به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ تونی موریسون نوشته است پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶، نفرت مردم از رنگین‌پوستان به وضوح عیان شده است. همین هفته پیش بود که گروهی در یک کنفرانس دست‌راستی برای ارایه حمایت خود از ترامپ با شعاری چون «های هیتلر» عبارت «های ترامپ» را به زبان آوردند و به همان شیوه هیتلری سلام دادند. این همه خشونت و برتری نژاد سفید از کجا ناشی می‌شود؟ تونی موریسون می‌گوید ترس رای دهندگان به ترامپ از این است که آمریکا سفیدی خودش را از دست بدهد.
موریسون نوشته است: برخلاف هر کشور اروپایی، آمریکا سفیدپوستی را به عنوان نیرویی نگه‌دارنده حفظ کرده است. در اینجا برای بسیاری ازمردم، تعریف آمریکایی بودن به رنگ بستگی دارد. اما حالا و پس از انتخاب یک رییس جمهوری سیاه پوست آن روش زندگی به چالش کشیده شد و بالقوه می‌توانست با دولتی با تنوع بیشتر، بیشتر هم به چالش کشیده شود.
او در ادامه چنین بیان می‌کند: به منظور محدود کردن امکان این تغییر غیرقابل دفاع، و بازگردان سفیدی‌پوست به وضعیت سابق به عنوان یک نشانگر هویت ملی، شماری از آمریکایی‌های سفید خودشان قربانی شده‌اند؛ این قربانی‌ها توسط مردان ظاهرا سفیدپوست داده شده‌اند که آماده شدند تا انسانیت خود را از ترس مردان و زنان سیاهپوست از دست بدهند و در واقع همه اینها ارجاعی به ترس از دست دادن موقعیت اجتماعی آن‌هاست.
موریسون با ارایه فهرستی از رفتارهایی که علیه مردم رنگین پوست شده است می‌افزاید: اگر این رفتار اینقدر حماقت‌آمیز و رقت‌انگیز نبود، می‌شد برای این فروپاشی عزت که در خدمت یک هدف شیطانی است سوگواری کرد.
وی در توضیح این پدیده می‌افزاید: دست شستن از راحتی «بهتر بودن طبیعی» برای این که مجبور نباشی تلاشی برای مبارزه و خواست‌های مدنی داشته باشی، برای این جماعت سخت است. اعتماد به نفس از این که در یک فروشگاه چشمی به تو دوخته نمی‌شود، این که مشتری‌ای نیستی که مجبور باشی ته رستوران بنشینی، همه این مزایای اجتماعی از سفیدی ناشی می‌شود و به آنها لذت می‌بخشد.
موریسون همچنین نوشته است: چنین هراسی عواقب ناشی از فروپاشی امتیاز سفید بودن است که بسیاری از آمریکایی‌ها به عنوان یک پلتفرم سیاسی به آن نگاه می‌کنند که پشتیبان و مترجم خشونت برای دفاع از قدرت در برابر رنگ‌های دیگر است.
تونی موریسون نویسنده ۸۵ ساله، استاد سیاهپوست دانشگاه و برنده جایزه ادبی نوبل ۱۹۹۳، برای ارایه فضای حماسی، دیالوگ‌های زنده و تصویر کردن شخصیت‌های سیاهپوست آمریکایی در اثارش مشهور است. او نخستین زنِ سیاهپوستی است که کرسی‌ای به نامِ خود در یکی از دانشگاه‌های بزرگ آمریکا یعنی دانشگاه پرینستون دارد و نخستین زن سیاهپوست آمریکایی است که جایزه نوبل را دریافت کرده‌است.