وی ادامه داد: این تعالی طلبی و تعالی روی، از چند وجه است. اول این که ادبیات مدرن، به معنای عامش، به ادبیات فارسی کم کم راه پیدا کرده، و تاثیرش کمی شناخته شده و بکارگیری ش جدی تر شده و لزومش باور شده  پس نفس ورود  شناخت و استفاده از فرمهای جدید، کما به این که همه ادبیات ما را بالا کشیده، ادبیات آیینی ما را هم خواندنی تر کرده.

شجاعی ادامه داد: مساله دوم توجه ویژه‌تری که در همه دنیا، و ایران هم، به خواست و نیاز و علایق مخاطبان شده و می‌شود، سبب شده که ما هم بر اساس نیاز نسل‌های جدید برای بازبیان وقایع تاریخی و دینی‌مان، به سراغ مدیا و قاب های جدید برویم و ادبیات آیینی شکوفا و مدرن هم از این مساله مستثنی نیست.

شجاعی افزود: مساله سوم بازخورد منفی مخاطبان از مضامین بی سند است که راه بری نویسندگان به پژوهش‌هایی عمیق‌تر و دقیقتر و مستندتر و در نتیجه آن آثاری پر مغزتر و جان دارتر باز کرده است و مساله چهارم نشر همه جانبه آثار در شکلهای گوناگون و احساس نیاز جدی برای مضامین و فرم‌های خلاقانه و بدیع برای دیده شدنهای تازه و نو است.

این نویسنده نصریح کرد: این موارد و بسیاری ازین دست، اگر چه گواه مسیر رو به قله ادبیات آیینی و عاشورایی است و اما قطعا نافی این معنا نیست که تا قله راه بسیار است و اینجا که ماییم، به زمین نزدیک‌تر است تا آسمان و راه بسیار در پیش و اندک آمده. اما نفس دیدن قله و هدف گذاری برایش، مبارک است و امید بخش.