کمیته سازمان‌دهنده این مراسم به تازگی اعلام کرد در سالی که به نام این نویسنده مشهور نامیده خواهد شد، فستیوالی به این منظور برپا می‌شود. در این فستیوال مجسمه این نویسنده مشهور نیز رونمایی می‌شود. در ضمن موزه‌ای که در تورسکایا واقع شده، ارایه کننده آثار به جای مانده از این نویسنده می‌شود.

به گفته ناتالیا سولژنیتسین بیوه این نویسنده که خودش نیز نویسنده است، آلکساندر سولژنیتسین اجازه نداشت در پایتخت روسیه زندگی کند. وی گفت: به همین دلیل پیش از این که ما دست به تبعید بزنیم، در آپارتمانی در تورسکایا زندگی می‌کردیم، و در همانجا پسران ما به دنیا آمدند. این آپارتمان دربرگیرنده برخی از لحظه‌ها تاثیرگذار زندگی آلکساندر است و این مکان قرار است به افتخار او به موزه بدل شود.

مجسمه‌ای که به افتخار این نویسنده ساخته می‌شود در مکانی بین ساختمان‌های ۱۱ و ۱۳ در مرکز مسکو و در خیابانی نصب می شود که اکنون هم به نام این نویسنده خوانده می‌شود.

بیوه نویسنده خالق «مجمع‌الجزایر گولاک» و «یک روز از زندگی ایوان دنیسوویچ» افزود یک نمایشگاه نیز که در برگیرنده دست‌نوشته‌های سولژنیتسین است در لندن، برلین و پاریس  برپا می‌شود. احتمالا موزه‌ای به یاد وی نیز در ورمونت در شمال آمریکا دایر خواهد شد.

وی درباره این موزه گفت: صدها تن از هواداران این نویسنده تلاش دارند تا موزه‌ای را در یکی از کلیساهای خالی شهر ورمونت کاورنیش ، جایی که او در تبعید در آنجا زندگی کرد، دایر کنند.

وی افزود: این فکر خیلی عالی و بزرگ است، اما ممکن است سال‌ها طول بکشد تا این منطقه کم جمعیت و فقیر بتواند تدارک چنین کاری را ببیند. گفته شده در این شهر کوچک تنها ۱۳۰۰ نفر زندگی می‌کنند.

آلکساندر سولژنیتسین ۱۱ دسامبر ۱۹۱۸ متولد شد و ۳ اوت ۲۰۰۸ در حالی که ۸۹ سال داشت، درگذشت. این نویسنده مشهور روس و برنده جایزه ادبیات نوبل در سال ۱۹۷۰، به خاطر افشای جنایات جوزف استالین در رمان‌هایش، بیست سال را در تبعید گذراند.

آلکساندر سولژنیتسین سال ۱۹۴۵ به خاطر نوشتن نامه‌ای در انتقاد از جوزف استالین مورد غضب قرار گرفت و هشت سال زندانی شد. وی پس از گذراندن هشت سال در گولاک‌های استالین به قزاقستان تبعید شد و در آنجا به خاطر ابتلا به سرطان معده مورد درمان قرار گرفت. او سال ۱۹۷۴ میلادی از اتحاد جماهیر شوروی اخراج و از آنجا به آلمان غربی و سپس به سوییس رفت و در نهایت در ایالات متحده آمریکا ساکن شد.

در ۳ اوت ۲۰۰۸ وی در محل باغ ییلاقی خود به نام تروئیتسه - لیکووا در حومه شهر مسکو به علت ایست قلبی درگذشت. وی را در صومعه دانسکی به خاک سپردند. این محل را آلکساندر سولژنیتسین ۵ سال قبل از مرگش انتخاب کرده بود.

عدم رضایت و انتقادهای او از ساختار اداری نادرست و وجود فساد و ندانم‌کاری در میان مقامات بالادست شوروی و بی اعتنایی آنان به همه، جز خودشان معروف است.

برخی از مشهورترین آثار این نویسنده به زبان فارسی نیز ترجمه شده‌اند که «حقوق نویسنده»، «به زمامداران شوروی»، «یک روز از زندگی ایوان دنیسویچ»، «مجمع الجزایر گولاگ» و «بخش سرطان» از جمله آن‌ها هستند.