیقی فولکلور و حتی تعداد زیادی از آثار کوچه‌بازاری می‌شویم که کسانی اجرا کرده‌اند که طرفداران بسیار زیادی را در زمان خود داشته‌اند». او در ادامه می‌گوید: «با اندکی دقت در این آرشیو متوجه می‌شوید حدود ٨٠ درصد آهنگ‌های اجرا شده توسط خوانندگان در سه دهه گذشته تکراری بوده و اصل آهنگ را یک ناشناس در زمان‌های قدیم اجرا کرده و با بسیاری از آهنگ‌های ایرانی که در زمان‌های قبل از انقلاب ساخته و ضبط شده و هنوز مردم این کشور زمزمه می‌کنند، اصلا اصالت ایرانی نداشته و در آلبوم‌های ارمنی، ترکیه‌ای و یونانی می‌توان اصل این آهنگ‌ها را شنید و آهنگ‌ساز به هیچ عنوان نمی‌توانست روزی را تصور کند که راز سربه‌مهرش فاش شود».