به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ در آستانه اعلام نتایج نهایی دهمین دوره جایزه ادبی جلال‌آل احمد و نیز نامزدهای دو بخش از جایزه ادبی شهید غنی‌پور، مصطفی جمشیدی نویسنده و دبیر سابق جشنواره داستان انقلاب با ارسال یادداشتی کوتاه درباره داورهای این جایزه به اظهار نظر پرداخت.
متن این یادداشت به این شرح است:
ذات ادبیات نیاز به نوعی آزادگی و عدم تعلق به زمانه دارد و رعایت اصول زیباشناختی رمان و داستان حکم می‌کند ذهن نویسنده درگیر هیچ امر صعب دیگری نشود .رمان و ادبیات به نظرم واقعی‌تر از زندگی حقیقی انسان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و جانمایی آن واقعی‌تر از هر امر معمول است و تشویق‌ها یا تکذیب‌ها واقعی‌تر از حد معمول جلوه می‌کنند. حتی نزد نویسنده!
ارزش‌گذاری آثار هنری و من جمله ادبیات در داوری‌های ادبی نمی‌تواند و نباید در جلوه متکثر اینچنینی، اینقدر گسترده باشد. شاید وجود رسانه‌ها در نضج گرایش‌ها به آثار منتخب و ارزش مالی جوایز از علل موثر و عملی موضوع است و همچنین جو غالب...
به هر حال سیاست‌ها، دوست داشتن‌ها و سلائق گسترده کار را در برمی‌گیرد و بسته به فراگیری و نقش آفرینی هنر در این زمانه حساسیت‌ها صد فزون است.
از این نکته نباید غافل شد که داوری داستان نویسان و تصمیم‌گران، همچون سلوک فردی یک رهرو دقیق است. تعریف هنر و ادبیات و رسیدن به یک نتیجه مطلوب نیاز به رصد آزادگی و نهیب به خود و جهان دارد و ایضا سازش ناپذیری...
جمع بین سیاست و فرهنگ سیاسی و همچنین کمیت‌های فراوان کتب و دست بسته بودن ابزارهای نقد و همچنین حوصله‌های مقبوض و عدم دستیابی به برخی ایده‌آل‌ها مصلحت را بر امر واقع رجحان می‌بخشد و این یعنی دامن زدن به ضد جایزه..
البته از این بضاعت اندک نیز نباید غافل بود یا آن را انکار کرد؛ به‌هر حال مرکب لنگ به از عصای شکسته!