آزادگان در ابتدای این نشست گفت: در حال حاضر نمی توان وارد مسئله پیش بینی درباره اینکه چه اتفاقی قرار است در آمریکا بیفتد بشویم چون همه چیز نامعلوم است و تنها بر اساس انتخاب وزرا و مشاوران ترامپ می توان متوجه سیاستی که او می خواهد در پیش بگیرد، شد. ضمن اینکه تاریخ آمریکا نشان داده که خیلی از رئیس جمهورها وقتی به قدرت می رسند، آدم دیگری می شوند.

وی افزود: در میان وزرای انتخاب شده ترامپ تا به حال انتخاب وزیر امورخارجه از همه خطرناک تر و از همه متعادل تر انتخاب یک خانم هندی تبار به عنوان نماینده سازمان ملل است. نکته عجیبی که در رفتار ترامپ وجود دارد اینکه تناقض در حرف های ترامپ بسیار زیاد است. او درباره روسیه بسیار صلح جویانه و مصلحت اندیشانه و در مقابل در مورد ایران بسیار خصمانه صحبت کرده است. نکته مهمی که در مورد سیاست خارجه آمریکا وجود دارد، این است که سیاست خارجه آمریکا دست اندیشکده ها و اتاق های فکر است و اینها هستند که به وزارت امور خارجه خط می دهند بنابراین در حال حاضر مهمترین مسئله این است که ببینیم چه اندیشکده هایی در پشت صحنه وزرای انتخابی ترامپ و خود ترامپ هستند و اینها از کجا خط می گیرند.

آزادگان در ادامه سخنانش در خصوص سیاست داخلی آمریکا توضیح داد: از لحاظ شناختن حزب ترامپ دقیقا نمی توان گفت که او یک جمهوری خواه است یا محافظه کار است یا یک فرد سنتی. ترامپ در سال ۲۰۰۸ از کلینتون طرفداری کرد اما الان در مقابل او قرار دارد. بنابراین اینکه او کیست هنوز یک معما است البته خیلی ها منتظرند تا عملکرد او را در ۱۰۰ روز اول کاریش ببینند ضمن اینکه مشاوران و وزرای انتخابی او هم بسیار تعیین کننده هستند. به هر حال با توجه به حرف های خطرناکی که او درباره اسلام ستیزی، مهاجرستیزی و نژادپرستی زده، ممکن است آمریکا در آینده وارد یک جنگ نژادپرستی شود و شاهد اغتشاشاتی هم در آن باشیم مگر اینکه ترامپ دست از رفتارهایش خصمانه اش بردارد.

استاد دانشگاه کالیفرنیا در پایان گفت: به عقیده من در ۹۵ درصد کشورهای دنیا انتخابات به معنای واقعی وجود ندارد و بیشتر انتصاب اتفاق می افتد تا انتخاب. انتخاب ترامپ در آمریکا برای این است که سفید پوست های آمریکایی توهم  و رویای این را داشته باشند که دموکراسی در کشورشان حاکم است. از طرفی نظام آمریکا تشخیص داد که ترامپ باید بیاید سرکار و این اتفاق افتاد.

سیدجواد میری در ادامه این نشست سخنرانی خود را با این پرسش که «برآمدن ترامپ در آمریکا امری عجیب بود یا  امری باورنکردنی؟ »آغاز کرد و گفت: به نظر من روی کار آمدن ترامپ در آمریکا یک امر باورنکردنی نیست بلکه بیشتر یک امر عجیب است. جورج زیمل در یکی از آثار خود درباره امر عجیب گفته است که امر عجیب، امر غایب نیست بلکه امری است که بنا به دلایلی به حاشیه رفته است. در آمریکا بعد از جنبش نافرمانی اتفاقاتی افتاد و اجماعی رخ داد که مسئله چند فرهنگی به رسمیت شناخته شود از همان موقع سفیدپوست های آمریکا با خود فکر کردند که به حاشیه رانده شدند. انتخاب ترامپ نشان از این دارد که امر عجیب به عرصه عمومی برگشته است.

وی افزود: اگر این سوال پیش بیاید که چه عواملی باعث برگشت امر عجیب به جامعه شده است می توان پاسخ داد که در سال ۱۹۶۲ مالکوم ایکس بحثی را مطرح می کند تحت این عنوان که نژادپرستی مسئله ای در کنار مسائل دیگر نیست بلکه شبیه یک سرطان است که همه ساحات جامعه را فرا می گیرد.

عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در ادامه سخنانش سوال دیگری را مطرح و اشاره کرد: یکی از سوالات مهمی که وجود دارد این است که چرا ما در ایران نمی توانیم آمریکا را با عنوان یک امر اجتماعی مطالعه کنیم؟ برای پاسخ به این سوال سه رویکرد عمده وجود دارد رویکرد اول رویکرد ذات گرایانه است به این معنی که در ایران اغلب ما اعتقاد داریم که ذات آمریکا شر و پلید است و در مقابل ذات منِ(ایرانی) خوب و خیر است. بنابراین دیالوگی نمی تواند بین این خیر و شر اتفاق بیفتد. رویکرد دوم، رویکرد سیاسی است به این معنا که وقتی درباره آمریکا صحبت می کنیم جامعه آمریکا را به رئیس جمهور آن تقلیل می دهیم. در حالی که جامعه آمریکا خیلی پیچیده تر از این حرف ها است.

میری اضافه کرد: رویکرد سوم هم این است که نگاه مردم شناسانه به جامعه آمریکا وجود ندارد به بیان دیگر به دلیل اینکه رویکرد اول و دوم بیشتر در جامعه فکری ما غالب شده، ما شناخت درست و کاملی از سلایق و ذائقه مردم آمریکا نداریم به همین دلیل هم نمی توانیم درباره آمریکا به عنوان یک امر اجتماعی فکر کنیم. ممکن است برخی فکر کنند که روی کار آمدن ترامپ یک فاجعه است، در حالی که به نظر من اینطور نیست. به خاطر اینکه ترامپ با صحبت ها و وعده وعیدهایی که داده اگر عمل کند درگیری‌های داخلی آمریکا بیشتر می شود و امکان اینکه سیاست های آمریکا به سمت انزواگرایانه برود، زیاد است.

عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در پایان در خصوص رویکرد ایران در مقابل روی کار آمدن ترامپ گفت: خیلی از تحلیلگران در این مدت مطرح کردند که با روی کار آمدن ترامپ به نفع ایران است که به اروپا نزدیک شود که بتواند با آمریکا مقابله کند. بنده با این شیوه از تحلیل مخالفم و فکر می کنم بهترین کار این است که ایران سیاست سکوت را پیشه کند و هیچ گونه اعلام موضعی انجام ندهد. به بیان دیگر خوب است که رویکرد چینی ها را سرلوحه خودمان قرار دهیم و بایستیم کنار و نگاه کنیم. در آینده امکان دعوای اروپا و آمریکا و اروپا و روسیه و در مقابل نزدیکی روسیه با آمریکا وجود دارد. بنابراین باید بنشینیم و ببینیم که چه اتفاقی قرار است بیفتد.