به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ هیلاری مانتل گفته است: اگر به این اعتقاد ندارید که کلماتی که بر زبان می‌آورید عواقبی دارد، اصلا آنها را ننویسید.
مانتل که با نوشتن رمانی تاریخی درباره زندگی توماس کرامول دو جایزه بوکر را از آن خود کرده، در مقاله‌ای که برای مجله «شاخص سانسور» نوشته از کودکی خود یاد کرده و نوشته است: می‌توانم بگویم تا زمانی که فکر نکردم حرفی برای گفتن دارم، هیچ حرفی نزدم. فکر می‌کنم اولین حرف‌هایی که می‌زنیم حرف‌های احمقانه‌ای باشند، البته اگر سوال احمقانه‌ای در مدرسه مطرح می‌شد، من تنها کاری که می‌کردم این بود که پاسخ ندهم. من این نافرمانی را تا وقتی ۱۱ سال داشتم ادامه دادم.
مانتل در این مقاله که برای بیان سانسور در زندگی نوشته از اهمیت واژه‌ها و ضرورت ایستادن سر حرف خود گفته است. او با این مفهوم بیگانه نیست زیرا خودش سه سال پیش در مقاله‌ای کیت میدلتون عروس سلطنتی را به شدت کوبیده بود و او را نسخه بدل پرنسس دایانا خطاب کرده بود و یک سال بعد در سال ۲۰۱۴ نیز با نوشتن داستانی کوتاه با عنوان «ترور مارگارت تاچر» سروصدای زیادی به راه انداخت؛ اما سر حرف خود ایستاد و از نوشته‌هایش دفاع کرد.
این نویسنده تاکید می‌کند که اگر باور ندارید هر حرفی نتایجی به بار می‌آورد؛ اصلا هیچ چیز به زبان نیاورید، اما اگر حرفی را زدید باید بتوانید به عواقب آن فکر کنید.
او یادآور می‌شود که در دنیای امروز که اینترنت بر همه چیز احاطه دارد دیگر نمی‌شود رد پای حرف زده شده را پاک کرد یا آن را کتمان کرد پس بهتر است پیش از به زبان آوردن حرفی، مراقب گفته‌های خود بود.
مانتل از حضور خودش در دهه ۱۹۸۰ در عربستان سعودی هم یاد کرده و از تجربیاتش درباره چگونگی حذف واژه‌ها در آنجا و نحوه برخورد با زنان سخن گفته است.
او همچنین به رفراندوم ماندن یا رفتن از اتحادیه اروپا نیز اشاره کرده و یادآور شده که قبل از انتخابات خیلی‌ها هشدار می‌دادند که این رایی نیست که بتوان با یک پاک کن آن را پاک کرد، اما دیدیم که مردم بدون توجه به عواقب این تصمیم رای دادند و روز بعد از انتخابات جمعیت وسیعی خواستار انتخابات مجدد شدند.
او در عین حال به قتل جو کاکس نماینده مجلس که در آستانه انتخابات کشته شد اشاره کرد و گفت این راه خاموش کردن سیاستمداراست. اما با کشتن یک تاریخدان آیا می‌توان جلوی وقوع وقایع را گرفت؟
این رمان نویس که با رمان‌های «تالار گرگ» و «جسدها را بالا بیاورید» درباره زندگی هنری هشتم به نویسنده‌ای پرفروش بدل شد با اشاره به داستان خودش نوشته است: چرا قربانی هنری هشتم باید با یک دژخیم روبه رو شود، در حالی که سخنرانی استاندارد برای پادشاه به معنی تحسین شاه؛ عدالت او و رحمت اوست.
وی یادآور شد: هیچ چیز تغییر نمی‌کند و به نظر می‌رسد همین حالا هم اندیشه‌هایی وجود دارند که تلاش دارند سانسور و خودسانسوری را غالب کنند و این هم تلاشی قدیمی است که تکرار می‌شود.