به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ در این مراسم که جمعی از هنرمندان و چهره‌های فرهنگی حضور داشتند بهزاد مریدی - مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس - در سخنانی از وضعیت سینما در شیراز سخن گفت.
همچنین رحیم هودی و مهدی فقیه - دو بازیگر پیشکسوت - از خاطرات خود از سینماهای شیراز گفتند.
کوروش کمالی سروستانی - مدیر دانشنامه فارس و موسس پردیس سینمایی «گلستان» - نیز در سخنانی مطرح کرد: برای مؤسسه فرهنگی و پژوهشی دانشنامه فارس افتخار بزرگی است که در دهه کرامت و همزمان با میلاد باسعادت امام رضا (ع)، پردیس سینمایی «گلستان» را با سه سالن مجهز به سیستم دالبی و HD با گنجایش ۳۰۰ صندلی به فراخور فرهنگ و هنر مردمان فرهیخته فرهنگ‌شهر شیراز افتتاح می‌کند.
او افزود: نکته قابل توجه آنکه در سال گذشته و همزمان با میلاد امام رضا (ع) افتخار آن را داشتیم که سینما فرهنگ را در مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس به عنوان بخشی از طرح آرشیو ملی هنر ایران افتتاح کنیم و امیدواریم به همّت اهل فرهنگ و مدیران مدبّر، دهۀ کرامت سال آینده، شاهد گشایش پردیسی دیگر در فرهنگ‌شهر شیراز باشیم.
کمالی در ادامه گفت: داستان شکل‌گیری سینمای پس از انقلاب، داستانی است پر از آب چشم؛ بررسی اسناد سال‌های نخستین انقلاب، گواه این مدعا و بیانگر نقش تعیین‌کننده دیدگاه‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی در این زمینه است. داریوش مهرجویی در این خصوص در مصاحبه‌ای می‌گوید: «در شرایطی که در اوایل انقلاب، سینما، موضوع ملعونی بود و مردم، سینماها را آتش می‌زدند چون می‌گفتند سینما محل ترویج فساد است، تولید فیلم به صفر رسید و سینماها تعطیل شد. در این وضعیت، تلویزیون به‌طور اتفاقی فیلم «گاو» را نشان داد و امام خمینی (ره) این فیلم را مشاهده کردند و در نطقی گفتند: «ما نمی‌گوییم سینما اساساً بد است. نظیر فیلم گاو می‌تواند فیلمی فرهنگی و آموزنده باشد و فکر و روح بیننده را تعالی دهد». این سخن نغز امام، در آن روزگار برای تعیین وضعیت سینمای ایران بسیار تعیین‌کننده بود.
او همچنین بیان کرد: امام خمینی (ره) سینما را یک دستگاه آموزشی و یکی از مظاهر تمدن می‌دانستند که باید در خدمت تربیت مردم باشد و جمله معروف ایشان مبنی بر اینکه «ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم»، الگویی برای تحول سینمای پس از انقلاب شد. در همین ایام، امام (ره) مجوز اکران فیلم محمد رسول‌الله (ص) را صادر کردند؛ این در حالی بود که برخی به دلیل غیرشیعی بودن کارگردان آن، مصطفی عقاد و اذان بدون «اشهد ان علی ولی‌الله» بلال در سکانس فتح مکه، نمایش آن را به مصلحت نمی‌دیدند.
مدیر دانشنامه فارس گفت: با توجه به این رویکرد امام، سه تن از سینماگران ایران؛ آقایان فخرالدین انوار، سیدمحمد بهشتی و محمدعلی نجفی با تکیه بر دیدگاه‌های امام (ره) و ملاقات و رایزنی با ایشان در قم، پایه‌های بنیانگذاری سینمای پس از انقلاب را مستحکم کردند. مقام معظم رهبری نیز در سخنرانی‌های گوناگون در جمع سینماگران کشور، هنر سینما را هنر برتر خوانده و فرمودند: «اعتلای سینمای کشور، نیاز محسوسی است و همه باید این حقیقت را دریابند که هنرِ مهم و بسیار برجسته سینما برای کشور، یک نیاز و ضرورت محسوب می‌شود».
