به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ افسانه مدیرامانی از هنرمندانی که با بافت‌ها و پارچه‌های سنتی چون شعربافی و دارابافی در نمایشگاه صنایع دستی، ویژه سفرا حضور داشت با اشاره به پیشینه صنعت نساجی در کشور گفت: نساجی در کشور ما از پیشینه‌ای کهن برخوردار بوده و ما باید در حفظ این هنر- صنعت بکوشیم و بی‌گمان، آموزش، یکی از راه‌هایی است که موجب بقای نساجی و طراحی و بافت پارچه می‌شود بنابراین، پیش از هر چیز لازم است جوانان را به صنعت نساجی علاقه‌مند و آنها را به یادگیری این هنر- صنعت تشویق کنیم.
به گفته این استاد دانشگاه، در سال‌های اخیر، کارگروه مد و لباس ارشاد، جشنواره‌های متعددی در زمینه مد و لباس برپا کرده؛ از سوی دیگر معاونت صنایع‌دستی هم گوشه چشمی به بافت‌های سنتی چون شعربافی و دارایی بافی داشته اما لازم است اقدامات جدی تری در این زمینه انجام گیرد. به این معنی که زنده کردن هنر نساجی سنتی، از یک سو در گرو معرفی و تبلیغ خوب این نوع بافت‌ها و از سوی دیگر، به روز کردن بافت های سنتی است.
مدیرامانی، نوآوری را یکی از ملاک‌های موفقیت می‌داند و می‌گوید: حتی زنده کردن بافت‌های سنتی هم نیازمند خلاقیت است و برای انجام هر کار خلاقه باید برخوردار از دانش مربوط به آن رشته و فن بود. این در حالی است که امروز بسیاری از دانشجویان ما در رشته طراحی و بافت پارچه، فارغ‌التحصیل می‌شوند بدون این که دانشی در این زمینه داشته باشند و این مساله به آن دلیل است که برنامه ریزان این رشته بی‌توجه هستند و دغدغه آموزش ندارند.
به گفته این طراح پارچه و بافت، تحقیق، لازمه شکل دادن به هر رشته دانشگاهی است و ما باید قبل از راه‌اندازی هر رشته به پژوهش درباره پیشینه آن رشته از یک سو و تحقیق درباره فعالیت‌هایی که در کشورهای دیگر انجام شده بپردازیم. برای مثال قبل از این‌که رشته طراحی و بافت پارچه را دانشگاهی کنیم به جست و جو درباره سابقه نساجی در ایران؛ همچنین کارهایی که تاکنون در زمینه طراحی در کشورهایی چون هند صورت گرفته بپردازیم.
مدیرامانی به این‌که نساجی ما نابود شده، اشاره و بیان می‌کند: تعداد بافندهای بافت سنتی آنقدر کم است که به جرات می‌توان گفت نساجی از بین رفته و یکی از راه‌های زنده کردن نساجی سنتی این است که دانشجویان را به بافت‌های سنتی علاقه‌مند کنیم. اصلا چه پارچه‌ای بهتر از بافت‌های سنتی چون زربافت و شعر بافی که هم اصالت دارند و هم ایرانی هستند. بنابراین ما می توانیم استفاده از بافت های سنتی را تبلیغ و در این زمینه فرهنگسازی کنیم.
این استاد دانشگاه با اشاره به ضرورت ارتباط میان تولیدکنندگان و طراحان پارچه و لباس می گوید: ما طراحان پارچه بسیار خوبی داریم اما در خدمت صنعت نساجی قرار نگرفته‌اند چون ما تاکنون به جز ملحفه و پرده و گاهی پارچه برای پوشاک مردانه، پارچه دیگری تولید نکرده ایم؛ بازار ما در محاصره پارچه‌های هندی و چینی است. حال آن که در دوخت انواع لباس زنامه می توانیم از بافت های سنتی خود بهره بگیریم.