به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنرآنلاین؛ کری فیشر سه‌شنبه صبح بر اثر عوارض ناشی از یک سکته قلبی شدید درگذشت. او 60 ساله بود.
فیشر روز جمعه هنگامی که با هواپیما از لندن عازم لس آنجلس بود، دچار عارضه قلبی شد. او پس از آنکه هواپیما بعد از پرواز 11 ساعته یونایتد ایرلاینز در فرودگاه بین‌المللی لس آنجلس به زمین نشست، توسط پیراپزشکان اداره آتش‌نشانی لس آنجلس، به مرکز پزشکی یوسی‌ال‌ای منتقل و در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شد.
فیشر برای بازی در سریال کمدی "Catastrophe" و تبلیغ کتاب خاطرات جدیدش "نویسنده خاطرات پرنسس" به لندن سفر کرده بود.
به گزارش ورایتی، فیشر متولد 21 اکتبر 1956 در بورلی هیلز در کالیفرنیا بود. او دختر دبی رینولدز بازیگر و ادی فیشر خواننده بود. جدایی پر سر و صدای پدر و مادرش زمانی تیتر اخبار شد که فیشر تنها دو سال داشت. او سال‌ها با پدرش قهر بود تا اینکه در 2010 پیش از مرگش مراقبت از او را به عهده گرفت.
او در بورلی هیلز بزرگ شد. اهل کتاب و کم حرف بود. فیشر از 15 سالگی وارد حرفه خانوادگی شد و این زمانی بود که در 1973 در برادوی در اجرای تازه نمایش "آیرین" کنار مادرش نقش‌آفرینی کرد. دو سال بعد با بازی در کمدی موفق "شامپو" با بازی وارن بیتی، جولی کریستی و گلدی هاون، وارد دنیای سینما شد.
با هریسن فورد و مارک همیل در صحنه‌ای از "جنگ‌های ستاره‌ای"
اما این "جنگ‌های ستاره‌ای" (1977) – که بعدها نامش به "جنگ‌های ستاره‌ای اپیزود چهار: یک امید تازه" تغییر کرد – که فیشر را در سطح بین‌المللی به شهرت رساند. او نقشِ اکنون افسانه‌ای پرنسس لیا را بازی کرد: رهبر بی‌باک سیاره آلدران و عضو سنای امپراتوری.
"جنگ‌های ستاره‌ای" نامزد شش جایزه اسکار شد و آغازگر یک مجموعه سینمایی بود. دو دنباله "یک امید تازه" – "امپراتوری ضربه متقابل می‌زند" در 1980 و "بازگشت جدای" در 1983 – چیزی را تشکیل دادند که اکنون به سه‌گانه اول "جنگ‌های ستاره‌ای" معروف هستند. سه پیش‌درآمد، سال‌ها بعد بین 1999 تا 2005 ساخته شدند که فیشر در آن‌ها حضور نداشت. بعد ساخت یک سه‌گانه دیگر در دستور کار قرار گرفت که با "نیرو بیدار می‌شود" (2015) شروع شد. فیشر به همراه دیگر بازیگران اصلی سه‌گانه اول از جمله هریسن فورد و مارک همیل، مجدداً به مجموعه اضافه شد.
فیشر بعد از اولین سه‌گانه "جنگ‌های ستاره‌ای" جایگاهی پایدار در هالیوود پیدا کرد و به طور مرتب در سینما و تلویزیون نقش‌آفرینی می‌کرد، هرچند نقش‌های او هیچ‌گاه به اندازه آنچه جرج لوکاس خلق کرده بود، در سطح جهانی دیده نشدند. فیشر در 1989 در کمدی رمانتیک "وقتی هری، سالی را ملاقات کرد" به کارگردانی نورا افرون مقابل برونو کربی حضوری قابل توجه داشت. او همان سال در کمدی سیاه "The Burbs" با بازی تام هنکس نیز موفق ظاهر شد.
در 2008، حضور فیشر به عنوان بازیگر مهمان در سریال "30 راک" تولید شبکه ان‌بی‌سی، یک نامزدی جایزه‌امی برایش به همراه داشت. بازی او در نقش یک مادر اهلِ نیش و کنایه در سریال "Catastrophe" هم به خوبی مورد توجه قرار گرفت.
از دیگر فیلم‌های سینمایی مطرح او می‌توان به "برادران بلوز" (1980)، "هانا و خواهرانش" (1987)، "آستین پوئرز" (1997) و "جیغ 3" (1984) اشاره کرد. فیشر در تعداد زیادی سریال از جمله "فریزر"، "جنسیت و شهر"، " Weeds"، "نظریه انفجار بزرگ" نیز به عنوان بازیگر مهمان مقابل دوربین رفت.
فیشر مهارت خود به عنوان یک نویسنده را با رمان پرفروش "کارت پستال‌هایی از لبه پرتگاه" (1987) ثابت کرد. داستان درباره یک بازیگر زن است که بعد از مصرف بیش از حد مواد مخدر می‌کوشد دوران کاری‌اش را از نو بسازد. فیشر از روی رمان خود فیلمنامه‌ای نوشت که در 1990 به کارگردانی مایک نیکولز و با بازی مریل استریپ و شرلی مک‌لین ساخته شد.
او در 2008 کتاب زندگی‌نامه شخصی خود با عنوان "Wishful Drinking" را بر مبنای نمایشنامه‌ای تک‌نفره به همین نام منتشر کرد. فیشر همیشه در نوشته‌ها و مصاحبه‌هایش به مبارزه خود با مواد مخدر و مشکلات ذهنی اشاره می‌کرد. صراحت او درمورد مسئله اعتیاد در 2016 جایزه یک عمر دستاورد دانشکده هاروارد را برایش به همراه داشت.
زندگی شخصی فیشر هم پرتلاطم بود. او در 1977 با پل سایمون موزیسین دوست شد و در 1983 با او ازدواج کرد، اما زندگی مشترک آن‌ها کمتر از یک سال طول کشید. او از برایان لورد از کارکنان CAA دختری به نام بیلی کاترین لورد دارد که در 1992 به دنیا آمد. فیشر و لورد در 1994 از هم جدا شدند.