کمالی سروستانی در ادامه سخنانش اظهار کرد: در دهه ۶۰ ، سینمای ایران تولدی دوباره یافت و همان‌گونه که روند تولید، مضامین و ساختار فیلم‌های ایرانی رو به تعالی رفت، مدیریت سینما نیز با تغییراتی همراه شد. تعدادی از کارگردانان صاحب‌نام و باسابقه همچون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، سیروس الوند و امیر نادری با ساخت فیلم‌های جدید به کار خود ادامه دادند و نسل جدیدی از کارگردانان همچون خسرو سینایی، کیومرث پوراحمد، رسول ملاقلی‌پور، رسول صدر عاملی، رخشان بنی‌اعتماد، پوران درخشنده، کیانوش عیاری، تهمینه میلانی، کمال تبریزی، احمدرضا درویش و ابراهیم حاتمی‌کیا در کنار آنها قرار گرفتند.
او افزود: در دهۀ ۷۰ نسل دوم فیلم‌سازان پس از انقلاب با اندیشه‌های جدید رخ نمودند. کارگردانانی چون مجید مجیدی، یدالله صمدی، بهمن قبادی، جعفر پناهی، بهروز افخمی، محمدعلی طالبی و شهرام اسدی که با آثار خود، تحسین مخاطبان عام و خاص را به خود جلب کردند. در دهۀ ۸۰ اصغر فرهادی، سیدرضا میرکریمی و... با ساخت آثاری تأثیرگذار و جذاب، کیفیت سینمای ایران را ارتقا بخشیدند و به عنوان سفیران فرهنگی ایران در جهان، پرچم جمهوری اسلامی ایران را در جشنواره‌های مختلف جهان به اهتزاز درآوردند و بیش از ۲۷۰۰ جایزه جهانی را به نام خود ثبت کردند.
موسس پردیس سینمایی «گلستان» بیان کرد: در دهه گذشته که دوران گذار از سالن‌های نمایش از شیوه ۳۵ میلی‌متری به دیجیتال است، برخلاف رشد کیفی فیلم‌سازی، در زمینه سالن‌های نمایش که تجلی معنا در بناست، پیشرفت درخوری صورت نگرفته و اگر فرهنگ‌شهر شیراز را به عنوان مصداق این مفهوم در نظر بگیریم، نزدیک به ۵۰ سال است که در این شهر، سینمایی ساخته نشده است.
او همچنین در بیان تاریخچه‌ای از ساخت سینما در شیراز گفت: به روایت مورخان تاریخ ساخت سینما از جمله مسعود مهرابی، شیراز یکی از اولین شهرهای ایران بود که بعد از تهران صاحب تماشاخانه شد. اولین تماشاخانه شیراز در سال ۱۲۹۷ در محله "گودعربان" ایجاد می‌شود و منصور صانع در کتاب «شیراز کودکی ما» از متن آگهی منتشر شده در روزنامه فارس در سال ۱۲۹۹ گزارش داده که در آن به افتتاح عن‌قریب «سینما کافه جنوب» در خیابان جمشیدیان شیراز اشاره شده بود. البته این سینما مربوط به تشکیلات پلیس جنوب ایران بود که در آن زمان در شیراز مستقر بودند.
کمالی در ادامه اظهار کرد: ابراهیم گلستان معتقد است که در سال ۱۳۰۷ سینمایی در خیابان داریوش توسط محمدخان هندی افتتاح می‌شود. در سال ۱۳۰۸ سینما خورشید توسط خانی ربیع‌زاده تأسیس می‌شود که دارای دو سالن سرپوشیده و تابستانی بود. بعدها این سینما توسط احمد مشیری و علی شاپوری خریداری می‌شود و به سینما پارس تغییر نام پیدا می‌کند. در سال ۱۳۱۰ سینمای دیده‌بان در خیابان انوری ساخته می‌شود که بعدها نامش به سینما «مایاک» و «تاج» تغییر می‌کند و در سال ۱۳۵۰ تعطیل و تخریب می‌شود.
این مدیر فرهنگی گفت: جنگ جهانی دوم و مشکلات اقتصادی و اجتماعی آن دوران، ۲۰ سال ساخت فیلم و سینما را با رکود همراه می‌کند. در سال ۱۳۳۰ سینما تئاتر رکس توسط علی محزون در خیابان داریوش ساخته می‌شود که بعدها به نام «تخت جمشید» به کار خود ادامه می‌دهد و بالاخره در دهۀ ۶۰ تعطیل می‌شود. در سال ۱۳۳۱ در چهارراه مشیر یا کَل مشیر سینما پارامونت ساخته می‌شود که به سینما «دَم کَلی» معروف شد و با تغییر مالکان این سینما به اسامی «دنیا»، «شهرزاد» و «مهتاب» تغییر نام داد، اما همچنان به سینما دَم کَلی معروف ماند تا تعطیل شد. در سال‌های ۱۳۳۲ و ۱۳۳۳ سینماهای ایران و پاسارگاد توسط مشیری و شاپوری ساخته شد و سالن تابستانه سینما پارس با طراحی جدید به عنوان سینما پِرسیا مورد بهره‌برداری قرار گرفت. در دی‌ماه سال ۱۳۳۹ سینما سعدی به عنوان یکی از لوکس‌ترین سینماهای خاورمیانه در آن روزگار، توسط علی‌اکبر یاسایی تأسیس شد. در دهه ۴۰ جمشیدیان، سینما پارامونت را در ابتدای خیابان مشیرفاطمی و صلاح‌الدین امامی سینما پرسپولیس را در خیابان سعدی بنا می‌کنند.
او افزود: سینما "مترو" در خیابان کریم‌خان زند و سینما "کاپری" در خیابان لطفعلی‌خان زند در همین سال‌ها افتتاح می‌شوند. آخرین و مجهزترین سینمای شیراز به نام "آریانا" در سال ۱۳۴۸ توسط شاهرخ گلستان در خیابان کریم‌خان زند ساخته و افتتاح می‌شود که در سال ۱۳۵۷ در آتش می‌سوزد و همچنان سوخته می‌ماند. از آن زمان تاکنون نه تنها سینمایی در شیراز ساخته نشده ، بلکه از ۱۳ سینمای موجود در سال ۱۳۵۷ در شیراز، تنها پنج سینمای: سعدی، ایران، فلسطین، شیراز و پیام به فعالیت مشغول کار هستند.
کمالی سروستانی سپس متذکر شد: اگرچه در سال ۱۳۹۴ با افتتاح سینما «فرهنگ» که خوشبختانه با استقبال خوب هنردوستان روبه‌رو شد، سالن اجتماعات مرکز اسناد و کتابخانه ملی به سینما تبدیل شد، اما اولین سینمای استاندارد و مدرن شیراز که پس از ۴۸ سال از ساخت آخرین سینما در این شهر و پس از ۳۸ سال از پیروزی انقلاب اسلامی ساخته می‌شود و مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد، پردیس سینمایی «گلستان» است که امروز با حضور شما عزیزان گشایش می‌یابد؛ مجموعه‌ای که با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و حمایت معنوی و مادی مؤسسه سینماشهر به مدیریت جناب آقای مسچی، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و دوستان عزیز و کاردانی چون محسن خباز و علی آذری و طراحی علی سوداگران، مصطفی خادم صادق، و اجرای شرکت رزکو و همکاران دانشنامه فارس به سامان رسیده است.
او افزود: ساخت فضاها و تأسیسات فرهنگی، ضرورتی است برای افزایش سرانه مصرف تولیدات فرهنگی و شهر شیراز همچنان به پردیس‌هایی از این دست نیازمند است و امید است با همکاری نهادهای ذیربطی چون استانداری، شهرداری، شورای شهر، ادارۀ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و همّت بخش خصوصی، هر ساله شاهد ساخت و گشایش مجموعه‌های فرهنگی در فرهنگ شهر شیراز باشیم.
موسس پردیس سینمایی «گلستان» در پایان اظهار کرد: بار دیگر از حضور همۀ هنرمندان، نویسندگان، همکاران، مدیران و علاقه‌مندان به هنر سینما سپاسگزاری می‌کنم و بر این باورم که حضور شما در این نشست و استقبال مردم از روزهای نخستین شروع کار آزمایشی این مجموعه، به دلیل علاقه و احترام شما به هنر والای سینماست؛ هنری که با حضورش در جهان، هنر هفتم لقب گرفت و ترکیبی خلاق شد از ادبیات، معماری، هنرهای تجسمی، تئاتر و موسیقی. سینما هنر عصر مدرن است، هنری متکی بر صنعت. سینما زاده همۀ هنرها بوده و در برخی از آثار برتر و مؤثرتر از آنان، امروز فیلم و سینما بخش جدایی‌ناپذیر از فرهنگ ملی و جهانی است. سینما صنعت است، رسانه است، خِرَد است، هنر است، و فرهنگ‌ساز.